Sztuka Iredyńskiego niemal sprzed pół wieku (1973) celnie identyfikuje mechanizm narodzin przemocy. W modelowej, rozpisanej na trzy postacie reprezentacji wspólnoty, która wybiera życie z dala od zgiełku cywilizacji zamiast szczęśliwego życia bez stresu pojawia się podejrzliwość, lęk, nadzór, a na koniec terror. Niewielkie odstępstwo od normy – Ewie, ideowej przywódczyni grupy wyrasta trzecia pierś – wywołuje dramatyczne następstwa. Życie w otoczeniu rajskiej, bajkowej przyrody (akcentuje to scenografia w stylu Celnika Rousseau) nie uchroni grupy przed katastrofą. Spektakl to wiarygodnie ilustruje, ale do pełnego sukcesu brak atmosfery narastającego zagrożenia, która udzielałaby się widzom.
TRZECIA PIERŚ Ireneusza Iredyńskiego, reż. i oprac. muz. Jarosław Tumidajski, scenografia Mirek Kaczmarek, światło Katarzyna Łuszczyk, obsada: Magdalena Żak, Mariusz Jakus, Szymon Mysłakowski, Teatr Współczesny, Scena w Baraku, premiera 26 stycznia 2019
TM
