Prezes honorowy
JERZY NIESIOBĘDZKI (ur. w 1934 roku w Ruchnie, na Podlasiu, nieopodal Węgrowa). Po ukończeniu studiów polonistycznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu przez wiele lat przebywał w Bydgoszczy pracując w bydgoskim piśmie społeczno-kulturalnym „Fakty”. Zajmował się krytyką literacką, następnie stopniowo przesuwał swoje zainteresowania w kierunku teatru. Pisywał o teatrach Bydgoszczy, Torunia, później o działalności wielu innych scen. Prócz publikacji w „Faktach” publikował również we „Współczesności”, „Przeglądzie Kulturalnym”, „Życiu Literackim”, „Teatrze”, „Kulturze”, „Literaturze” i wielu innych periodykach. Przez kilka lat w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu, później w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, pełnił funkcję kierownika literackiego. Działał w Klubie Krytyki Teatralnej; aktualnie jest jego honorowym prezesem.
Rezultatem krytycznej działalności Jerzego Niesiobędzkiego są również publikacje książkowe: „Teatr wybiera twarz” (Wydawnictwo Morskie), „Poza sceną i na scenie” (Wydawnictwo Literackie), „Rozmowy istotne” (Wydawnictwo Morskie), „Aktualność i historia” (Wydawnictwo Pomorze), „Teatr jaki był” (Wydawnictwo Margrafsen). „Teatr wybiera twarz” omawia historię i dokonania toruńskiego teatralnego festiwalu. Dowodzi jego inspirującej roli w życiu teatralnym północnej Polski. Ważniejsze inscenizacje teatrów działających w północnej Polsce stanowią również podstawę krytycznej refleksji książki „Na scenie i poza sceną”. „Rozmowy istotne” zrodziły się ze spotkań autora z aktorami, reżyserami, artystami teatru. Gromadzą wywiady między innymi z Andrzejem Wajdą, Józefem Szajną, Adamem Hanuszkiewiczem, Gustawem Holoubkiem, Konradem Swinarskim. Koncentrują się wokół problematyki awangardy, pozycji aktora we współczesnym teatrze, relacji między teatrem a innymi dziedzinami sztuki, reinterpretacji inscenizacyjnych tradycji i wielu innych kwestii związanych tyleż z praktyką, co i teorią teatru. „Aktualność i historia” to oczywiście książka o komunikowaniu się teatru, poprzez historię, z teraźniejszością. Teatr polski drugiej połowy XX wieku stosował wiele praktyk, by cel ów osiągnąć. I im właśnie – ze szczególnym uwzględnieniem przedstawień dramaturgii traktującej o konsekwencjach dla współczesności Wielkiej Rewolucji Francuskiej – autor poświęca najwięcej uwagi.
Jest rok 1997. Kolejna książka – „Teatr jaki był” – omawia wybitne inscenizacje mijającego półwiecza. Zwiastuje pożegnanie krytyka z czynnym uczestnictwem w bieżącym życiu teatru. Krytyk przenosi się na Mazury, zamieszkuje w miejscowości Wyszembork. Publikuje teraz w periodykach: „Dziś”, „Aneks”, „Res Humana”; jest stałym współpracownikiem gdańskiego kwartalnika „Migotania”. Powstają eseje: „Magiczny urok średniej klasy”, „Bertolt Brecht, czyli świat bez iluzji”, „Syndrom sarmacji”, „Lustrowanie Gombrowicza”, „Rosyjscy Europejczycy”, „W modernistycznym korowodzie”. Dopełnione przez jeszcze kilka innych wchodzą w skład ostatniej książki Niesiobędzkiego: „Ciemniejący horyzont” (Fundacja Światło Literatury”).
Członkowie honorowi
HENRYK BIENIEWSKI (ur. 21 kwietnia 1922 w Warszawie), żołnierz Armii Krajowej, uhonorowany Warszawskim Krzyżem Powstańczym, polonista, krytyk teatralny i tłumacz, wydawca książek o teatrze, jeden z twórców świetności polskiego Teatru Telewizji, redaktor naczelny dwutygodnika „Teatr”, niestrudzony organizator i uczestnik życia teatralnego w Polsce.
