Francuska czarna komedia z przymieszką thrillera psychologicznego. Niemal wszystko tutaj polega na inteligentnie napisanym dialogu, który na małej scenie Polonii toczą Wojciech Malajkat (Bernard) i Marcin Stępniak (Adrien) w rolach zaprzyjaźnionych wspólników firmy architektonicznej. Lekka z pozoru komedyjka okazuje sięCzytaj dalej
Kategoria: Atlas.Afisz
RONJA CÓRKA ZBÓJNIKA
Pełna dobrej energii opowieść o rodzącej się wzajemnej fascynacji dwojga dzieciaków, Ronji i Borka, wywodzących się ze zwaśnionych zbójeckich rodów. Na przekór przeciwnościom losu, lepiej niż ich rodzice potrafią pielęgnować zawiązaną relację. Inteligentnie pomyślana scenografia, w której króluje poetycki skrótCzytaj dalej
DZWONIĘ DO MOICH BRACI
Sztuka Khemiriego, młodego (ur. 1978), ale już bardzo cenionego dramaturga szwedzkiego (jego dramaty miały ponad 100 premier w wielu krajach), ukazuje spiralę niechęci, której źródłem jest ksenofobia i strach wywoływany aktami terroru. Amor, chłopak nie mający nic wspólnego z zamachem,Czytaj dalej
POWRÓT TAMARY
Nie jest to nowa realizacja „Tamary” Johna Krizanca, głośnego spektaklu Studia z roku 1990, ale „Powrót Tamary” Michała Buszewicza, nowy tekst napisany na zamówienie reżysera. Cezary Tomaszewski, aby oddać atmosferę sprzed lat, wykorzystał recenzje, a właściwie reportaże z premiery, boCzytaj dalej
PUENTY
Sylwester Biraga skomponował inteligentny i zwarty spektakl o wychodzeniu z błędnego koła przemocy. Jego zdyscyplinowany rytm ubarwiają wysmakowane fragmenty wideo i skromna, choć sugestywna scenografia. Jej ważnym elementem jest obrotowa szafka z intensywnie oświetloną witryną, w której spoczywa dużych rozmiarówCzytaj dalej
WSPÓLNOTA MIESZKANIOWA
Satyryczny obraz obrad wspólnoty mieszkaniowej, który stanowi treść sztuki Jiřego Havelki, wcale satyrą nie jest, ale raczej reportażem. Pomysł wspólnot, czyli mikro samorządów właścicielskich w domach spółdzielczych czy spółdzielczo-komunalnych okazał się drogą ryzykowną – wzmocnił procesy dezintegracyjne, podzielił ludzi naCzytaj dalej
OGRODZENIE
Rzecz o podziałach dzielących społeczeństwo. Autor nie wnika w ich naturę, ale skupia uwagę na samym mechanizmie „grodzenia”. Największym odkryciem tego eksperymentu z taśmą dzielącą przestrzeń i ludzi jest nasuwający się wniosek, że to nie ogrodzenie, przeciągnięta taśma, czy narzuconyCzytaj dalej
KAPITAN ŻBIK I ŻÓŁTY SATURATOR
Wojciech Kościelniak, wolny od ckliwych wspominków i szyderczych wypominków, zachował balans między dowcipem i nutą liryczną. Nie obyło się jednak bez przerysowania, w końcu to musical o komiksowym rodowodzie. Naiwna akcja jest jedynie pretekstem do wysmakowanej zabawy. Postaci są podmalowaneCzytaj dalej
UPIÓR W KUCHNI
Błyskotliwy tekst, charakterystyczne postacie, sprawna reżyseria, do tego doborowa obsada (Pakulnis, Piechowiak, Bończak, Kiersznowski, Orzechowski, Piela, Zbrojewicz) i sugestywna scenografia Wojciecha Stefaniaka, która tworzy iluzję starej a mrocznej angielskiej willi z pokojem do wynajęcia. Zatrzymujący się w niej goście schodząCzytaj dalej
Na srebrnym półmisku
Tomasz Milkowski pisze w tygodniku „Przegląd” po premierze „Woyzecka” w reżyserii Piotra Cieplaka: Niezwykły, poetycki spektakl. Aż wierzyć się nie chce, że historii tak tragicznej, bez mała mrocznemu kryminałowi Piotr Cieplak nadał formę przypowieści o daremnych ludzkich marzeniach. Baśniową atmosferęCzytaj dalej
