Przejdź do treści

Kto jest kto w polskiej sekcji AICT

Prezes honorowy

JERZY NIESIOBĘDZKI (ur. w 1934 roku w Ruchnie, na Podlasiu, nieopodal Węgrowa). Po ukończeniu studiów polonistycznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu przez wiele lat przebywał w Bydgoszczy pracując w bydgoskim piśmie społeczno-kulturalnym „Fakty”. Zajmował się krytyką literacką, następnie stopniowo przesuwał swoje zainteresowania w kierunku teatru. Pisywał o teatrach Bydgoszczy, Torunia, później o działalności wielu innych scen. Prócz publikacji w „Faktach” publikował również we „Współczesności”, „Przeglądzie Kulturalnym”, „Życiu Literackim”, „Teatrze”, „Kulturze”, „Literaturze” i wielu innych periodykach. Przez kilka lat w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu, później w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, pełnił funkcję kierownika literackiego. Działał w Klubie Krytyki Teatralnej; aktualnie jest jego honorowym prezesem.

Rezultatem krytycznej działalności Jerzego Niesiobędzkiego są również publikacje książkowe: „Teatr wybiera twarz” (Wydawnictwo Morskie), „Poza sceną i na scenie” (Wydawnictwo Literackie), „Rozmowy istotne” (Wydawnictwo Morskie), „Aktualność i historia” (Wydawnictwo Pomorze), „Teatr jaki był” (Wydawnictwo Margrafsen). „Teatr wybiera twarz” omawia historię i dokonania toruńskiego teatralnego festiwalu. Dowodzi jego inspirującej roli w życiu teatralnym północnej Polski. Ważniejsze inscenizacje teatrów działających w północnej Polsce stanowią również podstawę krytycznej refleksji książki „Na scenie i poza sceną”. „Rozmowy istotne” zrodziły się ze spotkań autora z aktorami, reżyserami, artystami teatru. Gromadzą wywiady między innymi z Andrzejem Wajdą, Józefem Szajną, Adamem Hanuszkiewiczem, Gustawem Holoubkiem, Konradem Swinarskim. Koncentrują się wokół problematyki awangardy, pozycji aktora we współczesnym teatrze, relacji między teatrem a innymi dziedzinami sztuki, reinterpretacji inscenizacyjnych tradycji i wielu innych kwestii związanych tyleż z praktyką, co i teorią teatru. „Aktualność i historia” to oczywiście książka o komunikowaniu się teatru, poprzez historię, z teraźniejszością. Teatr polski drugiej połowy XX wieku stosował wiele praktyk, by cel ów osiągnąć. I im właśnie – ze szczególnym uwzględnieniem przedstawień dramaturgii traktującej o konsekwencjach dla współczesności Wielkiej Rewolucji Francuskiej – autor poświęca najwięcej uwagi.

Jest rok 1997. Kolejna książka – „Teatr jaki był” – omawia wybitne inscenizacje mijającego półwiecza. Zwiastuje pożegnanie krytyka z czynnym uczestnictwem w bieżącym życiu teatru. Krytyk przenosi się na Mazury, zamieszkuje w miejscowości Wyszembork. Publikuje teraz w periodykach: „Dziś”, „Aneks”, „Res Humana”; jest stałym współpracownikiem gdańskiego kwartalnika „Migotania”. Powstają eseje: „Magiczny urok średniej klasy”, „Bertolt Brecht, czyli świat bez iluzji”, „Syndrom sarmacji”, „Lustrowanie Gombrowicza”, „Rosyjscy Europejczycy”, „W modernistycznym korowodzie”. Dopełnione przez jeszcze kilka innych wchodzą w skład ostatniej książki Niesiobędzkiego: „Ciemniejący horyzont” (Fundacja Światło Literatury”).

Członkowie honorowi

HENRYK BIENIEWSKI (ur. 21 kwietnia 1922 w Warszawie), żołnierz Armii Krajowej, uhonorowany Warszawskim Krzyżem Powstańczym, polonista, krytyk teatralny i tłumacz, wydawca książek o teatrze, jeden z twórców świetności polskiego Teatru Telewizji, redaktor naczelny dwutygodnika „Teatr”, niestrudzony organizator i uczestnik życia teatralnego w Polsce.

