Daria Kopiec i Elżbieta Chowaniec znalazły oryginalny klucz do adaptacji książki Marty Abramowicz, wzbogacając ją aktorskimi improwizacjami i partiami śpiewanymi – komentarzem, dla którego trudno o precyzyjną nazwę. To jest teatr, który Tadeusz Łomnicki (a spektakl grany jest na ScenieCzytaj dalej

Dramat w pewnym sensie edukacyjny, ukazujący, jak związek, w którym pojawia się przemoc staje się toksyczny i niebezpieczny dla obu stron. Tego, który sięga po przemoc, i tej, która tej przemocy ulega. Sesje terapeutyczne, w których jako widzowie uczestniczymy nieCzytaj dalej

W tej wersji Płatonow (Otar Saralidze), główny bohater, jeśli nie jest ofiarą to zabawką kobiet (czasem ryzykowną), zacnej generałowej (Agata Wątróbska), żony przyjaciela, a nawet drapieżnej dwudziestolatki. Panuje atmosfera dekadencji, rozleniwienia, którą podkreśla centralny w pierwszej części mebel – diabelnieCzytaj dalej

Autor nazwał tę słodko-gorzką sztukę, nawiązującą do opowiadania Singera, „historią romantyczną w IV scenach”. Smaku przydaje jej sceneria: odniesienia do żydowskiej dzielnicy międzywojennej Warszawy, przez okno widać kamienice przy Krochmalnej – ukochanej ulicy Singera, starannie odtwarzane tradycje szabasowe, centralnie usytuowanyCzytaj dalej

Nowy przekład Kamińskiego odznacza się wrażliwością na język współczesny. Nie tracąc poetyckich wzlotów (kiedy trzeba) ani też niskich upadków (kiedy trzeba) trzyma się języka mówionego. Krzysztof Szczepaniak idealnie wypełnia wskazania Hamleta, które kieruje do aktorów – jak mają grać. PowściągaCzytaj dalej

Rozmaicie można czytać tę przypowieść, w której u boku znużonego George’a (Zdzisław Wardejn) pojawia się pełen energii Narrator i Dok(tor) w jednej osobie (Waldemar Barwiński). Dok sprawuje najwyraźniej opiekę nad George’em – gotuje mu zupę, parzy herbatę, okrywa kocem, pilnuje,Czytaj dalej

Rzecz o przemocy uprawianej przez mężczyzn. Zaczyna się to już w latach dzieciństwa, kiedy dziewczynka spotyka się z brutalnością ojca, poniżaniem, biciem, lekceważeniem, wyzwiskami, zakazami. Biernie tej tresurze przygląda się zastraszona matka. Potem przychodzi kolej na wyśnionego księcia z bajki,Czytaj dalej

Utracona szansa na znaczące przedstawienie – powstał zaledwie szkic, w którym bronią się sceny z udziałem zniedołężniałych elfów i zramolałych rzemieślników (tu wyśmienici Adam Ferency i Mariusz Wojciechowski), a gubią w akcjach gimnastycznych młodzi bohaterowie komedii. Spory zawód sprawia opieszałyCzytaj dalej

Jak mówi autor: Iran i jego religia jest pretekstem do powiedzenia czegoś o nas wszystkich – czy umiemy ze sobą rozmawiać? Czym jest dla nas rozwój i postęp? Spektakl gromadzi dowody, że raczej nie. Stylizowany na prawdziwą konferencję-sympozjum politologiczne (widzowieCzytaj dalej

Tragedia dokerska Arthura Millera (jak trafnie tę sztukę nazywa Jan Gondowicz) trafia w niepokoje naszych czasów. Znowu narasta fala ksenofobii, a co najmniej niezdrowej podejrzliwości wobec obcych, których utożsamia się z największymi zagrożeniami, czyhającymi na nieprzygotowanych obywateli. To trzymające wCzytaj dalej

