Przejdź do treści

Kobiety Czechowa i białe tango w Olsztynie

Olsztyński Teatr Jaracza 15.12.17 miał premierę sztuki  W. Shakespeare`a  WIELE HAŁASU O NIC  w reżyserii Andrzeja Majczaka. Scenografia – Urszula Czernicka, muzyka – Marcin Rumiński.

Obsada: Agnieszka Castellanos-Pawlak, Agnieszka Gize, Katarzyna Kropidłowska, Aleksandra Kolan, Dawid Dziarkowski, Cezary Ilczyna, Grzegorz Jurkiewicz, Marcin Kiszluk, Maciej Mydlak, Paweł Parczewski, Dariusz Poleszak, Wojciech Rydzio, gościnnie: Alicja Piątek

Natomiast na 13 stycznia zapowiadana jest premiera TĘSKNOTY. Scenariusz tej sztuki napisał Andrzej Prokop na podstawie utworów Antoniego Czechowa: dramatów „Trzy siostry”, „Wiśniowy sad” oraz opowiadań ze zbioru „Moje życie”. Przekład: Maria Dąbrowska, Natalia Gałczyńska, Jarosław Iwaszkiewicz, reżyseria: Piotr Sieklucki, scenografia: Łukasz Błażejewski, ruch sceniczny: Tobiasz Berg.

To spektakl dyplomowy studentów Policealnego Studium Aktorskiego im. Aleksandra Sewruka.

Bohaterkami są trzy kobiety, każda z nich za czymś tęskni, czegoś pragnie i czuje się na zmianę niespełniona i pełna energii. Marzy im się wyjazd do Moskwy, mają dość otaczającej je beznadziei, a tymczasem muszą podjąć decyzję co zrobić z majątkiem i długami… Kobiety często odwiedzają znajomi, z którymi toczą rozmowy o przemijaniu, nieprzewidywalności losów i bezradności człowieka wobec tajemnic życia. W tych relacjach nie brak też namiętności i nieszczęśliwej miłości.

Na 27 stycznia 2018 teatr zapowiada premierę KURKI WODNEJ  St. I. Witkiewicza w reżyserii Krzysztofa Rekowskiego. Scenografia – Jan Kozikowski, muzyka – Sławomir Kupczak, ruch sceniczny – Filip Szatarski, projekcje – Emilia Sadowska.

Od teatru : Elżbieta, nazywana Kurką Wodną, prosi Edgara, by ją zastrzelił. Dla niej życie i śmierć nie mają żadnego znaczenia, a może on dzięki temu dokona czegoś wielkiego. Edgar się waha, ale pociąga za spust, strzela i… Ponieważ jesteśmy w świecie Witkacego nie należy trzymać się realistycznych szczegółów, a co było dalej z Kurką Wodną warto zobaczyć na Scenie Kameralnej.

Inscenizacja będzie opowieścią o poszukiwaniu tożsamości i zagubieniu się współczesnej inteligencji, której przedstawicielem jest Edgar, niedojrzały czterdziestolatek, szukający swego miejsca w świecie i w relacjach z kobietami.
Utwór jest rodzajem czarnej groteski, której fabuła rozgrywa się w surrealistycznej rzeczywistości, ale katastroficzne intuicje Witkacego, które odnosiły się do systemów totalitarnych XX wieku, znów wydają się niepokojąco aktualne.

Obsada: Ewa Pałucka-Szozda, Małgorzata Rydzyńska, Radosław Hebal, Artur Steranko, Marcin Tyrlik.

Olsztyński Teatr Lalek 6 stycznia 2018 zaprasza na BIAŁE TANGO Michała Kaźmierczaka. Reżyseria i scenografia: Jan Polivka, choreografia: Maciej Florek (Gleba), muzyka: Bartosz Ługowski, projekty lalek: Rafał Budnik

Trzech prawdziwych facetów zderza się z legendą – prawdziwą, warmińsko-mazurską Królewną szukającą swojego serca. Jej nietypowa wizyta będzie okazją, aby przyjrzeć się naszej polsko-słowiańskiej kondycji, a może nawet duszy. W XXI wiek wkrada się duch mitów i baśni, stare wierzenia stają obok współczesnych kontrowersji.

Spektakl utrzymany w konwencji żywoplanowo-lalkowej, adresowany do młodzieży i widzów starszych. Tekst, napisany specjalnie na scenę kameralną Olsztyńskiego Teatru Lalek, jest debiutem uczestnika Pracowni Dramatu działającej przy OTL.

Prof., UW i WSPS Jerzy Bralczyk, w Poradni Słownika Języka Polskiego, wyjaśnia: „Białość jest przywoływana dla zaznaczenia czystości, więc czasem i braku czegoś (biały bywa związany z poczuciem braku barwy, z pustym miejscem). Wiąże się także z męskością (ale i dziewiczością, niewinnością), żałobą (ale i radością, świętem), odmiennością (albinos jest odmienny, rzadki – stąd biały kruk) lub odwrotnością sytuacji. Czasem można dopatrzyć się związku z barwą fizycznie występującą. (…) Do białego tańca (walca najczęściej, ale i tanga) to panie proszą panów, nie na odwrót (nb. biały mazur to akurat ostatni taniec nad ranem)”

Zatem biały taniec to zwyczaj, który trochę wywraca na opak tradycję prowadzenia partnera – zaprasza do niego kobieta, najczęściej białe tango to ostatni taniec podczas balu.

AktorzyTomasz CzaplarskiMateusz MikoszaMarcin Młynarczyk

Opr. Ewa Sośnicka-Wojciechowska

Leave a Reply