Ojciec pochodził z drobnej szlachty kresowej, przed rewolucją studiował na Politechnice w Kijowie, w dwudziestoleciu międzywojennym pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych, rozstrzelany przez Niemców w czasie Powstania Warszawskiego. Matka, z pochodzenia Rosjanka, wywodziła się z rodziny pracownika kolei, z wykształcenia była lekarką. Z domu rodzinnego wyniósł zamiłowanie do literatury, śpiewu i muzyki. Szkołę średnią skończył w Warszawie podczas okupacji niemieckiej na tajnych kompletach (maturę zdał w 1943). Już w 1941 nawiązał kontakt ze Związkiem Walki Zbrojnej, a następnie z Narodową Organizacją Wojskową i Armią Krajową. W sierpniu 1944 wziął udział w Powstaniu Warszawskim. Walczył w grupie Grażyny w Śródmieściu i na Przyczółku Czerniakowskim, skąd cudem uszedł z życiem – w nocy z 23 na 24 września 1944 roku wraz z koleżankami i kolegami przepłynął Wisłę (na wysokości częściowo zatopionego statku spacerowego „Bajka”).

Po II wojnie światowej, tropiony za działalność AK-owską przez służby bezpieczeństwa, po ujawnieniu się 5 października 1945 roku przed Komisją Likwidacyjną Byłej Armii Krajowej Obszaru Centralnego, podejmując rozmaite prace zarobkowe (grał w teatrze marionetek, był korektorem w „Expresie Poznańskim”, pracował w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Prasy), zdołał ukończyć polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i po przeniesieniu się do Warszawy rozpoczął normalne życie. W latach 1953-1963 pracował w Redakcji Polskiej Literatury Współczesnej w Państwowym Instytucie Wydawniczym. Interesując się szczególnie teatrem, zainicjował tam założenie Redakcji Teatralnej, którą następnie prowadził. Wydawał w niej m.in. serię monografii aktorskich (tzw. biała seria) i almanachów teatralnych, przyczynił się do wydania szeregu ważkich wspomnień aktorskich i cennych książek o teatrze, jak Polska Plastyka Teatralna Zenobiusza Strzeleckiego. Od 1968 do 1975 kierował Naczelną Redakcją Programów Teatralnych w Komitecie do Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja”, kontynuując rozwój Teatru Telewizji zapoczątkowany przez Adama Hanuszkiewicza. Dwukrotnie (1963-1968 i 1981-1985) był dyrektorem Departamentu Teatru w Ministerstwie Kultury i Sztuki, odchodząc (1968) lub wracając (1981) tam w ważnych dla polskiego teatru momentach politycznych.

Od lat młodości zajmował się rozmaitymi pracami związanymi z teatrem, m.in. krytyką teatralną, najpierw jako recenzent, następnie 1975-1981 jako redaktor naczelny dwutygodnika „Teatr”, 1985-1988 komentator teatralny w IV Programie Polskiego Radia (znany cykl felietonów pt. Fotel w czwartym rzędzie). Zawsze był rzutkim organizatorem życia teatralnego, wielokrotnie zapraszanym do uczestniczenia w jury festiwali i konkursów, nie tylko zresztą w Polsce, ale również za granicą. Jest czynnym członkiem Klubu Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Napisał wspomnienia Z deszczu pod rynnę (Warszawa 2001) i szkice o wielkich aktorach współczesnych Sto twarzy aktora (Kielce 2004), Teatr Telewizji i jego artyści (2010), przełożył z języka rosyjskiego m.in. tom pism Jewgienija Wachtangowa Poszukiwania, wydane w cyklu Teorie współczesnego teatru pod redakcją Konstantego Puzyny (Warszawa 1967).

