KRÓL LEAR
KRÓL LEAR Świetna rola tytułowa Jana Englerta, który z sukcesem wraca do niej po ćwierć wieku w ekspresjonistycznym przedstawieniu Grzegorza Wiśniewskiego. Efektowne obrazy, wysmakowane stylizacje… Czytaj dalej »KRÓL LEAR
KRÓL LEAR Świetna rola tytułowa Jana Englerta, który z sukcesem wraca do niej po ćwierć wieku w ekspresjonistycznym przedstawieniu Grzegorza Wiśniewskiego. Efektowne obrazy, wysmakowane stylizacje… Czytaj dalej »KRÓL LEAR
Spektakl wystawiony przez Teatr Narodowy na zakończenie Roku Fredry tchnie starzyzną. Scenariusz przypomina montaże szkolne – pomysł wytoczenia Fredrze sprawy przed sądem historii to koncept… Czytaj dalej »Fredro na wyprzedaży
Baron jest już na emeryturze. Rozczarowany, zniechęcony, zmęczony, ale mimo to ogień w nim się jeszcze tli. Co pewien czas nie tylko przypomnia swoje zgrane… Czytaj dalej »BARON MÜNCHHAUSEN DLA DOROSŁYCH
Ależ to zachwycający spektakl! Przepełniony muzyką (z aluzjami do standardów, m.in. West Side Story), z płynnymi zmianami planu akcji i nastroju, galerią wyśmienitych kreacji z… Czytaj dalej »WIECZÓR TRZECH KRÓLI albo CO CHCECIE
Zaczyna się od zachwycającego i tajemniczego obrazu: we wnętrzu przepołowionej kuli zajmującej cały horyzont sceny w przymglonym świetle, rozproszonym projekcją lekko migocących plam i poświatą,… Czytaj dalej »PIKNIK POD WISZĄCĄ SKAŁĄ
Chociaż to sztuka o Bertolcie Brechcie żerującym na oddanych mu bez reszty kobietach, żonie Helenie Weigel (Aleksandra Justa) i kochankach, a w szczególności znękaną alkoholizmem… Czytaj dalej »SKÓRA WĘŻA
Po raz ostatni grany był w Warszawie niemal 30 lat temu (1992, Teatr Polski, reż. Zbigniew Zapasiewicz). Najsławniejszy dramat Przybyszewskiego, kiedyś wysoko oceniany, potem zapomniany,… Czytaj dalej »ŚNIEG
Spektakl Jana Englerta przesycony jest rozgoryczeniem, które usiłuje rozproszyć tęsknota za świetlaną przyszłością. W roztaczaniu jej wizji celuje pułkownik Wierszynin Jana Frycza, grany bez mała… Czytaj dalej »TRZY SIOSTRY
W przedstawieniu Grzegorza Wiśniewskiego, reżysera słynącego dogłębnymi portretami psychologicznymi liczy się przede wszystkim relacja matki i córki, Charlotty (Danuta Stenka) i Ewy (Zuzanna Saporznikow), ich… Czytaj dalej »SONATA JESIENNA
Tomasz Milkowski pisze w tygodniku „Przegląd” po premierze „Woyzecka” w reżyserii Piotra Cieplaka: Niezwykły, poetycki spektakl. Aż wierzyć się nie chce, że historii tak tragicznej,… Czytaj dalej »Na srebrnym półmisku
Po petersburskiej premierze (1904) łajano autora, że wystawił taki portret inteligencji, że niepotrzebnie ją zbeształ, a sam nie potrafił złożyć porządnego dramatu. Tylko gadają, gadają,… Czytaj dalej »LETNICY
To sztuka ukazująca starcie indywidualności, a nie problemów, jak zwykle bywa u Ibsena. Nic tu nie jest z góry przesądzone i od reżysera i aktorów… Czytaj dalej »HEDDA GABLER
Ironbound to nazwa dzielnicy Newark, gdzie Daria (Ewa Konstancja Bułhak) dorabia jako sprzątaczka. Dawniej pracowała na obrzeżu miasta, w zamkniętej już fabryce papieru, tu wystawała… Czytaj dalej »IRONBOUND. Za torami, za mostem
Opowiadanie Brandysa, zapamiętane dzięki ekranizacji Wojciecha Hasa z Barbarą Krafftówną w roli Felicji (1963), na scenie objawia swoją uniwersalność. Felicja, kobieta z wypatroszonym sercem, finezyjnie… Czytaj dalej »JAK BYĆ KOCHANĄ
Nie pomógł rozmach inscenizacyjny (imponująca część trzecia rozgrywająca się w więzieniu), i co najmniej kilka bardzo pomysłowych i smakowitych rozwiązań scenicznych z brawurową improwizacją katzenjamera… Czytaj dalej »ZEMSTA NIETOPERZA
Bohater, nieźle prosperujący na rynku pisarz (Grzegorz Małecki), odbywa osobliwą podróż. Przed ślubem z wybranką (o której mówi z lekceważeniem) spotyka się z byłymi przyjaciółkami,… Czytaj dalej »KILKA DZIEWCZYN
Najwyraźniej reżyser nie chce albo nie umie widzom opowiedzieć historii, którą ułożył Szekspir, a jedynie mami ich efektami i zaskakuje pomysłami. Pozostaną zapewne ze spektaklu… Czytaj dalej »BURZA
Tomasz Milkowski pisze po premierze TCHNIENIA Duncana Macmillana w reżyserii Grzegorza Małeckiego na Scenie Studio Teatru Narodowego: Teatr Narodowy ubiegł tarnowski teatr, gdzie miała miejsce… Czytaj dalej »Nie stracić oddechu
Rzecz o lęku przed nadciągającą rewolucją, zagrażającą życiu jednostek, zwłaszcza twórczych (artystów), ale i kulawej „mdłej demokracji”, o przeczuciu kryzysu władzy. Stary świat nieuchronnie chyli… Czytaj dalej »BEZIMIENNE DZIEŁO
Piosenki Jerzego Wasowskiego tylko lekko stylizowane tchną świeżością. Każdy ma swoją popisową solówkę: Ewa Bułhak błyszczy w Manilli, Marcin Przybylski porywa Torreadorem i kastanietami, a… Czytaj dalej »SIODŁO PEGAZA