Ojciec pochodził z drobnej szlachty kresowej, przed rewolucją studiował na Politechnice w Kijowie, w dwudziestoleciu międzywojennym pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych, rozstrzelany przez Niemców w czasie Powstania Warszawskiego. Matka, z pochodzenia Rosjanka, wywodziła się z rodziny pracownika kolei, z wykształcenia była lekarką. Z domu rodzinnego wyniósł zamiłowanie do literatury, śpiewu i muzyki. Szkołę średnią skończył w Warszawie podczas okupacji niemieckiej na tajnych kompletach (maturę zdał w 1943). Już w 1941 nawiązał kontakt ze Związkiem Walki Zbrojnej, a następnie z Narodową Organizacją Wojskową i Armią Krajową. W sierpniu 1944 wziął udział w Powstaniu Warszawskim. Walczył w grupie Grażyny w Śródmieściu i na Przyczółku Czerniakowskim, skąd cudem uszedł z życiem – w nocy z 23 na 24 września 1944 roku wraz z koleżankami i kolegami przepłynął Wisłę (na wysokości częściowo zatopionego statku spacerowego „Bajka”).
Po II wojnie światowej, tropiony za działalność AK-owską przez służby bezpieczeństwa, po ujawnieniu się 5 października 1945 roku przed Komisją Likwidacyjną Byłej Armii Krajowej Obszaru Centralnego, podejmując rozmaite prace zarobkowe (grał w teatrze marionetek, był korektorem w „Expresie Poznańskim”, pracował w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Prasy), zdołał ukończyć polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i po przeniesieniu się do Warszawy rozpoczął normalne życie. W latach 1953-1963 pracował w Redakcji Polskiej Literatury Współczesnej w Państwowym Instytucie Wydawniczym. Interesując się szczególnie teatrem, zainicjował tam założenie Redakcji Teatralnej, którą następnie prowadził. Wydawał w niej m.in. serię monografii aktorskich (tzw. biała seria) i almanachów teatralnych, przyczynił się do wydania szeregu ważkich wspomnień aktorskich i cennych książek o teatrze, jak Polska Plastyka Teatralna Zenobiusza Strzeleckiego. Od 1968 do 1975 kierował Naczelną Redakcją Programów Teatralnych w Komitecie do Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja”, kontynuując rozwój Teatru Telewizji zapoczątkowany przez Adama Hanuszkiewicza. Dwukrotnie (1963-1968 i 1981-1985) był dyrektorem Departamentu Teatru w Ministerstwie Kultury i Sztuki, odchodząc (1968) lub wracając (1981) tam w ważnych dla polskiego teatru momentach politycznych.
Od lat młodości zajmował się rozmaitymi pracami związanymi z teatrem, m.in. krytyką teatralną, najpierw jako recenzent, następnie 1975-1981 jako redaktor naczelny dwutygodnika „Teatr”, 1985-1988 komentator teatralny w IV Programie Polskiego Radia (znany cykl felietonów pt. Fotel w czwartym rzędzie). Zawsze był rzutkim organizatorem życia teatralnego, wielokrotnie zapraszanym do uczestniczenia w jury festiwali i konkursów, nie tylko zresztą w Polsce, ale również za granicą. Jest czynnym członkiem Klubu Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Napisał wspomnienia Z deszczu pod rynnę (Warszawa 2001) i szkice o wielkich aktorach współczesnych Sto twarzy aktora (Kielce 2004), Teatr Telewizji i jego artyści (2010), przełożył z języka rosyjskiego m.in. tom pism Jewgienija Wachtangowa Poszukiwania, wydane w cyklu Teorie współczesnego teatru pod redakcją Konstantego Puzyny (Warszawa 1967).
JANUSZ GOLIK (ur. 8 III 1953 w Warszawie) jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował w pracowniach wybitnych profesorów. Specjalizuje się w projektowaniu plakatów, kalendarzy, logotypów. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych w kraju i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych i muzeach na całym świecie. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień. Wśród realizacji J. Golika znajduje się m.in. projekt witraża do ołtarza papieskiego w Warszawie na Placu Piłsudskiego w czasie wizyty Papieża Benedykta XVI (26 sierpnia 2006 r.).
