Kiedy okaże się, że historia kariery i klęski amerykańskiej gwiazdki porno Savannah (Magdalena Popławska), zestawiona z opowieścią o ciele na sprzedaż wielkiej ikony fabryki snów, Marleny Dietrich (Ewa Dałkowska), tchnie banałem, reżyser na pomoc wzywa Johna Casha. Finałowa sekwencja zCzytaj dalej

  To nie jest adaptacja Procesu, raczej wariacja, spektakl, który korzysta z inspiracji Kafkowskich, motywów, tekstu, wykorzystując je do stworzenia własnej opowieści, a właściwie wizji. Nie tyle chodzi o opowiedzenie historii, co o wytworzenie stanu rozwibrowania wyobraźni. Stan pośredni międzyCzytaj dalej

  Na pozór meandrycznie zbudowany scenariusz tworzy spójne rusztowanie, na którym umieszcza reżyser paradę miłości niespełnionych i ludzi odtrąconych. Napięcie na przemian rośnie i opada, a na koniec znajduje wyraz w rzadkim u Warlikowskiego dowcipnym dystansie – lekcji salsy, prowadzonejCzytaj dalej

  Nad głowami widzów, na specjalnej konstrukcji Aleksandra Wasilkowska zawiesiła wędrującą Wyspę z czarnej materii, który reagowała jak żywa istota: oddychała, poruszała się, niepokoiła. Spektakl zmysłowy, sugestywny, a przy tym dający do myślenia, z nieskrywaną tęsknotą za czasem wielkich utopii,Czytaj dalej

  Jett, artystka od dawana współpracująca z Krzysztofem Warlikowskim, próbuje w trzyczęściowym projekcie, złożonym z fragmentu dramatycznego (nawiązującego do powieści Houellebecqa „Możliwość wyspy”), fragmentu tanecznego (inspirowanego „Dziennikami” Niżyńskiego) i wykładu konsumującego przeczucia wielu futurologów i filozofów, opisać metafizyczny niepokój człowieka,Czytaj dalej

  Paryskie przedstawienie Krzysztofa Warlikowskiego niepokoi, nuży, a chwilami fascynuje. Nosi cechy przerafinowania i wewnętrznego rozkładu, jest rodzajem bomby podłożonej pod teatr. Trochę tylko przypomina znany dramat Tennessee Williamsa. Wypchany cytatami z różnych źródeł, przesycony techniką (wideo, mikroporty, intermedia śpiewane),Czytaj dalej

Krzysztof Warlikowski konfrontuje Oresteję Ajschylosa, mord założycielski Europy, z Holocaustem, jej dojrzałą i wciążnierozliczoną zbrodnią. Postawił obok siebie poświęcenie Alkestis (z tragedii Eurypidesa), która postanowiła umrzeć za męża, z poświęceniem Apolonii (uwiecznionej przez Hannę Krall), ratującej żydowskie dzieci, a którejCzytaj dalej