Małgorzata Dorna o związkach sztuki i filozofii, a także pozostających w tym kręgu pracach Rafała Łubowskiego i Piotra C. Kowalskiego: „Tak czy owak musiałeś zginąć Hamlecie nie byłeś do życia/ wierzyłeś w kryształowe pojęcia a nie glinę ludzką/ żyłeś ciągłymiCzytaj dalej

 Tytułowa fraza, zaczerpnięta z pisarstwa Jana Błońskiego, wybitnego interpretatora Proustowskich czasów poszukiwanych i odnalezionych lub może odnajdywanych – demaskuje przeżycia odbiorcy sztuki, który ma prawo traktować dzieło jak palimpsest, odnajdując pod tekstem widocznym, tekst poprzedni, będący źródłem nietłumionych emocji, tekstCzytaj dalej

Powtarzając, za współczesnym teoretykiem i historykiem sztuki, Ernstem Gombrichem, paradoksalne, zabarwione pewną nutą kokieterii stwierdzenie, że „Nie ma w istocie czegoś takiego jak sztuka – istnieją tylko artyści.”1 – należałoby docenić znaczenie ukrytego w dziele wizerunku, portretu psychologicznego autora. ZnaczenieCzytaj dalej

Rozważania na marginesie scenograficznych interpretacji „Pułapki” Tadeusza Różewicza) Małgorzaty Dorny: Z perspektywy krytyka Interesuje mnie związek realizacji scenograficznych i współczesnego malarstwa polskiego, a szczególnie owa specyficzna sytuacja, kiedy to malarz projektuje oprawę plastyczną spektaklu. Inspiracji dostarczyła mi myśl Marana Kołodzieja,Czytaj dalej

Wytatuowany Zombie Boy podbija Europę. Zombie Boy obnosi na swej skórze nasycony kolorem, rozrysowany wizerunek własny: gotycki szkielet, barokowe wnętrzności, mózg o strukturze orzecha i… secesyjne, tworzące niemal koronkowy ornament robaki, które jego (Zombie Boya) spreparowanego po ostatnie włókno doskonaleCzytaj dalej

„Do beztęsknoty i do bezmyślenia, do tych, co mają tak za tak, nie za nie, bez światłocienia. Tęskno mi Panie.”(Cyprian Kamil Norwid „Moja Piosnka II”) W 1971 roku pojawił się na sopockim molo w wytartej, dżinsowej katanie z napisem: „KtoCzytaj dalej

„Ofiarowanie greckie” – galeria jednego obrazu. Sylwetę boga naznaczono płaską, utrzymaną w głębokich, ciepłych brązach, przechodzących w czerń – plamą. Po obu stronach, umieszczono nieco asymetrycznie dwie mleczno-białe, matowe przesłony, za którymi delikatnym konturem nakreślono równie płaskie, utrzymane w ciepłych,Czytaj dalej

„Miasto to ludzie. Nie urbs – martwy kamień, materialna architektura, bryły i barwy. Nie castrum – schronienie, bezpieczne miejsce do mieszkania. Nie formy urbanistyczne. (…) To wszystko stanowi dopiero możliwość miasta i pozostanie wyłącznie możliwością, dopóki nie urzeczywistni jej, nieCzytaj dalej