Grafik założył w 2007 r. w Warszawie Galerię Sztuki Współczesnej Galeria van Golik. Działa tam również pracownia graficzna, realizująca zamówienia klientów indywidualnych oraz firm. Galeria jest nie tylko stale zmieniającym się miejscem wystaw prac grafika, ale i przestrzenią promocji innych artystów, zarówno polskich, jak i zagranicznych. Pod szyldem: „Janusz van Golik i przyjaciele” odbywają się tam panele, warsztaty, spotkania z artystami sztuk plastycznych, wieczory poetyckie, koncerty i in.
W 2013 roku wystawę grafik Janusza Golika można było oglądać w Galerii Sztuki Agii Suny na starym mieście w Rydze. W Galerii van Golik tymczasem miała miejsce wystawa prac Tatjany Semane.
Janusz Golik jest autorem licznych projektów graficznych przeznaczonych dla artystów nagradzanych przez polską sekcję AICTMiędzynarodowe Stowarzyszenie Krytyków Teatralnych (Associ... More.
WIESŁAW GERAS (ur. 9 maja 1939 w Toruniu), animator kultury, dziennikarz. Od 1958 roku związany z ruchem teatralnym, aktualnie prezes Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru. Pomysłodawca i dyrektor od 1966 Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Jednego Aktora i międzynarodowych Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora, przewodniczący Polskiego Komitetu MONODRAMU ITI-UNESCO. Stały bywalec, ekspert i członek jury międzynarodowych i ogólnopolskich festiwali teatrów jednego aktora. Dyrektor artystyczny Spotkań Teatrów Jednego Aktora w Polsce (Wrocław, Toruń, Warszawa, Hel, Dolny Śląsk). W 2009 na Litwie w Kownie inicjator międzynarodowego Festiwalu MONOBALTICA dla krajów leżących nad Bałtykiem, w 2011 w Estonii w Tallinnie (wówczas Europejskiej Stolicy Kultury) zorganizował Festiwal MONO-TALLINN.
Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Działa w klubach twórczych, prowadzi konferencje prasowe, współorganizuje międzynarodowe sesje i spotkania dziennikarzy zajmujących się publicystyką kulturalną oraz krytyką teatralną.
Posiada liczne odznaczenia, nagrody i wyróżnienia m.in. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, odznaczenie Gloria Artis, Medal Honorowy Miasta Torunia, Laur Wrocławia, Złoty Medal Armenii. Zasłużony dla Dolnego Śląska.
RYSZARD WRZESIŃSKI PORTHOS – zodiakalny skorpion. Urodził się w 1946 r. w Giżycku w rodzinie rzemieślniczej, która po wojnie wyemigrowała z Warszawy na tzw. ziemie odzyskane. Młodość spędził w Słupsku angażując się w działalność grupy Artystyczno-Literackiej GAL Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Po powrocie do Warszawy współzałożyciel Europejskiego Stowarzyszenia Sztuki i Mody Artmode. Aktualnie jest Honorowym Prezesem tego stowarzyszenia. Ma wiele pasji: modniarstwo, muzyka, fotografia, podróże.
W latach 70. XX wieku, grał na perkusji w zespołach jazzowych. Fotografią artystyczną zajmuje się od wielu lat. Cały czas – ponad pół wieku – w tradycji rodzinnej, zajmuje się projektowaniem i wytwarzaniem nakryć głowy pod marką Porthos.
Od kilku lat uprawia malarstwo sztalugowe. Jego obrazy to ciągłe eksperymenty w poszukiwaniu sposobów nanoszenia farby na płótno. Nie przedstawiają obiektów realnie istniejących. Mają żywe, ekspresyjne barwy oraz charakterystyczne, zniekształcone formy. Odnaleźć w nich można nawiązania do motywów sztuki etnicznej.
Fotografie i obrazy Ryszarda Wrzesińskiego Porthosa z powodzeniem uczestniczyły w licznych konkursach i wystawach, m.in. W Galerii do Trzech razy sztuka… i Galerii Van Golik. Są ozdobą kolekcji wielu prywatnych zbiorów.
