Jeśli ktoś, sadząc po tytule, oczekiwał, że spotka się z historią ewangeliczną Jezusa, zawiedzie się srodze, podobnie, jak ktoś, kto się spodziewał szyderstwa. Nic z tego. W spektaklu nawet nie padnie słowo Jezus, choć aluzyjnie, a raczej metaforycznie figura kulturowaCzytaj dalej
Kategoria: Nowy Teatr
PSYCHOZA
Luźno zszyte strzępy wyjęte z wielu źródeł (podobno także zapisków psychotyków) nie składają się na jakaś przemyślaną dramaturgicznie konstrukcję – spektakl powstał na podstawie prób z aktorami. Pięć postaci o trudnej do określenia tożsamości, ubranych byle jak i umieszczonych wCzytaj dalej
OSTATNI
Edukacyjny performans, bliższy lekcji niż teatrowi, uczulający na zagrożenia płynące z antyekologicznych zachowań człowieka. Szlachetnym intencjom wychodzi naprzeciw bliska młodym odbiorcom forma, zapewniająca wzajemny kontakt aktora i widza i działania przemawiające czytelnością (także ilustracyjne projekcje wideo na bocznych ekranach). NaCzytaj dalej
KINO MORALNEGO NIEPOKOJU
Spektakl bada skromne możliwości teatru, który posługując się metaforą, skrótem, umownością, może wywoływać wielkie emocje i poważne myśli. Nawet wtedy, kiedy każe wierzyć, że lekko pochylony podest pokryty czymś w rodzaju linoleum to jezioro i dość zsunąć się z górnejCzytaj dalej
EXHAUSTED/WYCZERPANI
Kiedy okaże się, że historia kariery i klęski amerykańskiej gwiazdki porno Savannah (Magdalena Popławska), zestawiona z opowieścią o ciele na sprzedaż wielkiej ikony fabryki snów, Marleny Dietrich (Ewa Dałkowska), tchnie banałem, reżyser na pomoc wzywa Johna Casha. Finałowa sekwencja zCzytaj dalej
KONIEC
To nie jest adaptacja Procesu, raczej wariacja, spektakl, który korzysta z inspiracji Kafkowskich, motywów, tekstu, wykorzystując je do stworzenia własnej opowieści, a właściwie wizji. Nie tyle chodzi o opowiedzenie historii, co o wytworzenie stanu rozwibrowania wyobraźni. Stan pośredni międzyCzytaj dalej
OPOWIEŚCI AFRYKAŃSKIE
Na pozór meandrycznie zbudowany scenariusz tworzy spójne rusztowanie, na którym umieszcza reżyser paradę miłości niespełnionych i ludzi odtrąconych. Napięcie na przemian rośnie i opada, a na koniec znajduje wyraz w rzadkim u Warlikowskiego dowcipnym dystansie – lekcji salsy, prowadzonejCzytaj dalej
ŻYCIE SEKSUALNE DZIKICH
Nad głowami widzów, na specjalnej konstrukcji Aleksandra Wasilkowska zawiesiła wędrującą Wyspę z czarnej materii, który reagowała jak żywa istota: oddychała, poruszała się, niepokoiła. Spektakl zmysłowy, sugestywny, a przy tym dający do myślenia, z nieskrywaną tęsknotą za czasem wielkich utopii,Czytaj dalej
WYSPY
Jett, artystka od dawana współpracująca z Krzysztofem Warlikowskim, próbuje w trzyczęściowym projekcie, złożonym z fragmentu dramatycznego (nawiązującego do powieści Houellebecqa „Możliwość wyspy”), fragmentu tanecznego (inspirowanego „Dziennikami” Niżyńskiego) i wykładu konsumującego przeczucia wielu futurologów i filozofów, opisać metafizyczny niepokój człowieka,Czytaj dalej
TRAMWAJ
Paryskie przedstawienie Krzysztofa Warlikowskiego niepokoi, nuży, a chwilami fascynuje. Nosi cechy przerafinowania i wewnętrznego rozkładu, jest rodzajem bomby podłożonej pod teatr. Trochę tylko przypomina znany dramat Tennessee Williamsa. Wypchany cytatami z różnych źródeł, przesycony techniką (wideo, mikroporty, intermedia śpiewane),Czytaj dalej
(A)POLLONIA
Krzysztof Warlikowski konfrontuje Oresteję Ajschylosa, mord założycielski Europy, z Holocaustem, jej dojrzałą i wciążnierozliczoną zbrodnią. Postawił obok siebie poświęcenie Alkestis (z tragedii Eurypidesa), która postanowiła umrzeć za męża, z poświęceniem Apolonii (uwiecznionej przez Hannę Krall), ratującej żydowskie dzieci, a którejCzytaj dalej