To sztuka ukazująca starcie indywidualności, a nie problemów, jak zwykle bywa u Ibsena. Nic tu nie jest z góry przesądzone i od reżysera i aktorów zależy, w którą stronę potoczy się akcja. Spektakl Kuby Kowalskiego unika łatwych kategoryzacji, kto jestCzytaj dalej
Kategoria: Atlas.Afisz
ŁOWCA
Debiutancka sztuka Dawn King nawiązuje do antyutopii w duchu Orwella. Ukazuje świat bezwzględnie kontrolowany i regulowany strachem – lęk przed bestiami (w sztuce King są nimi chytre lisy) uzasadnia ingerencję aparatu władzy nawet w najintymniejsze szczegóły życia osobistego. Kiedy doCzytaj dalej
PSYCHOZA
Luźno zszyte strzępy wyjęte z wielu źródeł (podobno także zapisków psychotyków) nie składają się na jakaś przemyślaną dramaturgicznie konstrukcję – spektakl powstał na podstawie prób z aktorami. Pięć postaci o trudnej do określenia tożsamości, ubranych byle jak i umieszczonych wCzytaj dalej
OSTATNI
Edukacyjny performans, bliższy lekcji niż teatrowi, uczulający na zagrożenia płynące z antyekologicznych zachowań człowieka. Szlachetnym intencjom wychodzi naprzeciw bliska młodym odbiorcom forma, zapewniająca wzajemny kontakt aktora i widza i działania przemawiające czytelnością (także ilustracyjne projekcje wideo na bocznych ekranach). NaCzytaj dalej
ALMODOVARIA
To prawdziwy wulkan. Anna Sroka-Hryń rozsadza scenę. Likwiduje czwartą ścianę. Niepodzielnie panuje nad publicznością. Przez półtorej godziny bez chwili wytchnienia ogniskuje uwagę na poruszających wyznaniach wykreowanej przez siebie postaci Agrado, która skupia w sobie intensywność przeżyć bohaterek filmów Pedra Almodóvara.Czytaj dalej
STOWARZYSZENIE UMARŁYCH POETÓW
To coś więcej niż powrót do filmowego hitu z Robinem Williamsem sprzed 30 lat, trochę już anachronicznego, i inteligentna próba przełożenia go na deski sceniczne, z dopracowanym rytmem, operujący skrótem scenograficznym i sugestywną choreografią. Nie sposób pominąć tematu, czyli konfrontacjiCzytaj dalej
IRONBOUND. Za torami, za mostem
Ironbound to nazwa dzielnicy Newark, gdzie Daria (Ewa Konstancja Bułhak) dorabia jako sprzątaczka. Dawniej pracowała na obrzeżu miasta, w zamkniętej już fabryce papieru, tu wystawała na przystanku, gdzie prawie nigdy nie zatrzymywał się żaden autobus. Emigrantka z Polski musi samaCzytaj dalej
CESARZ
Sławna książka Ryszarda Kapuścińskiego nie tylko o rozkładzie satrapii Hajle Selasje, ale o każdej władzy o tęsknotach totalitarnych, w nowej adaptacji scenicznej Mikołaja Grabowskiego potwierdza siłę swojej diagnozy. Grabowski, szczególnie uwrażliwiony na paradoksy życia społecznego, bliski poetyce Gombrowicza i teatruCzytaj dalej
MEIN KAMPF
To jest coś więcej niż kolejny spektakl – to zdarzenie, które wpisuje się w logiczny ciąg „teatru po Klątwie”. Nie przypadkiem się tak złożyło, że reżyser „Mein Kampf” w warszawskim Teatrze Powszechnym był asystentem Oliviera Frljicia podczas realizacji „Klątwy”. RozczarowanyCzytaj dalej
KOCHAM BAŁTYK
Agnieszka Przepiórska zdążyła przyzwyczaić widzów do swoich odważnych monodramów feministycznych. Teraz jednak, po trzech monodramach „do płakania” („I tak będą święta”, 2012, „Tato nie wraca”, 2013, i „Wojna to tylko kwiat”, 2016) daje spektakl „do śmiechu”, który sama kwalifikuje doCzytaj dalej
INNI LUDZIE