Prezes polskiej sekcji AICT
TOMASZ MIŁKOWSKI (ur. 25 X 1947 w Warszawie), dziennikarz, krytyk teatralny i literacki, redaktor czasopism (m.in. z-ca redaktora tygodnika naczelnego tygodnika „Kultura”, 1986-1989, red. nacz. miesięcznika „Credo”, 1990-91, redaktor naczelny „Tele Tygodnia”, 2001-8), absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego (1970), doktor nauk humanistycznych – autor rozprawy o teatrze Cypriana Norwida.
Jest autorem kilkunastu książek edukacyjnych, m.in. Praktycznego słownika terminów literackich (1995), Szkolnego słownika teatralnego (2000), Leksykonu dzieł i tematów literatury powszechnej (2002), Leksykonu lektur szkolnych (wraz z Januszem Termerem, 1993 i wyd. następne – łącznie sprzedano ponad 250 tys. egz.), Szkolnego słownika postaci literackich (z Januszem Termerem, 2000), Uniwersalnego słownika literatury (wraz z Januszem Termerem, 2005). Współautor książki (wraz z Barbarą Henkel) o teatrze jednoosobowym Aktor(łac. actor), osoba grająca jakąś rolę w teatrze lub fi... More obnażony i autor monografii: Teatr Siemion (2009), Andrzej Rozhin: Wybrałem teatr (2011), Zakochany pielgrzym. Samogry Bogusława Kierca, rozprawy Teatr Norwida (2013), przewodnika 166 monodramów (2016), wywiadu-rzeki z Olgierdem Łukaszewiczem Seksmisja i inne moje misje. Redaktor, współredaktor i autor szkiców publikowanych w wielu książkach i czasopismach w Polsce i za granicą.
Od 2000 przewodniczy polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT/IACT), a od 2003 wchodzi w skład międzynarodowego Komitetu Wykonawczego, a od roku 2012, kiedy przewodniczył Komitetowi Organizacyjnemu Kongresu AICT w Warszawie, jest wiceprzewodniczącym (od roku 2016 – honorowym) )tej organizacji. Od wielu lat uczestniczy w pracach rad programowych Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora, przewodniczy jury dorocznych Nagród im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya, wchodzi w skład wielu jury nagród i festiwali teatralnych. Jest również sekretarzem d.s. międzynarodowych Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.
Jest redaktorem czasopism teatralnych: kwartalnika internetowego Yorick oraz nieregularnika internetowego Loża (oba dostępne na stronie polskiej sekcji AICT – www.aict.art.pl), autorem projektu Atlas teatralny stolicy, współpracuje z tygodnikiem „Przegląd”, publikuje w wielu innych gazetach i czasopismach, m.in. „Stolicy” i „Dzienniku Trybuna”. Wchodzi w skład redakcji międzynarodowego czasopisma internetowego „Critical Stage”. W Akademii Teatralnej prowadził zajęcia z pisania o teatrze.
Zarząd
MARZENA DOBOSZ (ur. 1970). Z wykształcenia i zamiłowania redaktorka, od 20 lat współpracująca z warszawskimi wydawnictwami, redaktorka m.in. książek dla dzieci, serii edukacyjnych i kolekcji poświęconych sztuce, takich jak „J.S. Bach. Dzieła wszystkie”, dramatów (antologie dramatów ukraińskich, słowackich i in.), poradników i publikacji naukowych, czasopism, autorka recenzji teatralnych, publikowanych m.in. w „Yoricku” (kwartalniku polskiej sekcji AICT) oraz na blogu autorskim „Teatru Głodna” (na którym oprócz recenzji spektakli, filmów i książek, relacji z festiwali, koncertów itd. prowadzi dział kultury języka „Bez korekty, bez wstydu”), a także np. w „Głosie Wielkopolski”, autorka rubryki kulturalnej w miesięczniku „Twoje Dziecko” i jurorka festiwali teatralnych (m.in. Międzynarodowego Festiwalu Teatru Lalek Spotkania), członkini kapituły Nagrody im. Stefana Treugutta dla twórcy teatru telewizyjnego. Miłośniczka teatru w każdej jego odmianie, ze szczególnym uwzględnieniem teatru pantomimy oraz rozmaitych rodzajów teatru lalkowego, a także małych form teatralnych, takich jak monodram. W teatrze poszukująca przede wszystkim interesującej opowieści. Propagatorka festiwali teatralnych, filmowych i muzycznych oraz ich namiętna bywalczyni. Od stycznia 2017 roku w zarządzie Klubu Krytyki Teatralnej, skarbnik polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT/IACT).
