Już to, że u boku zespołu Malabar Hotel występuje mistrzyni słowa Irena Jun, zasługuje na miano wydarzenia. Artystka w podwójnej roli (Śmierć/Krytyk) puentuje, kontrapunktuje, podaje w wątpliwość wywody tytułowego bohatera. Przedstawienie na motywach utworów Moliera i Bergmana jest mroczne iCzytaj dalej

Kolejna (co nie znaczy, że taka jak inne) polska prapremiera Levina w świetnym przekładzie, funkcjonalnej (i zabawnej!) scenografii i wyśmienitym wykonaniu – aktorzy wydobyli z postaci nawet więcej, niż można było się spodziewać. Toteż ta opowieść o nieszczęśliwej miłości wCzytaj dalej

Tym prowokującym spektaklem rozpoczęły się Warszawskie Spotkania Teatralne. W Nocy żywych Żydów wg powieści Igora Ostachowicza zmiksowane zostały modne konwencje filmowe (od horroru, fantasy po surrealistyczną groteskę) z poważną refleksją moralną nad stanem polskiej duszy. Ryzykowne i nader wymagające połączenie,Czytaj dalej

Z lęku przed telenowelą Bogajewska wybrała kabaret. Ale ten klucz nie pasuje do Czechowa, który w takim ujęciu staje się płaski jak wyheblowana deska. Nie ma tu tajemnicy, poezji, drugiego planu, a wywleczone na wierzch stany podświadomości też niczego nieCzytaj dalej

Prawdziwy koncert aktorski dają Małgorzata Niemirska, Władysław Kowalski i Zdzisław Wardejn w niegranej wcześniej w Warszawie sztuce Hanocha Levina, który opowieść o śmierci, starości i goryczy przemijania inkrustuje celnymi obserwacjami. Śmiech łagodzi smutek tej historii, która przecież nie może sięCzytaj dalej

    Nowy dramat Tadeusza Słobodzianka o młodości patrona Pałacu Kultury i Sztuki, w którym teatr się mieści, ukazuje kiełkowanie systemu całkowicie podporządkowującego jednostkę centralnemu ośrodkowi władzy. Autor akcję sytuuje w „nieważnym” roku 1907. Nic się wtedy ważnego nie wydarzyło,Czytaj dalej

Kim jest te krępy mężczyzna w płaszczu (Adam Ferency), przemierzający bezdroża Irlandii, Walii i Szkocji jako uzdrowiciel, niecący nadzieję wśród ludzi, którzy już dawno ją utracili. Dlaczego tak długo trwa u jego boku poniżana żona i kochanka (Marta Król), któraCzytaj dalej

  Spektakl muzyczny z kulejącym przygotowaniem wokalnym to rodzaj katuszy, a tak jest tym razem – części partii śpiewanych (ale i mówionych) nie słychać. Pozostaje kontentować się pomysłową plastyką i choreografią inscenizacji i kilkoma świetnie rozegranymi scenami (pojedynek służących SzarmaCzytaj dalej

    Utrzymane w klimacie niedopowiedzenia, ale czasem bezwzględne i ostre fragmenty Różewicza uczą intelektualnej czujności – jeśli chcesz uniknąć losu zagubionych tropicieli sensu, obserwuj i oceniaj świat uczciwie, nie czekaj, aż twoja pamięć stanie się rzeszotem. Spektakl w Dramatycznym,Czytaj dalej

  Komedia gospodarcza Jelinek, szyderczy komentarz do kryzysu finansowego i systemu bankowego. KUPIECKIE KONTRAKTY Elfriede Jelinek, tłum. Małgorzata Sugiera i Mateusz Borowski, reż. Paweł Miśkiewicz, scenografia Barbara Hanicka, wideo Michał Jankowski, realizacja dźwięku Piotrek Mastalerski, multimedia Dariusz Kraszewski, produkcja SławomirCzytaj dalej

