Przejdź do treści

41 WST: JEŃCZYNA

Tym razem duet Strzępka/Demirski za temat do obróbki obrali polski seks, a ściślej – brak umiejętności mówienia o seksie. Wykorzystali w tym celu swoją metodę zderzania rozmaitych sytuacji, mnożenia paradoksów i nieprawdopodobnych zdarzeń, ale zamiast spektaklu prowokującego, pełnego humoru i kąśliwości powstała nudna piła, która przez ponad trzygodzinny nie może się wygrzebać z dramaturgicznego nieładu.

Mamy więc do czynienia z kilkunastoma skeczami różnej jakości, czasem nawet zabawnymi, które jednak nie uzasadniają celu tego zamieszania – bo to, że polska mowa cierpi na ubóstwo języka erotycznego i że nie potrafimy o „tym” rozmawiać nie jest żadnym odkryciem. Mówiąc o polskim seksie i ukazując rozmaite jego przejawy (matka księdza, która nigdy nie przeżywała orgazmu, chłopak debiutujący w domu publicznym, nastolatek oglądający hard porno, wymuszony seks pod nadzorem kapelana, produkcja patriotycznego filmu porno z udziałem żołnierzy itp., itd.) i niby to dworując z konserwatywno-katolickiego kompleksu seksualnego, Demirski szerokim łukiem omija rzeczywiste problemy, które stanowią istotę polskich zmagać z demonem seksu. Każde dziecko wie, że chodzi o triumfującą na każdym kroku hipokryzję, o egzorcyzmowaną edukację seksualną, gender, aborcję i związki homoerotyczne, o czym w spektaklu tylko się na marginesie zatrąca. To dobrze, że spektakl nie moralizuje ani nie poucza, ale mógłby się wyraźniej awanturować.

Na koniec pojawi się wprawdzie sympatyczna scena o naszym ubogim języku erotycznym, ale ani ona, ani sprawność warsztatowa aktorów Starego nie ratują tego spektaklu przed osunięciem się w stronę słabego kabaretu. Czyli – zmarnowany temat. Wygląda na to, że od czasów „Białego małżeństwa” nikt w Polsce nie potrafił napisać prawdziwie poruszającego dramatu o polskim seksie.

Tomasz Miłkowski

TWÓRCY:
Reżyseria: Monika Strzępka
Dramaturgia: Paweł Demirski
Scenografia i kostiumy: Arek Ślesiński
Asystentka scenografa: Julia Zawadzka
Muzyka: Tomasz Sierajewski
Wideo/światło: Jakub Lech
Wideo: Adam Zduńczyk
Choreografia: Dominika Knapik
Inspicjentka / asystentka reżysera: Hanna Nowak
OBSADA:
Iwona Bielska (gościnnie), Marianna Linde (gościnnie), Anna Paruszyńska-Czacka, Dorota Segda, Małgorzata Zawadzka, Juliusz Chrząstowski, Roman Gancarczyk, Radosław Krzyżowski, Stanisław Linowski, Michał Majnicz, Krzysztof Zawadzki, Dominika Wiak (gościnnie)
fot. Magda Hueckel
Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie

Leave a Reply