Wojciech Kościelniak, wolny od ckliwych wspominków i szyderczych wypominków, zachował balans między dowcipem i nutą liryczną. Nie obyło się jednak bez przerysowania, w końcu to musical o komiksowym rodowodzie. Naiwna akcja jest jedynie pretekstem do wysmakowanej zabawy. Postaci są podmalowaneCzytaj dalej
Kategoria: Atlas.Afisz
UPIÓR W KUCHNI
Błyskotliwy tekst, charakterystyczne postacie, sprawna reżyseria, do tego doborowa obsada (Pakulnis, Piechowiak, Bończak, Kiersznowski, Orzechowski, Piela, Zbrojewicz) i sugestywna scenografia Wojciecha Stefaniaka, która tworzy iluzję starej a mrocznej angielskiej willi z pokojem do wynajęcia. Zatrzymujący się w niej goście schodząCzytaj dalej
Na srebrnym półmisku
Tomasz Milkowski pisze w tygodniku „Przegląd” po premierze „Woyzecka” w reżyserii Piotra Cieplaka: Niezwykły, poetycki spektakl. Aż wierzyć się nie chce, że historii tak tragicznej, bez mała mrocznemu kryminałowi Piotr Cieplak nadał formę przypowieści o daremnych ludzkich marzeniach. Baśniową atmosferęCzytaj dalej
PROTEST
Sam Havel był zadziwiony karierą sceniczną, jaką zrobił jego naprędce naszkicowany Ferdynand Waniek w „Audiencji”. Najwidoczniej trafił w etapową potrzebę chwili. I dzisiaj można w tym tekście (i innych z tej serii) natknąć się na nieprzebrzmiałe walory, choć wyraźnie jednakCzytaj dalej
SOLARIS. WSPOMNIENIE Z PRZYSZŁOŚCI
Najwyraźniej zafascynowani wizją futurystyczną Lema sprzed lat i niegdysiejszymi „zabawkami” elektronicznymi (dawne czarno-białe telewizory, kineskopy, magnetofony szpulowe, komputer Meritum II), które miały nas przenieść w nowy wspaniały świat, twórcy spektaklu bawią się nimi jak dzieci, ale zapominają o dramaturgii. MiałoCzytaj dalej
BOSKA KOMEDIA
Pokaz przeznaczony dla miłośników instalacji, VR i nowego teatru. Krzysztof Garbaczewski próbuje połączyć poetykę VR, s-f i klasykę literacką. Z tego nieprzystającego tworzywa, w którym słowo Dantego pozostaje zaledwie pretekstem, powstaje powtarzająca się sekwencja obrazów ilustrujących daremną nadzieję na lepszyCzytaj dalej
ONI
Cywilizacyjny zakręt, brany bez zabezpieczenia i wizji przyszłości został ukazany sugestywnie, choć bez nostalgii. Ten spektakl to przede wszystkim przestroga przez smutną przyszłością, w której jednostka nie już nic do gadania. Zblazowany Bałandaszek w kreacji Tomasza Drabka to zadowolony zCzytaj dalej
POLICJA. NOC ZATRACENIA
Andrzej Saramonowicz odważnie zmierzył się ze swym wielkim poprzednikiem, zestawiając w jednym spektaklu Policję Sławomira Mrożka z napisaną 60 lat później własną komedią Noc zatracenia, nawiązującą do debiutanckiej sztuki mistrza teatru absurdu. Mrożek w swojej komedii ukazał mechanizm samozagłady policjiCzytaj dalej
SAME PLUSY
Nie takie znowu plusy. Samotna kobieta sukcesu po czterdziestce tylko pozornie może wydawać się szczęśliwa. Doskwiera jej samotność, podobnie jak jej koleżankom i szefowi z korporacji. Cezary Harasimowicz z talentem parodiując korporacyjny język aż gęsty od angielszczyzny, kreśli czasem zabawną,Czytaj dalej
KOBIETA, KTÓRA UGOTOWAŁA MĘŻA
Komediodramat, ukazujący wyrafinowaną zemstę tytułowej bohaterki. Opuszczona przez męża po niemal dwudziestu latach wspólnego pożycia dla młodszej, potrafi się odpłacić z nawiązką. Świetnie napisany tekst, w reżyserii Tomasza Obary lekko odrealniony, poddany zdyscyplinowanemu rytmowi, w minimalistycznej dekoracji i bez rekwizytów,Czytaj dalej