  Młodzi bohaterowie, wypatrujący wzorców i miejsca dla siebie w neokapitalistycznym raju, wypierają się ojców ze spracowanymi rękami i szukają ojców zastępczych wśród (jakby powiedział Julian Kawalec) „białorękich”. Chcą czym prędzej zapomnieć o swoim pochodzeniu, strojąc się na wielkie państwo.Czytaj dalej

  Własna wersja Zbrodni kary, nawiązująca m.in. do krwawej łaźni zgotowanej przez Breivika, seryjnego mordercę z norweskiej wyspy Utoya.   KTO ZABIŁ ALONĘ IWANOWNĄ?, spektakl inspirowany Zbrodnią i karą Fiodora Dostojewskiego, reż. Michał Kmiecik, dramaturgia Szymon Adamczak, scenografia, reż. światła: KarolinaCzytaj dalej

  Spektakl o potrzebie wspólnej pamięci i porozumienia – Muranooo to symboliczne i zarazem konkretne miejsce, gdzie trwają duchy, uwięzione pod murami warszawskiego getta. Spektakl powstał we współpracy z Cameri Theater, Itim Theatre Ensemble, Ambasadą Izraela w Polsce, Instytutem Adama Mickiewicza orazCzytaj dalej

„Nie jesteśmy winni, a mimo to jesteśmy odpowiedzialni”, przestrzegał Harry’ego, bohatera Wilka stepowego, geniusz Mozart. Powieść Hermanna Hessego posłużyła jako punkt wyjścia do scenariusza o współczesnym samotniku, który nie mieści się w świecie zdominowanym przez pseudowartości. Harry próbuje przekroczyć „żółtąCzytaj dalej

  Powrót na afisz legendarnego przedstawienia z Mają Komorowską w roli Winnie. Opowieść o nieuchronnym odchodzeniu snuje promienna mimo okoliczności Winnie, z nutą zaprawionej goryczą refleksji, którą przezwycięża wolą trwania. Prawdziwa uczta dla teatromana.   Szczęśliwe dni Samuela Becketta, przekładCzytaj dalej

Jelinek demaskuje polityczną podszewkę panującego antyfeminizmu, co wyjątkowo silnie objawia przedstawienie w Dramatycznym: śmieszne i okrutne zarazem. Autorki osiągają cel kompromitacji życia społecznego, łamiąc wszelkie konwencje, m.in. zakłócając resztki ocalałej świadomości podziału przestrzeni teatru na widownię i scenę, mieszając wideo,Czytaj dalej

Duchowy portret gwiazdy filmowej, tłamszonej przez otoczenie i wyznaczoną jej rolę – musi na koniec ponieść klęskę, którą sugestywnie maluje Sandra Korzeniak na granicy psychicznego ekshibicjonizmu. Ambitne, naszpikowane wideo, choć banalne: gwiazda jako ofiara płonie na stosie własnej sławy.  Czytaj dalej

Krystian Lupa na rozdrożu. Druga część Persony, poświęcona Simone Weil, miała być dotknięciem tajemnicy, mistyczną iluminacją, ale okazała się pokazem rozterek reżysera, który brak pomysłu na przedstawienie uczynił jego tematem. Zabieg był ryzykowny, dla jednych tchnie szczerością, dla drugich ujawniaCzytaj dalej

Laodamia okazuje się mężczyzną albo kobietą ukrytą w ciele mężczyzny. Pytanie jednak, co to miało znaczyć. Jeśli tekst Wyspiańskiego posłużył jako materiał analityczny osobistego szaleństwa duszy bohatera, to czemu nie – rzecz jednak w tym, że niepotrzebnie zapowiadano to jakoCzytaj dalej

Maciej Słomczyński dawno temu odkrył surrealistyczne, wieloznaczne dno opowieści o Alicji. Przedstawienie Miśkiewicza idzie w tę samą stronę. Utrzymane w somnambulicznym rytmie, zagadkowe, chwilami groteskowo zabawne, z pełnymi dwuznacznej perwersji piosenkami, a przede wszystkim nieustanną grą między postaciami niepewnymi własnejCzytaj dalej