Nie jest to nowa realizacja „Tamary” Johna Krizanca, głośnego spektaklu Studia z roku 1990, ale „Powrót Tamary” Michała Buszewicza, nowy tekst napisany na zamówienie reżysera. Cezary Tomaszewski, aby oddać atmosferę sprzed lat, wykorzystał recenzje, a właściwie reportaże z premiery, boCzytaj dalej
Kategoria: Studio
SEROTONINA
Houellebecqowi, a za nim Miśkiewiczowi udało się stworzyć wiarygodny portret człowieka, który usuwa się na ubocze życia. Florent-Claude, należący do elity klasy średniej, dobrze zarabiający rządowy ekspert, bogaty z domu, pozbawiony finansowych trosk, traci nadzieję. Jego libido zamiera, ambicje zawodoweCzytaj dalej
WIĘCEJ NIŻ JEDNO ZWIERZĘ
Najważniejsza jest w tym performansie empatyczna aura. Nikt tu nikogo nie poucza, nie ma żadnej tresury czy lekcji wychowawczej. Z sympatią opowiada się do rozmaitych zwierzętach, prawdziwych i trochę zmyślonych, które wiodą życie po swojemu, oddane własnym rytmom i zajęciom.Czytaj dalej
DOBRZE CI TEGO NIE OPOWIEM
Zgodnie z zapowiedzią spektakl nie opowiada „dobrze” o wojnie. Składa się z kilku monologów, dowodzących, że o wojnie opowiedzieć się nie da. Co najwyżej można próbować zarysować sytuacyjne kontury, na przykład widok leżącego rannego (?) żołnierza. Karasińska korzysta z własnegoCzytaj dalej
ROMEO I JULIA: Nieudana sesja samobójców
Nietrudno zrozumieć, dlaczego Michał Zadara wziął na warsztat szekspirowską tragedię „Romeo i Julia”, i w dodatku zaangażował do tytułowych ról naprawdę młodych ludzi. Julia Leszkiewicz grająca Julię ma naprawdę 14 lat jak w tekście Szekspira, a Julian Zbudniewek grający RomeaCzytaj dalej
MIASTO BIAŁYCH KART
Ewa Rucińska pomysłowo wpisała przypowieść Saramago o biernym oporze wyborców wobec politycznego establishmentu w przestrzeń zaprojektowaną przez Daniela Burena. Rozsadziła widzów na scenie wokół obrotowego talerza, na którym umieściła oklejone kolorowo i w czarno-białe skośne paski prostopadłościany różnej wielkości. IchCzytaj dalej
METAFIZYKA DWUGŁOWEGO CIELĘCIA
Korczakowska stworzyła fascynującą przestrzeń, akcentując urodę plastyczną przedstawienia, jego zamglone granice. Nasyciła tekst dramatu fragmentami innych utworów Witkacego (m.in. „Regulaminem firmy portretowej”), wiernie odtwarzając główną oś konfliktu – między cywilizacją i naturą. Może zbyt wiele w tym spektaklu pomysłów, przezCzytaj dalej
ŁAKNĄĆ
„Łaknąć” to wołanie o pomoc i ostrzeżenie: nie idźcie tą samą drogą. Nie idźcie w stronę światła – tak młody reżyser interpretował sedno arcytrudnego dramatu poetyckiego Sarah Kane. To wołanie wyrażane przez cztery nienazwane nawet postaci (określone tylko literami), spętaneCzytaj dalej
JASKINIA
Montaż luźno sfastrygowanych tekstów i obrazów m.in z Bergmana i Dostojewskiego z pretensjonalnym zamiarem dotarcia do tajemnicy egzystencji. Rzecz o toksycznych związkach matki i syna, odcinaniu pępowiny i zdziecinnieniu mężczyzn, czyli ryczące banały. Scena wygląda jak dawno niesprzątany dziecięcy pokój,Czytaj dalej
EFEKT
Co kryje mózg? Oto pytanie, które jak magnez przyciąga badaczy (i pisarzy). Walka o wydarcie tajemnicy istnienia trwa, a ta sztuka to kolejny raport z teatru wojny: tym razem para woluntariuszy (Agnieszka Pawełkiewicz i Łukasz Simlat) poddają się eksperymentowi prowadzonemuCzytaj dalej
CZARNOBYLSKA MODLITWA