Image

JANUSZ GOLIK (ur. 8 III 1953 w Warszawie) jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował w pracowniach wybitnych profesorów. Specjalizuje się w projektowaniu plakatów, kalendarzy, logotypów. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych i muzeach na całym świecie. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień. Wśród realizacji J. Golika znajduje się m.in. projekt witraża do ołtarza papieskiego w Warszawie na Placu Piłsudskiego w czasie wizyty Papieża Benedykta XVI (26 sierpnia 2006 r.).

Grafik założył w 2007 r. w Warszawie Galerię Sztuki Współczesnej Galeria van Golik. Działa tam również pracownia graficzna, realizująca zamówienia klientów indywidualnych oraz firm. Galeria jest nie tylko stale zmieniającym się miejscem wystaw prac grafika, ale i przestrzenią promocji innych artystów, zarówno polskich, jak i zagranicznych. Pod szyldem: „Janusz van Golik i przyjaciele” odbywają się tam panele, warsztaty, spotkania z artystami sztuk plastycznych, wieczory poetyckie, koncerty i in.

W 2013 roku wystawę grafik Janusza Golika można było oglądać w Galerii Sztuki Agii Suny na starym mieście w Rydze. W Galerii van Golik tymczasem miała miejsce wystawa prac Tatjany Semane.

Janusz Golik jest autorem licznych projektów graficznych przeznaczonych dla artystów nagradzanych przez polską sekcję AICT.

WIESŁAW GERAS (ur. 9 maja 1939 w Toruniu), animator kultury, dziennikarz. Od 1958 roku związany z ruchem teatralnym, aktualnie prezes Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru. Pomysłodawca i dyrektor od 1966 Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Jednego Aktora i międzynarodowych Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora, przewodniczący Polskiego Komitetu MONODRAMU ITI-UNESCO. Stały bywalec, ekspert i członek jury międzynarodowych i ogólnopolskich festiwali teatrów jednego aktora. Dyrektor artystyczny Spotkań Teatrów Jednego Aktora w Polsce (Wrocław, Toruń, Warszawa, Hel, Dolny Śląsk). W 2009 na Litwie w Kownie inicjator międzynarodowego Festiwalu MONOBALTICA dla krajów leżących nad Bałtykiem, w 2011 w Estonii w Tallinnie (wówczas Europejskiej Stolicy Kultury) zorganizował Festiwal MONO-TALLINN.

Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Działa w klubach twórczych, prowadzi konferencje prasowe, współorganizuje międzynarodowe sesje i spotkania dziennikarzy zajmujących się publicystyką kulturalną oraz krytyką teatralną.

Posiada liczne odznaczenia, nagrody i wyróżnienia m.in. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, odznaczenie Gloria Artis, Medal Honorowy Miasta Torunia, Laur Wrocławia, Złoty Medal Armenii. Zasłużony dla Dolnego Śląska.

DCF 1.0

RYSZARD WRZESIŃSKI PORTHOS – zodiakalny skorpion. Urodził się w 1946 r. w Giżycku w rodzinie rzemieślniczej, która po wojnie wyemigrowała z Warszawy na tzw. ziemie odzyskane. Młodość spędził w Słupsku angażując się w działalność grupy Artystyczno-Literackiej GAL Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Po powrocie do Warszawy współzałożyciel Europejskiego Stowarzyszenia Sztuki i Mody Artmode. Aktualnie jest Honorowym Prezesem tego stowarzyszenia. Ma wiele pasji: modniarstwo, muzyka, fotografia, podróże.

W latach 70. XX wieku, grał na perkusji w zespołach jazzowych. Fotografią artystyczną zajmuje się od wielu lat. Cały czas – ponad pół wieku – w tradycji rodzinnej, zajmuje się projektowaniem i wytwarzaniem nakryć głowy pod marką Porthos.

Od kilku lat uprawia malarstwo sztalugowe. Jego obrazy to ciągłe eksperymenty w poszukiwaniu sposobów nanoszenia farby na płótno. Nie przedstawiają obiektów realnie istniejących. Mają żywe, ekspresyjne barwy oraz charakterystyczne, zniekształcone formy. Odnaleźć w nich można nawiązania do motywów sztuki etnicznej.

