To nie wygląda na „skończony” spektakl, raczej na „work in progress”. Ale taka właśnie forma, łącząca próbę czytaną z animacją lalek, rzutowaną na ekran za pośrednictwem kamery, pomaga wydobyć z zapomnianej sztuki Fredry ostrość społeczno-obyczajowej obserwacji. Co więcej, obserwacji, która rymuje się ze współczesnością, nie tylko ze względu na malownicza scenę na stacji benzynowej czy wycięty zprofifstarego poloneza. Niedoskonała forma wprawdzie utrudnia śledzenie akcji (w Wychowance intryga jest dość skomplikowana, a postaci sporo, w tym spektaklu reprezentowanych przez niewielką grupę aktorów, grających po kilka ról), ale i tak spektakl narusza stereotyp Fredry – piewcy szlachetczyzny. Atutem spektaklu jest wzorcowa praca z tekstem, jak zwykle u Zadary bez tzw. przepisywania, którą demonstrują aktorzy na czele z Edwardem Linde-Lubaszenką.
WYCHOWANKA Aleksandra Fredry, reż. Michał Zadara, scenografia Robert Rumas, kostiumy Arek Ślesiński, muz. Jan Duszyński, światła/film Artur Sienicki, obsada: Arkadiusz Brykalski, Paulina Holtz, Edward Linde-Lubaszenko, Olga Sawicka, Michał Sitarski, Barbara Wysocka, produkcja: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, CENTRALA, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera, prezentacja w Teatrze Powszechnym 14-15 lutego 2015
