Przejdź do treści

KRASZ w Studiu, premiera 12 marca 2021

Wydaje mi się, że to, czego powinniśmy się obawiać w przyszłości, to nie to, że wydarzy się coś strasznego, ale raczej to, że nic się nie wydarzy. Moim dzieciom przyjdzie żyć w nudnym świecie; w czymś, co nazwałbym światem bez wydarzeń, światem, w którym nie dzieje się nic. Boję się, że to doprowadzi do atrofii wyobraźni.

J.G. Ballard

Cytat z wywiadu telewizyjnego „Future Now”, przeprowadzonego przez Solveig Nordlund w 1986 r.

Po niemal pięćdziesięciu latach od wydania „Kraksy” J.G Ballarda warto spojrzeć na tę kultową i kontrowersyjną powieść, jak na przenikliwą i spełnioną wizję świata, w którym żyjemy. Dzieło Ballarda, osławione ekranizacją Davida Cronenberga, jest dystopią, umyślnie operującą pornograficznym językiem i surrealistyczną poetyką, w celu analizy tego, jak używamy siebie nawzajem. 12 marca na Dużej Scenie STUDIO teatrgalerii odbędzie się premiera spektaklu „Krasz” w adaptacji scenicznej i reżyserii Natalii Korczakowskiej. Spektakl reżyserki i zarówno dyrektorki artystycznej STUDIO to pierwsza premiera proponowana widzom w 2021 roku, po zniesieniu częściowych obostrzeń związanych z pandemią covid-19.

Twórców „Kraszu” nie interesuje moralizowanie, ani „krew, nasienie i płyn chłodzący”, których pełen jest język Ballarda, ale ukryte pod tym wszystkim historie fascynujących postaci, wyobcowanych, mylących fikcję z rzeczywistością. Punktem wyjścia dla spektaklu jest rozpoznanie Ballarda, że kraksa to metafora życia w społeczeństwie. Inspirowane powieścią postaci poszukują doświadczeń, które nimi wstrząsną, desperacko szukają czegoś realnego w świecie wszechobecnych mediów. Są to Catherine i James, małżeństwo narcyzów pragnących coś poczuć, nadwrażliwa i zestresowana lekarka Helen oraz kaskader Seagrave. Projekcje ich lęków i ukrytych perwersji poznajemy poprzez wyobrażoną przestrzeń, nazywaną w spektaklu Laboratorium „Krasz”. W tym stanie umysłu najlepiej odnajduje się Vaughan, pirat drogowy i antychryst. Jest autorem tajemniczego projektu, którego celem jest między innymi wyzwolenie ludzkości z permanentnej wojny domowej, podtrzymywanej przez rządy i technologiczne korporacje.

„Krasz” to groteska sceniczna rozgrywająca się w bliskiej przyszłości. Przedstawieniu Natalii Korczakowskiej towarzyszy pytanie o źródła przemocy, o to dlaczego ludzie używają i niszczą siebie nawzajem oraz wreszcie, co jest im potrzebne, aby odzyskać dostęp do swoich emocji, wyobraźni i ciał. Warstwę dźwiękową do spektaklu ułożył Jacek Sienkiewicz, ceniony autor muzyki eksperymentalnej i klubowej. Na scenie zobaczyć będzie można także kostiumy Marka Adamskiego, wyjątkową serię zdjęć Ady Zielińskiej i pracę z ciałem wywodzącą się z tradycji voguingu, zaproponowaną zespołowi STUDIO przez Bożnę Wydrowską, artystkę i promotorkę kultury ballroom.

Krasz”

adaptacja sceniczna powieści „Kraksa” J. G. Ballarda

spektakl dla widzów dorosłych

premiera: 12 marca 2021 r. o godz. 19:00

inne terminy: 13-14, 18-21 marca 2021 r.

STUDIO teatrgaleria – Duża Scena im. Józefa Szajny

Plac Defilad 1, Warszawa

ADAPTACJA SCENICZNA I REŻYSERIA: Natalia Korczakowska

  1. SCENOGRAFIA: Natalia Korczakowska / Marek Adamski

Współpraca scenograficzna: Łukasz Misztal, Paweł Paciorek

KOSTIUMY: Marek Adamski
Współpraca kostiumograficzna: Mateusz Bidziński

MUZYKA: Jacek Sienkiewicz

REŻYSERIA ŚWIATŁA: Aleksandr Prowaliński

MULTIMEDIA: Anu Czerwiński
Współpraca multimedialna : Jagoda Chalcińska

WSPÓŁPRACA CHOREOGRAFICZNA: Bożna Wydrowska

WSPÓŁPRACA DRAMATURGICZNA: Tomasz Jan Wygoda
Konsultacje dramaturgiczna:
Szymon Adamczak,  Tomasz Śpiewak