Fotografie i obrazy Ryszarda Wrzesińskiego Porthosa z powodzeniem uczestniczyły w licznych konkursach i wystawach, m.in. W Galerii do Trzech razy sztuka… i Galerii Van Golik. Są ozdobą kolekcji wielu prywatnych zbiorów.

Prezes polskiej sekcji AICT

TOMASZ MIŁKOWSKI (ur. 25 X 1947 w Warszawie), dziennikarz, krytyk teatralny i literacki, redaktor czasopism (m.in. z-ca redaktora tygodnika naczelnego tygodnika „Kultura”, 1986-1989, red. nacz. miesięcznika „Credo”, 1990-91, redaktor naczelny „Tele Tygodnia”, 2001-8), absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego (1970), doktor nauk humanistycznych – autor rozprawy o teatrze Cypriana Norwida.

Jest autorem kilkunastu książek edukacyjnych, m.in. Praktycznego słownika terminów literackich (1995), Szkolnego słownika teatralnego (2000), Leksykonu dzieł i tematów literatury powszechnej (2002), Leksykonu lektur szkolnych (wraz z Januszem Termerem, 1993 i wyd. następne – łącznie sprzedano ponad 250 tys. egz.), Szkolnego słownika postaci literackich (z Januszem Termerem, 2000), Uniwersalnego słownika literatury (wraz z Januszem Termerem, 2005). Współautor książki (wraz z Barbarą Henkel) o teatrze jednoosobowym Aktor obnażony i autor monografii: Teatr Siemion (2009), Andrzej Rozhin: Wybrałem teatr (2011), Zakochany pielgrzym. Samogry Bogusława Kierca, rozprawy Teatr Norwida (2013), przewodnika 166 monodramów (2016), wywiadu-rzeki z Olgierdem Łukaszewiczem Seksmisja i inne moje misje. Redaktor, współredaktor i autor szkiców publikowanych w wielu książkach i czasopismach w Polsce i za granicą.

Od 2000 przewodniczy polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT/IACT), a od 2003 wchodzi w skład międzynarodowego Komitetu Wykonawczego, a od roku 2012, kiedy przewodniczył Komitetowi Organizacyjnemu Kongresu AICT w Warszawie, jest wiceprzewodniczącym (od roku 2016 – honorowym) )tej organizacji. Od wielu lat uczestniczy w pracach rad programowych Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora, przewodniczy jury dorocznych Nagród im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya, wchodzi w skład wielu jury nagród i festiwali teatralnych. Jest również sekretarzem d.s. międzynarodowych Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.

Jest redaktorem czasopism teatralnych: kwartalnika internetowego Yorick oraz nieregularnika internetowego Loża  (oba dostępne na stronie polskiej sekcji AICT – www.aict.art.pl), autorem projektu Atlas teatralny stolicy, współpracuje z tygodnikiem „Przegląd”, publikuje w wielu innych gazetach i czasopismach, m.in. „Stolicy” i „Dzienniku Trybuna”. Wchodzi w skład redakcji międzynarodowego czasopisma internetowego „Critical Stage”. W Akademii Teatralnej prowadził zajęcia z pisania o teatrze.

Zarząd

MARZENA DOBOSZ (ur. 1970). Z wykształcenia i zamiłowania redaktorka, od 20 lat współpracująca z warszawskimi wydawnictwami, redaktorka m.in. książek dla dzieci, serii edukacyjnych i kolekcji poświęconych sztuce, takich jak „J.S. Bach. Dzieła wszystkie”, dramatów (antologie dramatów ukraińskich, słowackich i in.), poradników i publikacji naukowych, czasopism, autorka recenzji teatralnych, publikowanych m.in. w „Yoricku” (kwartalniku polskiej sekcji AICT) oraz na blogu autorskim „Teatru Głodna” (na którym oprócz recenzji spektakli, filmów i książek, relacji z festiwali, koncertów itd. prowadzi dział kultury języka „Bez korekty, bez wstydu”), a także np. w „Głosie Wielkopolski”, autorka rubryki kulturalnej w miesięczniku „Twoje Dziecko” i jurorka festiwali teatralnych (m.in. Międzynarodowego Festiwalu Teatru Lalek Spotkania), członkini kapituły Nagrody im. Stefana Treugutta dla twórcy teatru telewizyjnego. Miłośniczka teatru w każdej jego odmianie, ze szczególnym uwzględnieniem teatru pantomimy oraz rozmaitych rodzajów teatru lalkowego, a także małych form teatralnych, takich jak monodram. W teatrze poszukująca przede wszystkim interesującej opowieści. Propagatorka festiwali teatralnych, filmowych i muzycznych oraz ich namiętna bywalczyni. Od stycznia 2017 roku w zarządzie Klubu Krytyki Teatralnej, skarbnik polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT/IACT).

