Spektakl Komuny Warszawa w reż. Anny Karasińskiej na scenie Teatrgaleria Studio (8-9 września).
Od autorki:
Swoją pracę opieram na badaniu tego, czy jest sens mówić o wojnie w obrębie sztuki, a jeśli tak, to jakie treści mogą stać się tworzywem dla sztuki performatywnej.
Sprawdzam, w jaki sposób używamy pamięci do „pamiętania” o wojnie i jak to się zmienia w pokoleniach.
Jaki jest realny wpływ tej pamięci na życie ludzi w Polsce i czy jest to mechanizm który uniwersalizuje się poza Polskę.
Czy istnieje możliwe do uzyskania doświadczenie widza, które może inaczej uporządkować to, co jest zapisane w pokoleniowym przekazie?
Jaką zmianę w percepcji minionej wojny uznalibyśmy za korzystną dla współcześnie żyjących?
Co byłoby korzystne-dobrze zapomnieć czy uświadomić sobie, jak wiele się pamięta?
Spektakl powstał w ramach cyklu Komuny Warszawa Przed wojną / Wojna / Po wojnie
Tekst, reżyseria: Anna Karasińska
obsada:
Bożena Wydrowska
Sara Goworowska
Dobromir Dymecki
Karolina Harris
Impulsem, który skłonił Komunę Warszawa do zajęcia się wojną, był ciąg ponurych wydarzeń z ostatnich lat: wojna w Ukrainie i Syrii, Brexit, wygrana Trumpa. Coraz częściej pojawia się myśl, że wojna w Europie może przestać być historią. Stąd potrzeba zadania pytań o to: Czy jesteśmy przygotowani do wojny? Czy pamięć o wojnie ułatwia podtrzymanie pokoju? Czy wojna może być sprawiedliwa? Czy polityki historyczne otwierają rany i zbroją społeczeństwa do walki?
W ramach cyklu powstały spektakle:
Cezarego Tomaszewskiego: Cezary idzie na wojnę
Anny Smolar: Ośrodek wypoczynkowy
Grzegorza Laszuka: Hannah Arendt: Ucieczka (koprodukcja Teatr Powszechny, Łódź)
Wojtka Ziemilskiego: Spektakl dla turystów (koprodukcja Slovensko mladinsko gledališče, Ljubljana)
Weroniki Szczawińskiej: Nigdy więcej wojny
