Po petersburskiej premierze (1904) łajano autora, że wystawił taki portret inteligencji, że niepotrzebnie ją zbeształ, a sam nie potrafił złożyć porządnego dramatu. Tylko gadają, gadają, gadają i czort wie, co z tego wynika. Podobne opinie słychać i dzisiaj, a toCzytaj dalej
Kategoria: Narodowy
HEDDA GABLER
To sztuka ukazująca starcie indywidualności, a nie problemów, jak zwykle bywa u Ibsena. Nic tu nie jest z góry przesądzone i od reżysera i aktorów zależy, w którą stronę potoczy się akcja. Spektakl Kuby Kowalskiego unika łatwych kategoryzacji, kto jestCzytaj dalej
IRONBOUND. Za torami, za mostem
Ironbound to nazwa dzielnicy Newark, gdzie Daria (Ewa Konstancja Bułhak) dorabia jako sprzątaczka. Dawniej pracowała na obrzeżu miasta, w zamkniętej już fabryce papieru, tu wystawała na przystanku, gdzie prawie nigdy nie zatrzymywał się żaden autobus. Emigrantka z Polski musi samaCzytaj dalej
JAK BYĆ KOCHANĄ
Opowiadanie Brandysa, zapamiętane dzięki ekranizacji Wojciecha Hasa z Barbarą Krafftówną w roli Felicji (1963), na scenie objawia swoją uniwersalność. Felicja, kobieta z wypatroszonym sercem, finezyjnie i przejmująco grana przez Gabrielę Muskałę, ogląda samą siebie niemal jak kogoś obcego. Lena FrankiewiczCzytaj dalej
ZEMSTA NIETOPERZA
Nie pomógł rozmach inscenizacyjny (imponująca część trzecia rozgrywająca się w więzieniu), i co najmniej kilka bardzo pomysłowych i smakowitych rozwiązań scenicznych z brawurową improwizacją katzenjamera w wykonaniu Pawła Paprockiego (Frank). Operetka Johanna Straussa musiała osiąść na mieliźnie, zepchnięta tam przezCzytaj dalej
KILKA DZIEWCZYN
Bohater, nieźle prosperujący na rynku pisarz (Grzegorz Małecki), odbywa osobliwą podróż. Przed ślubem z wybranką (o której mówi z lekceważeniem) spotyka się z byłymi przyjaciółkami, z którymi w przeszłości niespodziewanie dla nich zerwał. Chce uzyskać od nich wybaczenie (?), błogosławieństwoCzytaj dalej
BURZA
Najwyraźniej reżyser nie chce albo nie umie widzom opowiedzieć historii, którą ułożył Szekspir, a jedynie mami ich efektami i zaskakuje pomysłami. Pozostaną zapewne ze spektaklu jakieś chwile, poszczególne sceny, jak choćby tajemniczy balet żyrandoli nad opustoszałą widownią Narodowego uformowaną przezCzytaj dalej
Nie stracić oddechu
Tomasz Milkowski pisze po premierze TCHNIENIA Duncana Macmillana w reżyserii Grzegorza Małeckiego na Scenie Studio Teatru Narodowego: Teatr Narodowy ubiegł tarnowski teatr, gdzie miała miejsce prapremiera polska tej sztuki (pod innym tytułem – „Płuca”, już w kwietniu). To najlepszy dowód,Czytaj dalej
BEZIMIENNE DZIEŁO
Rzecz o lęku przed nadciągającą rewolucją, zagrażającą życiu jednostek, zwłaszcza twórczych (artystów), ale i kulawej „mdłej demokracji”, o przeczuciu kryzysu władzy. Stary świat nieuchronnie chyli się ku upadkowi, ale nowy wcale do siebie nie zachęca. Artysta w tych okolicznościach traciCzytaj dalej
SIODŁO PEGAZA
Piosenki Jerzego Wasowskiego tylko lekko stylizowane tchną świeżością. Każdy ma swoją popisową solówkę: Ewa Bułhak błyszczy w Manilli, Marcin Przybylski porywa Torreadorem i kastanietami, a Paweł Paprocki budzi rozbawienie piosenką A ta Tola – słowa tych świetnych piosenek napisał niezawodnyCzytaj dalej
ŁYSA ŚPIEWACZKA