BOŻENA FRANKOWSKA ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pod kierunkiem Jana Kotta obroniła magisterium i pracę doktorską. Kierowała w wielkiej encyklopedii powszechnej PWN działem teatru i filmu oraz innych sztuk widowiskowych (1961-1970). Pracowała w redakcji dwutygodnika „Teatr” jako sekretarz redakcji i zastępca redaktora naczelnego (1968-1973 i 1976-1981), była sekretarzem programowym w „Naczelnej Redakcji Teatrów” w Komitecie do Spraw Radia i Telewizji (1974-1976). Pracowała w wyższym szkolnictwie teatralnym od 1974, początkowo w szkole teatralnej w Krakowie (1974-76). Trafiła tam na świetne roczniki i znanych reżyserów i dyrektorów teatrów jak Mikołaj Grabowski, Marcel Kochańczyk, Krystian Lupa, Dariusz Miłkowski Józef Skwark i inni. Potem pracowała w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku) i równocześnie w Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. Prowadziła wykłady i seminaria poświęcone m.in.: historii teatru polskiego, historii teatru powszechnego, reformie teatru i reformoe współczesnego teatru, śladami miejsc teatralnych w Polsce, a także seminaria magisterskie na temat analizy dramatu polskiego i jego interpretacji w historycznych inscenizacjach. Opracowała „Encyklopedi teatru polskiego” (2003), pierwszą encyklopedię ujmującą całość wiedzy o teatrze polskim i jego powiązaniach z tradycją europejską, która obejmuje: historię teatru od XIII do XXI wieku, teatr dramatyczny, operę, balet, pantomimę, kabaret, teatr amatorski, teatr alternatywny, wybitne dramaty, inscenizacje, sylwetki aktorów, scenografów, krytyków, animatorów, a także różnorodne hasła w układzie alfabetycznym: informacje wzbogacone anegdotą i cytatami. Od wielu lata związana z Klubem Krytyki Teatralnej, polską sekcją AICT, wiceprzewodnicząca Zarządu.

ALINA KIETRYS – dziennikarka, publicystka, krytyk teatralny, nauczyciel akademicki. Ukończyła polonistykę w 1969 roku w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku (dyplom u prof. Marii Janion). Od 1969 roku redaktor w Redakcji Literackiej Rozgłośni Polskiego Radia w Gdańsku. Od 1981 kierownik Redakcji Publicystyki Kulturalnej i Programów Artystycznych w Gdańskim Ośrodku Telewizyjnym, a od 1986 roku publicystka i kierownik działu kultury w Głosie Wybrzeża, redagowała min dodatek kulturalny Delta, była również redaktorką w miesięczniku kulturalnym Autograf. W latach 2002-2006 redaktor naczelna Radia Gdańsk. Aktualnie publikuje w miesięczniku Autograf i Magazynie Pomorskim.

Od 1997 roku prowadziła zajęcia z publicystyki kulturalnej na Podyplomowym Studium Dziennikarskim na Uniwersytecie Gdańskim, stworzyła Radia MORS na UG i prowadzi warsztaty dziennikarskie i laboratorium radiowe w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa na Wydziale Nauk Społecznych UG.

Autorka reportaży, recenzji teatralnych, felietonów, filmów dokumentalnych.

Laureatka wielu nagród: prezydenta miasta Gdańska za publicystykę kulturalną i za całokształt twórczości, Międzynarodowego Forum Mediów Polonijnych, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, nagrody im. Aleksandra Majkowskiego oraz licznych nagród w konkursach prasowych za reportaże i teksty publicystyczne. Laureatka w konkursie Fundacji im. Bechczyc-Rudnickiej na recenzję teatralną.