Opowieść reportażowa o pamięci ocalałych z katastrofy czarnobylskiej, nosząca w intencji autorki znamiona współczesnej Apokalipsy. Ale do siły Apokalipsy reportażowi Swietłany Aleksijewicz daleko. Joanna Szczepkowska (także na scenie jako lekarka) koncentruje uwagę na szczegółach choroby popromiennej. Straszy bodaj nie dlaCzytaj dalej
BIESIADA U HRABINY KOTŁUBAJ
Siedzimy na krzesłach po dwóch stronach sceny, niemal jak przy stole w tym „salonie”, gdzie stoją cztery krzesła dla biesiadników. Wnętrze zmusza swoją napuszoną monumentalnością do pokory, a Irena Jun poddaje nas, swoich gości tresurze poddaństwa. Irena Jun nie tyleCzytaj dalej
ANARCHISTKA
Pozornie tylko służbowy dialog więziennej kuratorki (Jadwiga Jankowska-Cieślak) i osadzonej anarchistki (Dorota Landowska) jest w istocie rzeczy konfrontacją odmiennych postaw wobec drugiego człowieka i świata. Mamet dotyka kluczowych pytań o przyszłość świata, nie czyni tego jednak wprost – pozwala swoimCzytaj dalej
RACHATŁUKUM
W słabo oświetlonej sali nad estradką otoczoną lustrami króluje wielki fotel. Na nim zasiądzie za chwilę bohater reality show, wystrojony w połyskującą brokatami marynarkę niczym solista w klubie go-go. Najpierw półgłosem powtarza nieprzyzwoite wierszyki, potem wylewa potoki wulgaryzmów, rynsztokowym językiemCzytaj dalej
DWOJE BIEDNYCH RUMUNÓW MÓWIĄCYCH PO POLSKU
Agnieszka Glińska zburzyła wszelkie tamy, otworzyła przed aktorami pole do indywidualnych popisów, nie stroniąc od gagów, chwytów kabaretowych, slapstikowych, przebieranek, zabawy w pozory, zastępczej animacji, ilustrującej laleczkami dramaty ludzi. Dorota Landowska jako Policjant z przyklejonym wąsem, Modest Ruciński jako ponętna,Czytaj dalej
OLEANNA
OLEANNA Początek jest niewinny, ale wkrótce okaże się, że rutynowe spotkanie profesora i studentki może zamienić się w koszmar. Zwłaszcza że podszewką konfliktu jest potrzeba dominacji, początkowo maskowana, a potem coraz wyraźniejsza – idzie o demonstrację przewagi, o prawo poniżania.Czytaj dalej
OŻENEK
Dramat Gogola, czytany zwykle w Polsce jak satyra rodzajowa, z psychologicznym podmalowaniem, okazuje się pod ręką Wyrypajewa grą pierwotnych, zwierzęcych sił o przetrwanie i zwycięstwo. Tu nie ma dobrych zwierząt. Nawet zając-Podkolesin, choć tchórzem podszyty przeciętniak gotowy jest popełnić niejednoCzytaj dalej
SĄD OSTATECZNY
W małym miasteczku wskutek nieuwagi zawiadowcy, nęconego przez powabną karczmarzównę, dochodzi do katastrofy kolejowej. Tragedia otwiera drogę na Sąd Ostateczny, przed którym symbolicznie stają po kolei wszyscy. Dramat Horvatha sprzed 80 lat brzmi zaskakująco współcześnie, a mroczny świat, który powołujeCzytaj dalej
WICHROWE WZGÓRZA
Nieudana próba przepisania powieści Emily Bronté na współczesność. Twórców spektaklu zgubiła z jednej strony dosłowność – scenografia zmontowana z jasnej kafelkowej przestrzeni (świat czysty) i przestrzeni unurzanej w ziemi (świat brudny). Tak oznaczona przestrzeń raziła łopatologią czarno-białego podziału, zCzytaj dalej
UFO. KONTAKT
Co nas obchodzi Kosmos? Na co dzień może tyle co nic, ale Wyrypajew potrafi zastawiać pułapki na widza i przedstawia 10 monologów jak 10 przykazań: studenci krakowskiej PWST udzielają swoich głosów, aby przekazać doświadczenie dziesięciorga osób, utrzymujących, że weszliCzytaj dalej