BOŻENA FRANKOWSKA ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pod kierunkiem Jana Kotta obroniła magisterium i pracę doktorską. Kierowała w wielkiej encyklopedii powszechnej PWN działem teatru i filmu oraz innych sztuk widowiskowych (1961-1970). Pracowała w redakcji dwutygodnika „Teatr” jako sekretarz redakcji i zastępca redaktora naczelnego (1968-1973 i 1976-1981), była sekretarzem programowym w „Naczelnej Redakcji Teatrów” w Komitecie do Spraw Radia i Telewizji (1974-1976). Pracowała w wyższym szkolnictwie teatralnym od 1974, początkowo w szkole teatralnej w Krakowie (1974-76). Trafiła tam na świetne roczniki i znanych reżyserów i dyrektorów teatrów jak Mikołaj Grabowski, Marcel Kochańczyk, Krystian Lupa, Dariusz Miłkowski Józef Skwark i inni. Potem pracowała w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku) i równocześnie w Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. Prowadziła wykłady i seminaria poświęcone m.in.: historii teatru polskiego, historii teatru powszechnego, reformie teatru i reformoe współczesnego teatru, śladami miejsc teatralnych w Polsce, a także seminaria magisterskie na temat analizy dramatu(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More polskiego i jego interpretacji w historycznych inscenizacjach. Opracowała „Encyklopedi teatru polskiego” (2003), pierwszą encyklopedię ujmującą całość wiedzy o teatrze polskim i jego powiązaniach z tradycją europejską, która obejmuje: historię teatru od XIII do XXI wieku, teatr dramatyczny, operę, balet(łac. ballare = tańczyć), 1. widowisko taneczne, którego... More, pantomimę, kabaret, teatr amatorski, teatr alternatywny, wybitne dramaty, inscenizacje, sylwetki aktorów, scenografów, krytyków, animatorów, a także różnorodne hasła w układzie alfabetycznym: informacje wzbogacone anegdotą i cytatami. Od wielu lata związana z Klubem Krytyki Teatralnej, polską sekcją AICT, wiceprzewodnicząca Zarządu.
ALINA KIETRYS – dziennikarka, publicystka, krytyk teatralny, nauczyciel akademicki. Ukończyła polonistykę w 1969 roku w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku (dyplom u prof. Marii Janion). Od 1969 roku redaktor w Redakcji Literackiej Rozgłośni Polskiego Radia w Gdańsku. Od 1981 kierownik Redakcji Publicystyki Kulturalnej i Programów Artystycznych w Gdańskim Ośrodku Telewizyjnym, a od 1986 roku publicystka i kierownik działu kultury w Głosie Wybrzeża, redagowała min dodatek kulturalny Delta, była również redaktorką w miesięczniku kulturalnym Autograf. W latach 2002-2006 redaktor naczelna Radia Gdańsk. Aktualnie publikuje w miesięczniku Autograf i Magazynie Pomorskim.
Od 1997 roku prowadziła zajęcia z publicystyki kulturalnej na Podyplomowym Studium Dziennikarskim na Uniwersytecie Gdańskim, stworzyła Radia MORS na UG i prowadzi warsztaty dziennikarskie i laboratorium radiowe w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa na Wydziale Nauk Społecznych UG.
Autorka reportaży, recenzji teatralnych, felietonów, filmów dokumentalnych.
Laureatka wielu nagród: prezydenta miasta Gdańska za publicystykę kulturalną i za całokształt twórczości, Międzynarodowego Forum Mediów Polonijnych, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, nagrody im. Aleksandra Majkowskiego oraz licznych nagród w konkursach prasowych za reportaże i teksty publicystyczne. Laureatka w konkursie Fundacji im. Bechczyc-Rudnickiej na recenzję teatralną.