PROTEST
Sam Havel był zadziwiony karierą sceniczną, jaką zrobił jego naprędce naszkicowany Ferdynand Waniek w „Audiencji”. Najwidoczniej trafił w etapową potrzebę chwili. I dzisiaj można w tym tekście (i innych z tej serii) natknąć się na nieprzebrzmiałe walory, choć wyraźnie jednakCzytaj dalej
SOLARIS. WSPOMNIENIE Z PRZYSZŁOŚCI
Najwyraźniej zafascynowani wizją futurystyczną Lema sprzed lat i niegdysiejszymi „zabawkami” elektronicznymi (dawne czarno-białe telewizory, kineskopy, magnetofony szpulowe, komputer Meritum II), które miały nas przenieść w nowy wspaniały świat, twórcy spektaklu bawią się nimi jak dzieci, ale zapominają o dramaturgii. MiałoCzytaj dalej
BOSKA KOMEDIA
Pokaz przeznaczony dla miłośników instalacji, VR i nowego teatru. Krzysztof Garbaczewski próbuje połączyć poetykę VR, s-f i klasykę literacką. Z tego nieprzystającego tworzywa, w którym słowo Dantego pozostaje zaledwie pretekstem, powstaje powtarzająca się sekwencja obrazów ilustrujących daremną nadzieję na lepszyCzytaj dalej
ONI
Cywilizacyjny zakręt, brany bez zabezpieczenia i wizji przyszłości został ukazany sugestywnie, choć bez nostalgii. Ten spektakl to przede wszystkim przestroga przez smutną przyszłością, w której jednostka nie już nic do gadania. Zblazowany Bałandaszek w kreacji Tomasza Drabka to zadowolony zCzytaj dalej
POLICJA. NOC ZATRACENIA
Andrzej Saramonowicz odważnie zmierzył się ze swym wielkim poprzednikiem, zestawiając w jednym spektaklu Policję Sławomira Mrożka z napisaną 60 lat później własną komedią Noc zatracenia, nawiązującą do debiutanckiej sztuki mistrza teatru absurdu. Mrożek w swojej komedii ukazał mechanizm samozagłady policjiCzytaj dalej
SAME PLUSY
Nie takie znowu plusy. Samotna kobieta sukcesu po czterdziestce tylko pozornie może wydawać się szczęśliwa. Doskwiera jej samotność, podobnie jak jej koleżankom i szefowi z korporacji. Cezary Harasimowicz z talentem parodiując korporacyjny język aż gęsty od angielszczyzny, kreśli czasem zabawną,Czytaj dalej
KOBIETA, KTÓRA UGOTOWAŁA MĘŻA
Komediodramat, ukazujący wyrafinowaną zemstę tytułowej bohaterki. Opuszczona przez męża po niemal dwudziestu latach wspólnego pożycia dla młodszej, potrafi się odpłacić z nawiązką. Świetnie napisany tekst, w reżyserii Tomasza Obary lekko odrealniony, poddany zdyscyplinowanemu rytmowi, w minimalistycznej dekoracji i bez rekwizytów,Czytaj dalej
Bette i Joan
„Bette & Joan” Antona Burge’a w reż. Sylwestra Biragi w Teatrze Druga Strefa w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie. Sztuka Antona Burge’a „Bette & Joan” odsłania kulisy jednego dnia z życia gwiazd na planie filmu Boba Aldricha „Co sięCzytaj dalej
SEROTONINA
Houellebecqowi, a za nim Miśkiewiczowi udało się stworzyć wiarygodny portret człowieka, który usuwa się na ubocze życia. Florent-Claude, należący do elity klasy średniej, dobrze zarabiający rządowy ekspert, bogaty z domu, pozbawiony finansowych trosk, traci nadzieję. Jego libido zamiera, ambicje zawodoweCzytaj dalej
BIESY
Dostojewski to zawsze wyzwanie, ale w tym spektaklu spełnione tylko w warstwie wizualnej – scenografia budzi nie tylko podziw, ale reguluje ruch, choć rytm spektaklu wciąż się zacina. Nie udało się stworzyć Opryńskiemu opowieści, która poruszałaby widza, z trudem próbującegoCzytaj dalej