W roku 2015 wydała zbiór reportaży historyczno-biograficznych Niespokojni o Lechu Bądkowskim, Janie Karskim, Stefanie Kisielewskim, Marianie Kołodzieju, Jacku Kuroniu, Kazimierzu Moczarskim. Książkę opublikowało PWN. Członek Zarządu, sekretarz Kapituły Nagrody im. Andrzeja Żurowskiego.

KATARZYNA MICHALIK–JAWORSKA – dziennikarka, recenzentka teatralna i filmowa, autorka powieści „Pomyślę o tym jutro” oraz „Blizny”. Współpracowała m.in. z TVN, miesięcznikami „Film”, „Cinema”, „Yorick”, „Świat Lekarza”, prowadząc tam rubrykę filmową. Absolwentka Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Sekretarz kapituły Nagrody im. Stefana Treugutta dla twórcy teatru telewizyjnego, od 2013 roku w zarządzie Klubu Krytyki Teatralnej polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT/IACT), od 2016 sekretarz Zarządu.

JAGODA OPALIŃSKA, wiceprzewodnicząca Zarządu.

[na zdj. z Anną Seniuk]

JAN BOŃCZA-SZABŁOWSKI – dziennikarz i publicysta, recenzent teatralny i krytyk sztuki dziennika „Rzeczpospolita”, wykładowca. Autor ponad setki wywiadów z najważniejszymi postaciami polskiej kultury. Absolwent Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, uzupełnionej o zajęcia Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST. Stypendysta MKiDN, w latach 2007-2012 Ekspert Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych IACT. Od 2016 członek Zarządu Stowarzyszenia, kurator projektu „Teatr i stulecie niepodległości”, członek kapituły Nagrody im. Stefana Treugutta. Juror festiwali teatralnych. Współzałożyciel i pierwszy prezes Fundacji Republika Marzeń. Twórca cyklu wystawienniczego „W stronę Schulza”. Autor wystawy „Świat Nikifora Niki For You”. Przygotowuje książki o Schulzu, Gombrowiczu i Rubensie.

KONRAD SZCZEBIOT (ur. 17 X 1984 w Białymstoku), absolwent Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (Wydział Wiedzy o Teatrze), magister sztuki w dziedzinie wiedzy o teatrze (2013). Wykładowca Historii Teatru oraz Historii Sztuki i Kostiumu w Policealnym Studium Wokalno-Aktorskim w Białymstoku (od 2013 roku), asystent na zamiejscowym Wydziale Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, przedmiot – Historia teatru polskiego na tle teatru powszechnego (od 2013 roku), stały współpracownik Polskiego Radia Programu Drugiego oraz Polskiego Radia Programu Pierwszego (od 2009 roku), kierownik literacki w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku od 2 stycznia 2017 roku. Jego zainteresowania obejmują: teatr, literaturę, operę i muzykę klasyczną, sztukę i architekturę, politykę, politykę międzynarodową, dyplomację kulturalną, historię i kulturę Rzeczpospolitej Obojga Narodów (ze szczególnym uwzględnieniem Wielkiego Księstwa Litewskiego), historię i kulturę Europy środkowo-wschodniej, historię i kulturę zamieszkujących Polskę mniejszości narodowych, historię polskiej emigracji artystycznej, klasyczne kino europejskie i amerykańskie, historię kabaretu, współczesny teatr lalek i teatr formy, zwiedzanie miast europejskich śladami wybitnych pisarzy, kulinaria, tenis/. Członek Zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych AICT/IACT (od 2016 r., wybrany na dwuletnią kadencję), wiceprzewodniczący Zarządu polskiej sekcji AICT d.s. międzynarodowych.

Komisja Rewizyjna

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

ANNA MAZERANT-LESZKOWSKA. Dziennikarka zajmująca się nauką oraz teatrem operowym i sztuką baletową.

