„Sceny niemalże małżeńskie Stefanii Grodzieńskiej” w Teatrze Ateneum rozpoczęły się małym zamieszaniem, które okazało się celowe i dało artystom możliwość przedstawienia się w dość unikatowy sposób. Dzięki temu poznaliśmy bliżej bohaterów przedstawienia – aktorkę Grażynę Barszczewską oraz Grzegorza Damięckiego, któryCzytaj dalej

Niedawno na deskach Teatru Polonia zagościł spektakl w reżyserii Jerzego Stuhra na podstawie sztuki Gabrieli Zapolskiej Ich czworo. Postanowiłam wykorzystać ostatni dzień ferii i zabrać córkę znajomych do teatru. Spektakl wydawał się odpowiedni – w końcu to dramat rodzinny, widzianyCzytaj dalej

„Nigdy nie osiągamy szczęścia, jedynie do niego dążymy” – brzmi przerażająco w ustach Adama Ferencego, wcielającego się w postać Aleksandra Wierszynina w Trzech siostrach Antoniego Czechowa, wystawianych na deskach Teatru Dramatycznego. Te słowa jednoznacznie stygmatyzują nasz los. Czy zatem sensowneCzytaj dalej

Ślub Gombrowicza, spektakl dyplomowy słuchaczy Szkoły Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich na deskach teatru Stara Prochownia. „Ślub” bez teatru jest jak ryba bez wody – tak, bo to nie tylko dramat pisany dla teatru, ale, przynajmniej w zamierzeniu swoim, to samaCzytaj dalej

Janosik. Naprawdę prawdziwa historia Michała Walczaka w warszawskim Teatrze „Lalka” w reżyserii Łukasza Kosa to przedstawienie, które niesie nadzieję. Pokazuje, że można robić teatr dla dzieci starszych niż sześcioletnie i że taki teatr może być fascynujący i mądry. I żeCzytaj dalej

Czy pingwiny mają płeć? Jeśli tak, to czy na Arce były również samice? Czy gołębica, która zgodnie z biblijnym przekazem przyniosła Noemu liść z drzewa oliwnego, kiedy przestał padać deszcz, była jednak samcem? Takie pytania cisną się na usta wCzytaj dalej

„Zawsze tak bywa z tymi schillerowskimi pięknoduchami: do ostatniej chwili stroją człowieka w pawie piórka, do ostatniej chwili oczekują dobra, nie zła; i choć czują pismo nosem, za nic w świecie nie powiedzą sobie prawdy zawczasu; skręcają się na samąCzytaj dalej

Pytanie, które nasuwało się przy innej sztuce tego samego reżysera „Monologach penisa” – „co by powiedział penis, gdyby umiał mówić?” – tu padać nie musi. Cały spektakl gada jak najęty…

Teatr Narodowy wprowadza na scenę znaczący tekst Ödöna von Horvátha. Prapremierowe wykonanie „Kazimierza i Karoliny” wywołuje raczej uczucie zakłopotania oraz zażenowania, niż zachwytu.

Słowa, które wypowiada bohater w trakcie spektaklu, odzwierciedlają problem braku akceptacji tego, co inne. Spektakl „Zielony wędrowiec”, który mogliśmy obejrzeć na Festiwalu Korczak na scenie Teatru Lalka, uczy najmłodszych widzów ważnej rzeczy – tego, że nikogo nie należy oceniać poCzytaj dalej

  Szkoda, że nie wszystkim udało się zobaczyć spektakl goszczony honorowo na festiwalu Korczak Królowa kolorów. Przedstawienie w języku angielskim zaprezentowało troje Francuzów z Niemiec. Artyści wpadli na świeży, nietuzinkowy pomysł połączenia teatru z tak lubianą przez dzieci zabawą farbami.Czytaj dalej

  Teatry zawodowe z całego kraju stanęły do rywalizacji w festiwalowym konkursie Korczak. Teatr Polski (Warszawa) zaproponował inscenizację przypowieści Collodiego Pinokio. To bajkowe widowisko Jarosława Kiliana, który spektakl wyreżyserował i stworzył scenografię.  

Istnienie teatru dziecięcego uznać należy za aksjomat. Jednak niezbędne jest ciągłe podejmowanie pytań o istotę tego teatru oraz rewidowanie jego dotychczasowych założeń. Swoista niezmienność estetyki teatru dla dzieci często sprawia, że staje się on solidną redutą prostoty, broniącą dziecko przedCzytaj dalej

Na Zaświaty czyli czy pies ma duszę? w och-teatrze wybrałam się z zaciekawieniem pobudzonym przez fakt, że jest to debiut reżyserski Marii Seweryn oraz przez samą tematykę sztuki. Zaświaty: miejsce owiane tajemnicą, miejsce nadprzyrodzone, pozagrobowe. Sekret zgłębiany i odkrywany przezCzytaj dalej

Mąż zdradzony czyli Amfitrion – spektakl w reżyserii Bogdana Hussakowskiego w kieleckim Teatrze im. Stefana Żeromskiego miał swoją premierę 30 maja 2009 roku. Oparty na komedii Plauta, w przekładzie Ewy Skwary

  Na scenie Teatru Polonia Krystyna Janda i Magda Umer wskrzeszają legendarną Białą bluzkę. Artystki postanowiły otrzepać tekst Agnieszki Osieckiej z PRL-owskiego kurzu i z pozycji dojrzałych kobiet przyjrzeć się realiom życia sprzed lat.  

Co powiedziałby penis, gdyby umiał mówić? Czy w ogóle się nad tym zastanawialiście? Właśnie o tym postanowił nam opowiedzieć Warszawski Teatr Druga Strefa.

  Historię „Księżniczki na opak wywróconej” znamy dobrze i nie o dramacie Calderona chciałbym pisać. Na większą uwagę zasługuje wystawiona na scenie imitacja, czyli podróbka, tłumaczenie bowiem byłoby czymś innym i nieprzypadkowo tak właśnie nazywa swój tekst Rymkiewicz. To jakbyCzytaj dalej

Mam wielkie wątpliwości, czy naturalizm jest potrzebny we współczesnym teatrze. I mógłbym wytoczyć argumenty przeciw krwawym egzekucjom na scenie: nożom w plecach i szubienicy nad stołem. Ale nie zrobię tego, bo byłoby to łatwe, a jest coś bardzo ważnego wCzytaj dalej

Pierwszych kilka minut spektaklu wywołało we mnie bunt przed przaśnym klimatem i melodyką dziewiętnastowiecznej mowy zaczerpniętej z Turgieniewa. Jednak, kiedy moja percepcja jakby przyzwyczaiła się do tego, jakże niepopularnego wśród młodych twórców teatralnych, sposobu komunikacji z widzem, zauroczona czystościa głosuCzytaj dalej