W roku 2015 wydała zbiór reportaży historyczno-biograficznych Niespokojni o Lechu Bądkowskim, Janie Karskim, Stefanie Kisielewskim, Marianie Kołodzieju, Jacku Kuroniu, Kazimierzu Moczarskim. Książkę opublikowało PWN. Członek Zarządu, sekretarz Kapituły Nagrody im. Andrzeja Żurowskiego.
KATARZYNA MICHALIK–JAWORSKA – dziennikarka, recenzentka teatralna i filmowa, autorka powieści „Pomyślę o tym jutro” oraz „Blizny”. Współpracowała m.in. z TVN, miesięcznikami „Film”, „Cinema”, „Yorick”, „Świat Lekarza”, prowadząc tam rubrykę filmową. Absolwentka Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Sekretarz kapituły Nagrody im. Stefana Treugutta dla twórcy teatru telewizyjnego, od 2013 roku w zarządzie Klubu Krytyki Teatralnej polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT/IACT), od 2016 sekretarz Zarządu.
JAGODA OPALIŃSKA, wiceprzewodnicząca Zarządu.
[na zdj. z Anną Seniuk]
JAN BOŃCZA-SZABŁOWSKI – dziennikarz i publicysta, recenzent teatralny i krytyk sztuki dziennika „Rzeczpospolita”, wykładowca. Autor ponad setki wywiadów z najważniejszymi postaciami polskiej kultury. Absolwent Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, uzupełnionej o zajęcia Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST. Stypendysta MKiDN, w latach 2007-2012 Ekspert Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych IACTMiędzynarodowe Stowarzyszenie Krytyków Teatralnych (Associ... More. Od 2016 członek Zarządu Stowarzyszenia, kurator projektu „Teatr i stulecie niepodległości”, członek kapituły Nagrody im. Stefana Treugutta. Juror festiwali teatralnych. Współzałożyciel i pierwszy prezes Fundacji Republika Marzeń. Twórca cyklu wystawienniczego „W stronę Schulza”. Autor wystawy „Świat Nikifora Niki For You”. Przygotowuje książki o Schulzu, Gombrowiczu i Rubensie.
KONRAD SZCZEBIOT (ur. 17 X 1984 w Białymstoku), absolwent Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (Wydział Wiedzy o Teatrze), magister sztuki w dziedzinie wiedzy o teatrze (2013). Wykładowca Historii Teatru oraz Historii Sztuki i Kostiumu w Policealnym Studium Wokalno-Aktorskim w Białymstoku (od 2013 roku), asystent na zamiejscowym Wydziale Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, przedmiot – Historia teatru polskiego na tle teatru powszechnego (od 2013 roku), stały współpracownik Polskiego Radia Programu Drugiego oraz Polskiego Radia Programu Pierwszego (od 2009 roku), kierownik literacki w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku od 2 stycznia 2017 roku. Jego zainteresowania obejmują: teatr, literaturę, operę i muzykę klasyczną, sztukę i architekturę, politykę, politykę międzynarodową, dyplomację kulturalną, historię i kulturę Rzeczpospolitej Obojga Narodów (ze szczególnym uwzględnieniem Wielkiego Księstwa Litewskiego), historię i kulturę Europy środkowo-wschodniej, historię i kulturę zamieszkujących Polskę mniejszości narodowych, historię polskiej emigracji artystycznej, klasyczne kino europejskie i amerykańskie, historię kabaretu, współczesny teatr lalek i teatr formy, zwiedzanie miast europejskich śladami wybitnych pisarzy, kulinaria, tenis/. Członek Zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych AICT/IACT (od 2016 r., wybrany na dwuletnią kadencję), wiceprzewodniczący Zarządu polskiej sekcji AICT d.s. międzynarodowych.
Komisja Rewizyjna
ANNA MAZERANT-LESZKOWSKA. Dziennikarka zajmująca się nauką oraz teatrem operowym i sztuką baletową.