Przedstawienie, które sprawia rozkosz – wszystko w nim pasuje: rytmy, postacie, dialog, dekoracje, kostiumy, porozumienie z widzem. Podręcznikowy pokaz sprawności technicznej i pokaz myślenia teatrem, które owocuje sensem tej smutnej komedii absurdu, smutnej a przez to nieodparcie wesołej. Zachwycające roleCzytaj dalej
KRÓLOWA MARGOT
Obraz dworskiego świata i jego antagonistycznych stronnictw katolików i hugenotów, skupionych wokół panujących Walezjuszów i Henryka z Nawary, jaki odmalowuje Aleksander Dumas (ojciec), odstręcza. To świat pełen intryg, hipokryzji, kłamstwa, fałszywych oskarżeń, skrytobójczych morderstw. Aktorzy Teatru Narodowego z biegłościąCzytaj dalej
NATAN MĘDRZEC
Natalia Korczakowska przeniosła akcję Natana mędrca do czterogwiazdkowego Hotelu Jerozolima, ale obsługa jest klasy lux. Oświeceniowy manifest tolerancji Lessinga w nowym tłumaczeniu Jacka St. Burasa odzyskuje blask. Reżyserka zminimalizowała do koniecznych rozmiarów poplątaną warstwę koligacji rodzinnych, skupiając uwagę naCzytaj dalej
POŻEGNANIA
Adaptacja sceniczna powieści Dygata wbrew pozorom nie jest (tylko) ilustracją historycznych obrachunków inteligencji polskiej tuż po zakończeniu wojny, ale (także) diagnozą stanu ducha owładniętej niemocą inteligencji współczesnej. Spektakl wybornie grany z kreacjami Marcina Hycnara (Paweł) i Patrycji Soliman (Lidka), iCzytaj dalej
LENZ
Autorski spektakl Barbary Wysockiej. Zdyscyplinowany, z minimum dekoracji (model domku wiejskiego, konar drzewa i wszechobecna biel śniegu zimna jak śmierć) i kamerą. Uwagę skupiał Szymon Czacki w roli tytułowej siłą tłumionych emocji, którymi malował portret wyobcowanego poety. LENZ GeorgaCzytaj dalej
W MROCZNYM MROCZNYM DOMU
Horyzont sceny zajmuje ściana bluszczu, unaoczniająca bluszczowatość charakteru Drew (Marcin Przybylski), który wciąż domaga się opieki brata, Terry’ego (Grzegorz Małecki). Wnętrze Terry’ego symbolizuje chrzęszczący żwir, którego gruba warstwa pokrywa powierzchnię sceny, znamię wewnętrznego poranienia, cierpienia. Świetna, trzymająca w napięciuCzytaj dalej
KOBIETA Z ZAPAŁKAMI
Studium mężobójstwa dokonanego przez rozczarowaną kobietę, którą sugestywnie kreuje Magdalena Cielecka (pierwszy raz w Teatrze Narodowym). KOBIETA Z ZAPAŁKAMI, na podst. powieści Dziewczyna z zapałkami Klima [właśc. Władimira Klimienki], tłum. Agnieszka Lubomira Piotrowska, scenariusz i reż. Aleksandra Konieczna,Czytaj dalej
ORESTEJA
Próba wywatowania tragedii Ajschylosa, opowieści o mordzie założycielskim Europy, czym się da i co tam pod ręką doprowadza do przedrzeźniania tragedii, wykoślawia ją i czyni własną parodią. Po spektaklu pozostaje na scenie sterta brudów. Zamiast symboli mamy dosłowność, zamiastCzytaj dalej
AKTOR
Michał Zadara, dostrzegł w tekście Norwida wcale współczesną problematykę, nie potraktował utworu z pietyzmem należnym klasyce, ale wpisał go w czas teraźniejszy – komedia Norwida stała się utworem domowym, wkomponowanym w scenerię Sceny przy Wierzbowej, gdzie nawet przeszklone ścianyCzytaj dalej
SPRAWA
Próba uteatralnienia ciemnych strof Samuela Zborowskiego Juliusza Słowackiego,. Jarocki odwołuje się raczej do Fausta, ale nie daje widowisku jednolitości, rozkłada je na trzy części, słabo do siebie przystające, próbując tchnąć w utwór publicystycznego ducha. Najbardziej ułomna jest część środkowa.Czytaj dalej