KIEROWNICZKA PRODUKCJI: Aleksandra Wiśniewska

Druga kierowniczka produkcji: Monika Balińska

Staż producencki: Aleksandra Urban

INSPICJENTKA: Zuza Prusińska

Asystentka reżyserki: Aleksandra Bielewicz

OBSADA: Dominika Biernat, Tomasz Nosinski, Dominika Ostałowska, Marcin Pempuś, Bartosz Porczyk, Sonia Roszczuk, Paweł Smagała, Rob Wasiewicz, Ewelina Żak

James Graham Ballard (ur. 15 listopada 1930 w Szanghaju, zm. 19 kwietnia 2009) w Londynie) to brytyjski powieściopisarz, nowelista i eseista. Do jego najbardziej znanych utworów należy zaliczyć „The Atrocity Exhibition”, „Kraksę” („Crash”) oraz autobiografię „Imperium Słońca” („Empire of the Sun”), którą na wielki ekran przeniósł Steven Spielberg. Z doświadczenia wojny (przeżył japońską okupację Szanghaju), wyniósł brak zaufania do rzeczywistości, sceptycznie i przenikliwie odnosząc się do konsumpcji, wygody i rozwoju technologicznego w drugiej części XX wieku. Powieści Ballarda są niewyczerpanym źródłem inspiracji dla popkultury, sztuk wizualnych i muzyki. Warto wymienić tu piosenki nagrywane między innymi przez Joy Division, The Normal, Grace Jones i The Buggles. W 2010 roku w galerii Gagosian w Londynie zorganizowano wystawę, dla której punktem odniesienia była „Kraksa”, a w 2015 Ben Wheatley wyreżyserował oparty na „Wieżowcu” Ballarda dystopijny film science-fiction zatytułowany „High-Ris”.

Natalia Korczakowska – należy do grona „najbardziej obiecujących młodych europejskich reżyserów” (Mike Swed, „Los Angeles Times”). Reżyseruje przedstawienia zarówno dramatyczne jak i operowe. Na szczególne wyróżnienie zasługują: „Solaris” (TR Warszawa), „Halka” pod batutą Marca Minkowskiego (Opera Narodowa), „Natan Mędrzec” (Teatr Wielki). Od kwietnia 2016 roku pełni funkcję dyrektorki artystycznej STUDIO teatrgalerii w Warszawie. W STUDIO wyreżyserowała adaptację „Berlin Alexanderplatz” Alfreda Döblina, „Biesy” Fiodora Dostojewskiego oraz „Metafizykę dwugłowego cielęcia” na postawie prozy S.I. Witkiewicza, patrona teatru. Spektakl ten miał swoją amerykańska premierę w REDCAT theatre w Los Angeles, w koprodukcji z prestiżowym California Institute of the Arts (CalArts). Polska premiera spektaklu odbyła się podczas 11. edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia w Krakowie. Korczakowska jest również inicjatorką cyklu Open Studios, wirtualnych pracowni artystów współpracujących ze STUDIO.

Marek Adamski – kostiumograf, projektant mody, stylista. Współpracował przy produkcjach teatralnych i operowych z Krzysztofem Garbaczewskim („Biesy”, „Gwiazda śmierci”), Natalią Korczakowską („Natan mędrzec, „Dziady III”, „Halka”, „Zagubiona autostrada”, „Wyznawca”, „Berlin Alexanderplatz”, ,,Biesy”, „Metafizyka Dwugłowego Cielęcia”) oraz Mariuszem Trelińskim („Salome w praskim Národním divadle, „Boulevard Solitude” w Welsh National Opera w Cardif, „Powder her face” w Operze warszawskiej i La Monnaie w Brukseli (2015), „Jolanta”, „Zamek Sinobrodego” i „Tristan i Izolda” w nowojorskiej Metropolitan Opera. Najnowszą realizacją operową jest „Umarłe Miasto” (Die Tote Stadt) w brukselskiej La Monnaie de Munt (premiera październik 2020). Poza kostiumami pracuje jako stylista dla projektów artystycznych, prasy, reklamy i teledysków. Tworzy także fotografie oraz kolaże. Swoje prace prezentował m.in. na wystawie „Nova Polska” w Lille we Francji (2004) oraz na Festiwalu Sztuk „Inspiracje” w Szczecinie (2010). W 2004 roku szwedzka marka Absolut Label zaprosiła go do stworzenia limitowanej edycji t-shirtów obok dziewięciu awangardowych projektantów mody ze świata.

