Tańcząc we krwi
Na koniec sztuczna czerwona krew bryzga po ścianach pudełka sceny, wszędzie walają się szczątki porąbanych bliskich, triumfująca ofiara przemocy w rodzinie ślizga się na pokrytej… Czytaj dalej »Tańcząc we krwi
Na koniec sztuczna czerwona krew bryzga po ścianach pudełka sceny, wszędzie walają się szczątki porąbanych bliskich, triumfująca ofiara przemocy w rodzinie ślizga się na pokrytej… Czytaj dalej »Tańcząc we krwi
W Teatrze Ateneum Artur Tyszkiewicz wraca do komedii NAPIS Géralda Sibleyrasa, demaskując zadowolonego z siebie kołtuna. Porządna kamienica w dobrej dzielnicy. Sąsiedzi nie wtrącają się… Czytaj dalej »Kulturalny kołtun
Zapowiadana jako „porywająca” komedia kryminalna, rzeczywiście traktuje o porwaniu, (najwyraźniej spolszczonym z hiszpańskiego pierwowzoru na nasze, swojskie), ale porywająca nie jest. Wlecze się niemiłosiernie, aktorzy… Czytaj dalej »Porwanie
„Czy Biakow uda się odciąć od tragicznej przeszłości i odnaleźć ukojenie w Nowym Świecie? Czy zatriumfuje?” – takie retoryczne pytanie pojawiło się w zapowiedziach tego… Czytaj dalej »Nazywam się Tamara Biakow i jestem legendą
Premiera „Szlagierów żydowskiego kabaretu” odbyła się tuż sprzed ostatnim lockdownem w nieprzypadkowym wnętrzu, w warszawskim Nowym Świecie Muzyki. Nie pierwszy raz Teatr Żydowski korzysta z… Czytaj dalej »Sęk wiecznie młody
Po raz ostatni grany był w Warszawie niemal 30 lat temu (1992, Teatr Polski, reż. Zbigniew Zapasiewicz). Najsławniejszy dramat Przybyszewskiego, kiedyś wysoko oceniany, potem zapomniany,… Czytaj dalej »ŚNIEG
„Lily” Jacka Popplewella w reż. Krystyny Jandy w Och-Teatrze w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie. Oryginalny tytuł komedii kryminalnej Jacka Popplewella sprzed niemal 60… Czytaj dalej »Ciekawska Lily
Tomasz Milkowski pisze w tygodniku „Przegląd” po premierze „Woyzecka” w reżyserii Piotra Cieplaka: Niezwykły, poetycki spektakl. Aż wierzyć się nie chce, że historii tak tragicznej,… Czytaj dalej »Na srebrnym półmisku
Publikujemy fragmenty laudacji dla JANA ENGLERTA, wygłoszonej przez Tomasza Miłkowskiego podczas uroczystości wręczenia Nagród im. Stefana Treugutta, 15 lutego w Domu Dziennikarza w Warszawie: Kapituła… Czytaj dalej »Jan Englert, czyli od Albina do Radosta
Tomasz Miłkowski po premierze „Onych” w stołecznym Teatrze Polskim pisze w „Przeglądzie”: Najpierw grano Onych jak farsę, potem tragedię o ładunku politycznym, a Piotr Ratajczak… Czytaj dalej »ONI czyli MY
Tomasz Miłkowski pisze w „Przeglądzie” O „Diabłach” w warszawskim Teatrze Powszechnym W przeciwieństwie do spektaklu w Nowym Teatrze, to nie jest adaptacja Matki Joanny od… Czytaj dalej »Przeklęte ciało
Tomasz Miłkowski pisze w „Przeglądzie” o spektaklu „Matka Joanna od Aniołów” Jana Klaty w Nowym Teatrze: Taka jest sceneria: monumentalne schody jak w berlińskiej rewii… Czytaj dalej »Między rewią a szlachtuzem
„Wszystko, co najlepsze” Duncana Macmillana i Jonny’ego Donahoe’a w reż. Piotra Złotorowicza w Teatrze Polonia w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie. Kiedy mama po… Czytaj dalej »Szczęśliwa lista
Zaskakujący pomysł spotkania przedstawicieli dwóch odrębnych społeczności: kibiców Legii i aktorów Teatru Żydowskiego, motywowany zamysłem przezwyciężania stereotypów. Spektakl sam siebie komentuje (funkcje kronikarza sprawuje czule… Czytaj dalej »KIBICE
Tomasz Milkowski pisze w „Przeglądzie” o nowym spektaklu Fundacji Banina: To druga produkcja Fundacji Banina (po „Kolorowej, czyli biało-czerwonej”), spektakl misyjny, przygotowany z myślą o… Czytaj dalej »Obca jak ty
Nietrudno zrozumieć, dlaczego Michał Zadara wziął na warsztat szekspirowską tragedię „Romeo i Julia”, i w dodatku zaangażował do tytułowych ról naprawdę młodych ludzi. Julia Leszkiewicz… Czytaj dalej »ROMEO I JULIA: Nieudana sesja samobójców
Moment, w którym spektakl „Dzieci księży” wszedł na afisz, nie mógł być lepiej dobrany. Po pojawieniu się w sieci filmu braci Siekielskich „Tylko nie mów… Czytaj dalej »Zwichnięte uczucia
– Zdarzyło mi się zagrać w ciągu jednego sezonu pięć dużych ról, co dziś byłoby trudnym do wykonania osiągnięciem – z aktorem Krzysztofem Kalczyńskim rozmawia… Czytaj dalej »Wiolonczelę zamieniłem na aktorstwo
Tytuł i literacka inspiracja (Rolad Topor) obiecywały wiele, ale rezultaty okazały się skromne. Nie udało się stworzyć ani surrealistycznej, ani w ogóle żadnej atmosfery –… Czytaj dalej »19 Festiwal Sztuki Mimu: CAFE PANIQUE
Grupa Kulunka Teatro gościła już na warszawskim festiwalu cztery lata temu. Młodzi artyści baskijscy pokazali wówczas wzruszający spektakl „Andre i Dorine”, opowieść o starości i… Czytaj dalej »19. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu: SOLITUDES