Hip-hopowy poemat-musical Doroty Masłowskiej o Warszawie końca drugiej dekady XXI wieku w okowach neokapitalizmu, smogu i zatruwającej umysły ksenofobii przyoblekł kształt przerażającego trafnością diagnoz widowiska. Grzegorz Jarzyna w swoim spektaklu, eksponując żywioł języka, który u Masłowskiej zawsze jest probierzem iCzytaj dalej
MIASTO BIAŁYCH KART
Ewa Rucińska pomysłowo wpisała przypowieść Saramago o biernym oporze wyborców wobec politycznego establishmentu w przestrzeń zaprojektowaną przez Daniela Burena. Rozsadziła widzów na scenie wokół obrotowego talerza, na którym umieściła oklejone kolorowo i w czarno-białe skośne paski prostopadłościany różnej wielkości. IchCzytaj dalej
DEADLINE
Dawniej nazywano by je przodownicami pracy. Trzy korporacyjne liderki: Daria (Agnieszka Przepiórska), Ewa (Monika Babula) i Pati (Hanna Konarowska) przechodzą kryzys psychicznego wyczerpania. Dlatego spotykają się na zajęciach relaksacyjnych, po których spodziewają się cudu – ich znękane dusze ma uleczyćCzytaj dalej
WYKRYWACZ KŁAMSTW
Gatunek komedii, który zawsze może liczyć na powodzenie. Rzecz bowiem idzie o wzajemną podejrzliwość małżonków i dominację stadle. Aby dociec prawdy, Nadieżda zatrudnia nawet hipnotyzera, który ma wydobyć ze wstawionego wciąż męża Borisa wyznania o jego przygodach damsko-męskich, a takżeCzytaj dalej
BEREK 2 czyli UPIÓR W MOHERZE
Komedia nawiązująca do wcześniejszego Berka Marcina Szczygielskiego, który z Ewą Kasprzyk w roli głównej utrzymywał się na afiszu Teatru Kwadrat przez 10 sezonów. To wystarczający powód do drugiego podejścia,w którym dochodzi na scenie do ponownego spotkania ulubieńców publiczności, sąsiadów oCzytaj dalej
FATALISTA
Autor nazwał tę słodko-gorzką sztukę, nawiązującą do opowiadania Singera, „historią romantyczną w IV scenach”. Smaku przydaje jej sceneria: odniesienia do żydowskiej dzielnicy międzywojennej Warszawy, przez okno widać kamienice przy Krochmalnej – ukochanej ulicy Singera, starannie odtwarzane tradycje szabasowe, centralnie usytuowanyCzytaj dalej
ST. NICHOLAS
Monodram Szymona Kuśmidera zrealizowany na ćwierćwiecze jego pracy scenicznej. Tekst powstał 20 lat temu, wystawiany już wcześniej w Polsce (Teatr Ateneum, wyk. Jan Englert). Autor celnie ośmiesza niekompetencje krytyki teatralnej, posługując się groteską i wyolbrzymieniem. Niezbyt rozgarnięty recenzent-pijaczyna, puszący sięCzytaj dalej
WANIA, SONIA, MASZA I SPIKE
Komedia, która żywi się cudzą twórczością, to wcale nieproste zadanie. Zwłaszcza wówczas, kiedy mamy do czynienia z twórcą tak wybornym, jak Antoni Czechow. Durang w tej komedii z talentem maluje dobrych znajomych: Maszę z „Trzech sióstr”, Sonię i Wanię zCzytaj dalej
TRZECIA PIERŚ
Sztuka Iredyńskiego niemal sprzed pół wieku (1973) celnie identyfikuje mechanizm narodzin przemocy. W modelowej, rozpisanej na trzy postacie reprezentacji wspólnoty, która wybiera życie z dala od zgiełku cywilizacji zamiast szczęśliwego życia bez stresu pojawia się podejrzliwość, lęk, nadzór, a naCzytaj dalej
CZWORO DO POPRAWKI
Inteligentnie napisana komedia, mimo że wedle schematycznych, symetrycznych założeń. Autor pokpiwa po równo z kobiecych i męskich skłonności, które prowadzą do zwady, a czasem katastrofy, ale – jak się okazuje – mogą zostać szczęśliwie przezwyciężone. Tak przynajmniej przydarza się dwómCzytaj dalej