Bette i Joan
„Bette & Joan” Antona Burge’a w reż. Sylwestra Biragi w Teatrze Druga Strefa w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie. Sztuka Antona Burge’a „Bette & Joan” odsłania kulisy jednego dnia z życia gwiazd na planie filmu Boba Aldricha „Co sięCzytaj dalej
SEROTONINA
Houellebecqowi, a za nim Miśkiewiczowi udało się stworzyć wiarygodny portret człowieka, który usuwa się na ubocze życia. Florent-Claude, należący do elity klasy średniej, dobrze zarabiający rządowy ekspert, bogaty z domu, pozbawiony finansowych trosk, traci nadzieję. Jego libido zamiera, ambicje zawodoweCzytaj dalej
BIESY
Dostojewski to zawsze wyzwanie, ale w tym spektaklu spełnione tylko w warstwie wizualnej – scenografia budzi nie tylko podziw, ale reguluje ruch, choć rytm spektaklu wciąż się zacina. Nie udało się stworzyć Opryńskiemu opowieści, która poruszałaby widza, z trudem próbującegoCzytaj dalej
WSZYSTKO, CO NAJLEPSZE
Duncan Macmillan zdobył już polską publiczność m.in. swoim Tchnieniem (Teatr Narodowy), a teraz potwierdza swój talent monodramem, który w wykonaniu brytyjskiego komika Jonny’ego Donahoe zyskał szeroki rozgłos (także w USA). W Polonii mierzy się z tym interaktywnym monologiem Rafał Mohr,Czytaj dalej
ŹLI ŻYDZI
„Cholernie dobra sztuka”, tak ją ocenili Amerykanie. Opinię tę potwierdza spektakl w Ateneum: pełen falujących emocji, walki o porozumienie między bliskim sobie żałobnikami po zmarłym seniorze rodu. Toczą namiętny spór, kto jest prawdziwym Żydem, a kto złym, komu należy sięCzytaj dalej
DIABŁY
W przeciwieństwie do spektaklu w Nowym Teatrze, to nie jest adaptacja Matki Joanny od Aniołów, choć wykorzystuje fragmenty opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza. Nie po to jednak, aby ilustrować dzieje ekscytującego związku księdza Suryna i Matki Joanny, podszytego domniemanym opętaniem. ale przestawićCzytaj dalej
MATKA JOANNA OD ANIOŁÓW
Jan Klata trzyma się opowiadania Iwaszkiewicza, ale nasyca go – co zrozumiałe – współczesnymi odniesieniami. Historia o rzekomym opętaniu, które próbuje nieporadnie okiełznać ksiądz Suryn jest dla reżysera zaczynem opowieści o urzeczowieniu kobiet, wciąż pozostających pod patriarchalnym nadzorem. Winę zaCzytaj dalej
DZIADY
Janusz Wiśniewski, reżyser słynący autorskimi spektaklami, w których tekst bywa poddawany rozmaitym operacjom i miksowaniu – potraktował dzieło Mickiewicza solennie. Choć poczynił ogromne skróty (spektakl trwa niewiele ponad dwie godziny), uwydatnił sens poematu, które ośrodkiem jest starcie dobra o złaCzytaj dalej
STAFF ONLY
Spektakl nie powtarza wytartych deklaracji o otwartości nowego teatru wobec Innych, ale po prostu to robi. Na scenariusz składają się cztery opowieści o losach aktorów wywodzących się z innych krajów (przynajmniej pochodzeniem), przybyszach z Argentyny, Nigerii, Szkocji i USA, którzyCzytaj dalej
Dokąd odchodzą zdarzenia?
Tomasz Miłkowski o książce Andrzeja Stasiuka i spektaklu w Przodowniku: Niewielka, chuda książeczka, jak to zwykle u Stasiuka, który wystrzega się gadatliwości – zaledwie cztery opowiadania i niespełna sto stron druku. Wszystkie o umieraniu i tajemnicy upływającego czasu. Właściwie jednoCzytaj dalej