Po ukończeniu studiów (Wydział Mat.-Fiz.-Chem. UŁ) – redaktor merytoryczny Oddziału Łódzkiego Krajowej Agencji Wydawniczej i stały współpracownik tygodnika „Odgłosy”, Rozgłośni PR w Łodzi, „Tygodnika Kulturalnego”, tygodnika „Kultura”, miesięczników: „Teatr” oraz „Twoja Muza”, a także portalu „Maestro” i portalu polskiej sekcji AICT (w tym kwartalnika Yorick”). Publicysta w dziale nauki i kultury redakcji „Tygodnik Robotniczy” i Krajowej Agencji Robotniczej, przez wiele lat etatowy dziennikarz „Przeglądu Technicznego”. Kierownik działu kultury w tygodniku „Warsaw Voice” oraz wieloletni kierownik dwóch działów naukowych (nauk biologicznych i medycznych) w miesięczniku PAN „Nauka i Przyszłość”. Redaktor naczelna biuletynu Komitetu Badań Naukowych „Sprawy Nauki”. Założycielka i redaktor naczelna miesięcznika „Sprawy Nauki”.

W dorobku dziennikarskim ma ok. 3000 publikacji prasowych z dziedziny popularyzacji nauki, jej organizacji i finansowania, ekologii, turystyki, etnografii, recenzje baletowe i operowe, wywiady. Wydała książkę „Mała księga ziół” (1990).

Nagrodzona Nagrodą Rady Głównej Jednostek Badawczo-Rozwojowych za wieloletnią popularyzację osiągnięć jednostek badawczo-rozwojowych oraz publicystykę z zakresu związków nauki z gospodarką (2005), nagrodą Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej (2002) oraz nagrodą Klubu Publicystyki Turystycznej Stowarzyszenia Dziennikarzy RP (1997).

Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, Klubu Publicystów „Ekos”, polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych AICT (członek Zarządu w latach 2013-2017), przewodnicząca Komisji Rewizyjnej.

Zainteresowania: nauka, teatr, turystyka, etnografia, wędrówki górskie.

TOMASZ DOMAGAŁA (ur. 1976) jest absolwentem teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, studiował też aktorstwo w PWSFTViT w Łodzi oraz filologię hiszpańską we Wszechnicy Polskiej Szkole Wyższej w Warszawie. Członek polskiej sekcji AICT, były członek Rady Artystycznej Teatru im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku oraz ekspert Biura Kultury m.st. Warszawy w dziedzinie teatru.

W teatrze współpracował m.in. z Krystianem Lupą, Andriejem Moguchym, Danem Jemettem, Agnieszką Korytkowską-Mazur czy Robertem Talarczykiem. Publikował w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Tygodniku Powszechnym” oraz „Dzienniku. Gazecie Prawnej”. Oficjalny bloger Festiwalu „Boska Komedia 2016” oraz moderator spotkań z twórcami podczas Opolskich Konfrontacji Teatralnych 2017. Od 2014 roku prowadzi własny blog z recenzjami teatralnymi i filmowymi: www.domagalasiekultury.blog.pl. Członek Komisji Rewizyjnej.

EWA SOŚNICKA–WOJCIECHOWSKA – absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu do 1993 roku pracowała jako muzyk i wokalistka (m.in. zespoły Partita, Aura). Od 1994 roku rozpoczęła współpracę z „Tele Tygodniem” jako dziennikarka i do 2008 roku przeprowadziła setki wywiadów z aktorami i reżyserami. W tym samym charakterze współpracowała również z „Expressem Wieczornym” i miesięcznikiem „Stolica” – z tym ostatnim współpracuje do dzisiaj. Na stronie internetowej AICT od 2013 r. redaguje „Kwartał w Teatrze”. Wiceprzewodnicząca Komisji Rewizyjnej.

2 komentarze do “Kto jest kto w polskiej sekcji AICT”

  1. Pracwać dla YORICKA to jest wielka odpowiedzialność,
    publikować pod takim szyldem – ogromny prestiż,
    uczyć się na tekstach bardziej doświadczonych członków Redakcji – niezwykły zaszczyt!

Leave a Reply to wmtCancel reply