Czternaścioro bohaterów, pijanych, po części zamroczonych alkoholem, ale po części za sprawą nadużycia napojów wyskokowych odzyskujących strzępy tożsamości, przetaczają się po wielkiej scenie podzielonej na kilka wyodrębionych fragmentów przestrzeni. Dzięki obrotowej scenie przenosimy się z zimnej ulicy z uliczną sadzawkąCzytaj dalej

Pełne zaskoczenie, spektakl stający dęba wobec potocznej opinii o Zapolskiej, dość zakisłej mieszczce. Świetnie opracowany tekst, z którego reżyserka pozbyła się nalotu gadulstwa, wydobył niemal feministycznie brzmiące tezy tej scenicznej rozprawki o mężczyźnie i kobiecie w stylu Strindbergowskim. Warto zatemCzytaj dalej

Przedstawienie oddaje klimat mityczno-groteskowego świata Hrabala, w którego zwierciadle odbija odwieczne dramaty ludzkości i bezradność człowieka wobec mechanizmów, na które nie ma wpływu. Życie na prowincjonalnej stacyjce, gdzie praktykant Miloš Pipka przeżywa dramat miłosny, przechodząc zarówno inicjację seksualną, jak iCzytaj dalej

Scenariusz musicalu oparty jest na prawdziwej historii. Niespodziewana śmierć ojca sprawi, że staje oko w oko z kłopotami właściciela – okazuje się, że nikt już porządnych butów firmy „Price i syn” nie chce kupować. Zanosi się na bankructwo, ale dziękiCzytaj dalej

Oto współczesna rodzina, którą rozdzieliło życie: praca, upodobania, marzenia, zaniechania. Mayenburg demaskuje sojusz nowoczesnych artystów i mieszczan zjednoczonych paradoksalnie w obronie martwego świata. Aktorzy tę lekko skandalizującą sztukę, o posmaku kryminalnym, co inteligentnie podkreśla ilustracja muzyczna Piotra Łabonarskiego, grają doskonale.Czytaj dalej

Poruszająca opowieść teatralna Tadeusza Słobodzianka, inspirowana losami księdza Romualda Jakuba Waszkinela-Wekslera. Podwójna „tożsamość” bohatera, polska i żydowska stawia go wobec pytania, kim jest. Otoczenie żąda od niego samookreślenia, wciąż jest traktowany jak bliski-obcy. Dramatyzm opowieści splata się z żywiołowym humorem,Czytaj dalej

Historia przedstawiona w najnowszym dramacie Tadeusza Słobodzianka, określona w podtytule jako „historia arcypolska” jest nią w istocie. Pisarz, sięgając bowiem po zmitologizowaną już opowieść o niedźwiadku syryjskim, przygarniętym przez żołnierzy 22 Kompanii Zaopatrywania Artylerii 2 Korpusu Polskiego i ich wzajemnychCzytaj dalej

Na tę okazję Wiedeń został przeniesiony do Warszawy. Akcja Szekspirowskiej Miarki za miarkę toczy się we współczesnej Warszawie. Żeby nie było wątpliwości, scena wystawia salę sejmową, a na samym początku spektaklu na horyzoncie opuszczona zostanie na całą wysokość sceny biało-czerwonaCzytaj dalej

Prawie nikt ich nie dostrzega. Zabiegają więc o tę resztkę zainteresowania, wciąż zajęte sprawami, które same wynajdują, aby potwierdzić swoje istnienie. Dopóki są w ruchu, mogą nie zauważać, że zanikają. Ale to coraz trudniejsze. Samotne, starzejące się kobiety z cykluCzytaj dalej

Gdyby nie było żadnego innego powodu, to fakt, że ma się w zespole takie skarby jak Magdalena Smalara i Krzysztof Szczepaniak dostatecznie uzasadnia wpisanie Cabaretu do repertuaru Teatru Dramatycznego. Ale przecież jest jeszcze wiele innych powodów. Po pierwsze, to świetnyCzytaj dalej