Jacek Sienkiewicz – jeden z pionierów i najważniejszych postaci polskiej sceny elektronicznej ostatnich dwóch dekad. Zaczynając od wczesnych brzmień acid i rave, a w ostatnich latach skłaniając się ku zaawansowanym, dźwiękowym eksperymentom, jest autorem kilku albumów i ponad 50 winylowych singli, których zawartość rozpięta jest pomiędzy typowo imprezowymi techno produkcjami, a abstrakcyjnymi ambientowymi impresjami. Zawsze kroczący swoją drogą, rozwija swoje unikalne, charakterystyczne brzmienie poza dominującymi trendami. Od 1999 prowadzi swoją wytwórnię Recognition, za pośrednictwem której odkrywa i promuje nietuzinkowych polskich artystów. Sienkiewicz jest również autorem wielu wydawnictw i remiksów wydanych nakładem innych europejskich wytwórni, współpracował także z wieloma uznanymi artystami – jak Ricardo Villalobos, Max Loderbauer czy Atom TM, z którym regularnie nagrywa i koncertuje. W ostatnich latach rozwija także projekty interdyscyplinarne, jak improwizowane koncerty, instalacje czy innowacyjne prace wideo, jak również eksperymentalne kompozycje nawiązujące do muzyki współczesnej, w tym reinterpretacje kompozytorów związanych ze słynnym Studio Eksperymentalnym Polskiego Radia.

Aleksandr Prowaliński – malarz, grafik, scenograf, reżyser światła. Urodzony w Białorusi. Absolwent Mińskiego Państwowego Uniwersytetu im. Glebowa na Wydziale Malarstwa i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Grafiki. W swoich pracach i projektach teatralnych zwraca szczególną uwagę na rolę obiektów oraz organizację przestrzeni za pomocą barw, które ciężko umieścić na kolorystycznym spectrum. Jego wrażliwość oscyluje między monochromatycznymi płaszczyznami i głębią uzyskaną dzięki rozwarstwieniu i nabudowywaniu świetlnych planów – Prowaliński szuka w półcieniu, stroni od kategorycznych kolorów, zatrzymuje się o ton niżej, tam gdzie nie są one jeszcze w pełni wyartykułowane i dlatego podążyć mogą w każdą stronę.

Bożna Wydrowska – artystka wizualna, performerka, choreografka oraz tancerka. Absolwentka Wydziału Sztuki Mediów w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.  W swojej pracy opartej na procesach bada temat tożsamości jako złożonego przedmiotu kształtowania.  W kręgu jej zainteresowań zawierają się alternatywne praktyki choreograficzne ruchu i głosu  Bożna jedną z pierwszych osób, które zapoczątkowały kulturę ballroom oraz rozpowszechniły taniec vogue w Polsce. Od 2014 roku należy do międzynarodowej organizacji Royal House of Milan, która działa od 1989 roku w Nowym Jorku. Jest także inicjatorką Balu u Bożeny – pierwszego wydarzenia w Polsce, które łączy Ballroom z lokalną sceną muzyczną, integrując społeczności z różnych środowisk i kultur. W 2019 otrzymała tytuł Mother of Polish Chapter House of Milan oraz utworzyła kolektyw – Kiki House of Sarmata, który jest pierwszą ballroomową rodziną w Warszawie. Performowała m.in w takich galeriach sztuki jak: Piktogram, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Galeria Labirynt w Lublinie, Gdańska Galeria Miejska, BWA we Wrocławiu, Calvert 22 Foundation w Londynie a także w przestrzeniach teatru, m.in w Komunie Warszawa, Teatrze Studio, Teatrze Ochoty w Warszawie czy w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu. Jest także uczestniczką zaawansowanego programu edukacyjnego pt. „Choreografia w Centrum 2”, finalistką 19. edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii oraz stypendystką Konkursu Inicjatywy ENTRY.

Anu Czerwiński – filmowiec, dokumentalista, twórca wideo i instalacji multimedialnych do spektakli teatralnych, muzycznych i performensów. Ukończył wydział reżyserii filmu dokumentalnego na uniwersytecie Paris VII Denis Diderot w Paryżu oraz program DOK PRO w Szkole Wajdy w klasie Marcela Łozińskiego i Jacka Bławuta. Po debiucie filmowym w 2012 roku (krótkometrażowy dokument „Et tout le monde devine”), tworzył wideo dla paryskich teatrów takich jak Le Théâtre Du Rond Point, Les Théâtres Parisiens Associés. Od 2013 roku współpracował z choreografem Rafałem Urbackim, tworząc wspólnie prace z pogranicza tańca współczesnego, filmu dokumentalnego i aktywizmu („Gatunki Chronione, 2013; „Serce Robotnika Napędza Praca”, 2014; „Kształt Rzeczy” 2015; „Jaram się” 2016). W 2019 roku zrealizował w Komunie/Warszawa instalację filmową „Rafał Urbacki: Solo”, będącą teatralnym zapisem żałoby po przedwcześnie zmarłym artyście. W 2019 roku, na zamówienie Muzeum Śląskiego w Katowicach, stworzył razem z kompozytorem Michałem Fetlerem widowisko muzyczno-filmowe opowiadające o nadziei w dobie kryzysu klimatycznego „Tryptyk w Czerni i Zieleni”. Zrealizował wideo do spektakli teatralnych i performensów takich artystek jak Ania Nowak („To the Aching Parts! (Manifesto)”, 2020), Robert Wasiewicz („Musical o musicalu metro”, 2020), Anna Baumgart („Śmierć i Dziewczyna”, 2019), Natalia Korczakowska („Berlin Alexanderplatz”, 2017). Jako operator i członek pionu reżyserskiego pracuje przy produkcji filmów dokumentalnych i fabularnych w Polsce i we Francji.

