Od 5 do 10 kwietnia potrwają 41. Opolskie Konfrontacje Teatralne „Klasyka Polska”. Opolski teatr pisze:
Poszukujemy – inspirujemy – konfrontujemy.
W tym roku pokazane zostaną spektakle rekomendowane przez Jury I edycji
Konkursu „Klasyka Żywa”, organizowanego przez Ministerstwo Kultury i
Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Zaprezentujemy sześć przedstawień w przeglądzie głównym i dwa pokazy
towarzyszące:
„[ˈdʑadɨ] ” (Opolski Teatr Lalki i Aktora w Opolu)
„Car Samozwaniec, czyli polskie na Moskwie gody” (Teatr im. Heleny
Modrzejewskiej w Legnicy)
„Grażyna” (Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie)
„Fantazy” (Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie)
„Faraon” (Teatr Wybrzeże w Gdańsku)
„Remus” (Miejski Teatr Miniatura w Gdańsku)
„Rodzina” Fundacja HI ART!, Warszawa
„Samuel Zborowski” (Teatr Polski w Bydgoszczy / Fundacja sztuka.idea)
Finał I edycji Konkursu „Klasyka Żywa” odbył się w listopadzie 2015 roku.
Werdykt drugiej, trwającej obecnie edycji, zostanie ogłoszony na 42. OKT.
16 kwietnia Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu proponuje widzom premierę Kłamstwa Floriana Zellera w tłumaczeniu Barbary Grzegorzewskiej. Reżyseria i opracowanie muzyczne: Michał Grzybowski, scenografia: Tomasz Walesiak,
kostiumy: Justyna Gwizd.
Wprawdzie Florian Zeller napisał komedię o tytule Prawda (La Vérité), która od paryskiej premiery w roku 2011 cieszy się niesłabnącą popularnością. „Osobiście dla mnie nie ma nic bardziej niebezpiecznego od mówienia samej prawdy. W życiu trzeba potrafić przemilczeć niektóre rzeczy. Kłamstwo jest dobre, jeśli pozwala chronić innych” – powiedział Florian Zeller i być może dlatego twórcy opolskiego spektaklu postanowili zmienić tytuł komedii z Prawdy na Kłamstwo.
Obsada : Arleta Los-Pławszewska, Judyta Paradzińska, Andrzej Czernik, Jacek Dzisiewicz.
Natomiast na 23 kwietnia będzie miała miejsce premiera pt. Srebrne tsunami Żelisława Żelisławskiego. Reżyseria: Szymon Kaczmarek, dramaturgia(gr. dramatourgia), 1. twórczość dramatyczna, ogół utwo... More: Żelisław Żelisławski, scenografia: Kaja Migdałek. Ze strony teatru:
Biały rasista raczej nie ma szansy zostać czarnym.
Męski seksista raczej nie podda się operacji zmiany płci.
Jednak każdy wiekista będzie kiedyś stary.
Jak nasze społeczeństwo, które pod fasadą szacunku dla siwej głowy i podziwu dla dziarskich dziadków, skrywa uczucia o wiele bardziej skomplikowane i o wiele mniej przyjemne, poradzi sobie z własną starością?
Według prognoz ONZ ludzie powyżej 60. roku życia będą w roku 2050 stanowić powyżej 30% populacji Europy, najszybciej starzejącego się kontynentu na Ziemi. Zjawisko to nazywane jest SREBRNYM TSUNAMI i wpłynie nie tylko na rozwój gospodarki senioralnej czy zmiany w systemach emerytalnych, ale może też doprowadzić do głębszych zmian społecznych i kulturowych, nadając mu wymiar niemal apokaliptyczny. Czy rzeczywiście będziemy mieli do czynienia z kataklizmem, który spowoduje radykalną przemianę świata jaki znamy?
Powstający na potrzeby spektaklu tekst będzie podzielony na trzy części. Pierwsza z nich będzie dotyczyć relacji starzejącego się syna opiekującego się swoim ojcem, paradoksów jakie rodzi ciągłe wydłużanie się spodziewanej długości życia oraz możliwego kształtu gospodarki opartej na seniorach. Część druga będzie skupiona wokół fenomenów pamięci wieku dojrzałego, związanych z nadmiarem, brakiem i fałszowaniem wspomnień, ich zanikaniem lub uporczywym trwaniem pomimo zmian zachodzących w układzie nerwowym. Część trzecia zaś skoncentrowana zostanie wokół oswajania śmierci przez odwołanie do fascynujących procesów biologicznych zachodzących w ludzkim ciele i radzenia sobie ze śmiercią w świecie zwierząt.
Dyskryminacja ze względu na wiek, w przeciwieństwie do rasizmu czy seksizmu, nie wydaje się zjawiskiem szczególnie piętnowanym i poddawanym namysłowi. Ludzie starzy często są postrzegani (i sami siebie postrzegają) przez pryzmat stereotypów. Oczekuje się od nich wypełniania ról „naturalnych” dla ich wieku, bądź spycha na margines, kiedy ich pomoc nie jest już potrzebna albo kiedy ciało zaczyna odmawiać im posłuszeństwa.
Główne inspiracje dla tekstu stanowią następujące dzieła: /Minuty. Reportaże o starości Izy Klementowskiej, Eine Polin für Oma Ingeborg Haffert / Dziedzictwo Philipa Rotha / Ballada o Narayamie Keisuke Kinoshity / Fabryka nostalgii. O fenomenie pamięci wieku dojrzałego Douwe Draaismy / Sztywniak. Osobliwe życie nieboszczyków Mary Roach / Wieczne życie. O zwierzęcej formie śmierci Bernda Heinricha.
Obsada : Zofia Bielewicz, Grażyna Misiorowska, Katarzyna Osipuk – gościnnie,
Andrzej Jakubczyk, Sylwester Piechura, Waldemar Kotas – gościnnie.
Opr. Ewa Sośnicka-Wojciechowska