Po ukończeniu studiów (Wydział Mat.-Fiz.-Chem. UŁ) – redaktor merytoryczny Oddziału Łódzkiego Krajowej Agencji Wydawniczej i stały współpracownik tygodnika „Odgłosy”, Rozgłośni PR w Łodzi, „Tygodnika Kulturalnego”, tygodnika „Kultura”, miesięczników: „Teatr” oraz „Twoja Muza”, a także portalu „Maestro” i portalu polskiej sekcji AICT (w tym kwartalnika Yorick”). Publicysta w dziale nauki i kultury redakcji „Tygodnik Robotniczy” i Krajowej Agencji Robotniczej, przez wiele lat etatowy dziennikarz „Przeglądu Technicznego”. Kierownik działu kultury w tygodniku „Warsaw Voice” oraz wieloletni kierownik dwóch działów naukowych (nauk biologicznych i medycznych) w miesięczniku PAN „Nauka i Przyszłość”. Redaktor naczelna biuletynu Komitetu Badań Naukowych „Sprawy Nauki”. Założycielka i redaktor naczelna miesięcznika „Sprawy Nauki”.
W dorobku dziennikarskim ma ok. 3000 publikacji prasowych z dziedziny popularyzacji nauki, jej organizacji i finansowania, ekologii, turystyki, etnografii, recenzje baletowe i operowe, wywiady. Wydała książkę „Mała księga ziół” (1990).
Nagrodzona Nagrodą Rady Głównej Jednostek Badawczo-Rozwojowych za wieloletnią popularyzację osiągnięć jednostek badawczo-rozwojowych oraz publicystykę z zakresu związków nauki z gospodarką (2005), nagrodą Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej (2002) oraz nagrodą Klubu Publicystyki Turystycznej Stowarzyszenia Dziennikarzy RP (1997).
Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, Klubu Publicystów „Ekos”, polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych AICT (członek Zarządu w latach 2013-2017), przewodnicząca Komisji Rewizyjnej.
Zainteresowania: nauka, teatr, turystyka, etnografia, wędrówki górskie.
TOMASZ DOMAGAŁA (ur. 1976) jest absolwentem teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, studiował też aktorstwo w PWSFTViT w Łodzi oraz filologię hiszpańską we Wszechnicy Polskiej Szkole Wyższej w Warszawie. Członek polskiej sekcji AICT, były członek Rady Artystycznej Teatru im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku oraz ekspert Biura Kultury m.st. Warszawy w dziedzinie teatru.
W teatrze współpracował m.in. z Krystianem Lupą, Andriejem Moguchym, Danem Jemettem, Agnieszką Korytkowską-Mazur czy Robertem Talarczykiem. Publikował w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Tygodniku Powszechnym” oraz „Dzienniku. Gazecie Prawnej”. Oficjalny bloger Festiwalu „Boska Komedia 2016” oraz moderator spotkań z twórcami podczas Opolskich Konfrontacji Teatralnych 2017. Od 2014 roku prowadzi własny blog z recenzjami teatralnymi i filmowymi: www.domagalasiekultury.blog.pl. Członek Komisji Rewizyjnej.
EWA SOŚNICKA–WOJCIECHOWSKA – absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu do 1993 roku pracowała jako muzyk i wokalistka (m.in. zespoły Partita, Aura). Od 1994 roku rozpoczęła współpracę z „Tele Tygodniem” jako dziennikarka i do 2008 roku przeprowadziła setki wywiadów z aktorami i reżyserami. W tym samym charakterze współpracowała również z „Expressem Wieczornym” i miesięcznikiem „Stolica” – z tym ostatnim współpracuje do dzisiaj. Na stronie internetowej AICT od 2013 r. redaguje „Kwartał w Teatrze”. Wiceprzewodnicząca Komisji Rewizyjnej.
Wspaniałe, godne towarzystwo. Pozdrawiam wszystkich szczerze – Walentyna (zresztą) Trzcińska
Pracwać dla YORICKA to jest wielka odpowiedzialność,
publikować pod takim szyldem – ogromny prestiż,
uczyć się na tekstach bardziej doświadczonych członków Redakcji – niezwykły zaszczyt!