Teatry wciąż zamknięte, Atlas Teatralny Stolicy proponuje powrót do warszawskich wydarzeń teatralnych sprzed lat. Dzisiaj w Warszawskich wypominkach teatralnych fragmenty recenzji z premier w dniach od 20 do 24 kwietnia w roku 2010 – teatr wracał wtedy do pracy po żałobie narodowej:
20 kwietnia
MADAME BOVARY Gustawa Flauberta, tłum. Ryszard Engelking, reż. i oprac. muz. Radosław Rychcik, adaptacja(łac. adaptare = przystosowywać), przystosowanie utworu li... More i dramaturgia(gr. dramatourgia), 1. twórczość dramatyczna, ogół utwo... More Anka Herbut, scenografia Łukasz Błażejewski, kostiumy Marta Stoces, choreografia(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More Tomasz Bazan, produkcja Sławomir Adamko, Teatr Dramatyczny.
„Patrzyłem na to wszystko i myślałem: po co oni tak zdzierają głosy, po co tak się miotają? Ale też w jakiś sposób ta forma działała, miała siłę. Nie był to teatr, który lubię, ale też nie mam wielkich pretensji, że upodobania moje podrażnił” [Wojciech Majcherek, http://wojciech-majcherek.blog.onet.pl, 21 kwietnia 2010].
„Reżyser jest niekonsekwentny. Poza finałem, całość jest głównie karykaturą i parodią powieści Flauberta. Tymczasem na końcu pobrzmiewa patetyczny ton. Ostatni monolog Emmy jest pełen powagi i religijnych odniesień. W jej słowa wplecione zostały m.in. fragmenty modlitwy „Ojcze nasz”. Upadek i śmierć bohaterki są niewiarygodne – mają wywołać w widzach emocje, chociaż wcześniej spektakl uciekał od psychologii” [Tomasz Gromadka, Rzeczpospolita online, 21 kwietnia 2010].
21 kwietnia
NIEOBECNOŚĆ Rubi Burden, reż. Grzegorz Mrówczyński, scenografia Małgorzata Treutler, monodram Joanny Cichoń, Teatr Praga.
„Skromne środki, ograniczone rekwizyty (krzesło i stojak z ubraniami) to dość, aby opowieść zabrzmiała wiarygodnie. Rzadki gatunek monodramu dla widowni 50+, zwykle przez teatry niezauważanej” [Tomasz Miłkowski, „Przegląd” nr 20, 23 maja 2010].
24 kwietnia
JUDASZEK Michaiła Sałtykowa-Szczedrina, tłum. Agnieszka Lubomira Piotrowska, adaptacja i reż. Andrzej Bubień, scenografia Elena Dmitrakowa, ruch sceniczny Jurij Wasilkow, reż. światła Artur Szyman, muz. Piotr Salaber, Teatr Ateneum.
„Spektakl Bubienia jest przykładem rzetelnej pracy reżyserskiej. To rodzaj teatru akademickiego w najbardziej szlachetnym rozumieniu tego słowa” [Jan Bończa-Szabłowski, „Rzeczpospolita” nr 99,
28 kwietnia 2010].
KSIĘŻNICZKA NA OPAK WYWRÓCONA Pedra Calderona(1600-1681), najwybitniejszy obok Lopego de Vegi przedstawic... More w imitacji Jarosława Marka Rymkiewicza, reżyseria Jan Englert, muzyka Maciej Malecki, reż. światła Wojciech Puś, choreografia Emil Wesołowski, układ szermierczy Tomasz Grochoczyński, scenariusz walk Wiesław Chmieliński, Teatr Narodowy.
„Spektakl w Narodowym jest czymś więcej niż sceniczną zabawą – to namysł nad zagadkami ludzkiej kondycji. A dodatkowo wyznanie wiary w siłę teatralnej iluzji” [Jacek Wakar, „Twój Styl” 2010 nr 7].
Umiera Wojciech Siemion.
[na zdj. Wojciech Siemion w legendarnym monodramie „Wieża malowana”, STS, 1959]