Ada Zielińska – urodzona w 1989 roku. Artystka wizualna, fotografka, autorka instalacji. W swoich pracach podejmuje próbę dokumentacji otaczających ją katastrof i konfrontowania się z dezintegracją, obserwując jednocześnie w jaki sposób sama jest przez nie przyciągana. Efektem tej praktyki jest próba uchwycenia momentu władzy w sytuacji totalnej dezintegracji. Obserwacja tych momentów jest formą specyficznej autoterapii, zaś uchwycone na fotografiach wypadki stają się autorską notatką na temat otaczającego artystkę świata, usiłowaniem odzyskania kontroli nad tym, co nieuchronnie się kończy. Absolwentka Sztuki Mediów na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, obecnie studentka Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie.

Tomasz Jan Wygoda – tancerz, aktor, choreograf, pedagog. Absolwent Wydziału Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach. Oprócz wieloletnich zajęć z tańca współczesnego, tańca butoh czy contact improwizacji, uczył się również u aktorów Jerzego Grotowskiego: Reny Mireckiej i Zygmunta Molika oraz na warsztatach Teatru Pieśń Kozła. W latach 1997-2003 tańczył w Śląskim Teatrze Tańca w Bytomiu. Występował m.in. w spektaklach: Jacka Łumińskiego i Konrada Drzewieckiego, Henrietty Horn i Paula Claydena. Tańczył gościnnie w nowojorskim Battery Dance Company Jonathana Hollander. Stypendysta DanceWeb w Wiedniu. Występował w kilkudziesięciu krajach. Z zespołem W&M Phisical Theatre współtworzył spektakl „Made in Polska – museum of imagination” (Calgary). Z warszawskim Teatrem Breton Caffe stworzył spektakle „Slam out”, „Tańcząc Sarę Kane” oraz „Święto snów” – solo inspirowane „Dziennikami” Niżyńskiego, za które otrzymał na Polskiej Platformie Tańca 2014 nagrodę dla najlepszego spektaklu i najlepszego wykonawcy. Występował w spektaklach Pawła Miśkiewicza („Niewina”), Michała Zadary („Fedra”), Krystiana Lupy („Zaratustra”, „Factory 2”), Krzysztofa Warlikowskiego („Oczyszczeni”, Teatr Współczesny we Wrocławiu, Teatr Polski w Poznaniu, TR Warszawa), Agnieszki Olsten („Lincz”, „Samsara Disco”, Teatr Polski we Wrocławiu) i Krzysztofa Garbaczewskiego („Kamienne niebo zamiast gwiazd”, Nowy Teatr w Warszawie), Natalii Korczakowskiej („Wyznawca”, Teatr Studio).

STUDIO teatrgaleria to jedna z najważniejszych eksperymentalnych scen w Polsce zarządzana przez dyrektora naczelnego teatru Romana Osadnika od 2011 roku. W kwietniu 2016 roku kierownictwo artystyczne teatru objęła reżyserka Natalia Korczakowska, a galerii ‒ krytyczka i historyczka sztuki Dorota Jarecka; od 2019 roku na stanowisku zastępcy dyrektora naczelnego wspiera je teatrolog i kurator Tomasz Plata. W sezonie 2020/2021 odbyły się trzy premiery: „Powrót Tamary” w reżyserii Cezarego Tomaszewskiego (15 sierpnia 2020 r.), „Monstera” w reżyserii Marty Ziółek (9 października 2020 r.), „Koniec z Eddym” w reżyserii Anny Smolar (24 października 2020 r.). Materiały archiwalne teatru STUDIO są dostępne na platformie vod.teatrstudio.pl.

STUDIO teatrgaleria

Plac Defilad 1 (wejście od ul. Marszałkowskiej), Warszawa

ww.teatrstudio.pl

Leave a Reply