Przejdź do treści

Dramat słowacki po raz pierwszy w Polsce!

Na rynku wydawniczym ukazała się nowa, wyjątkowo wartościowa pozycja teatralna: „Nowy dramat słowacki”. Pozycja o tyle ważna, że dramaturgia słowacka nie jest u nas znana, czego po lekturze antologii szczerze żałuję.

Antologia współczesnego słowackiego dramatu pod redakcją Andrieja Moskwina to pięć tekstów tworzących pewną spójną całość. Napisane w latach 2007-2010, pokazują procesy zachodzące w słowackim społeczeństwie na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat, począwszy od roku 1984 (Komunizm) aż po współczesność (Krótkie spięcia).

Prezentowane dramaty są diagnozą współczesnego społeczeństwa i relacji międzyludzkich. Wśród postaci są ofiary poprzedniego systemu, osoby sfrustrowane i zawiedzione, nie mogące znaleźć wyjścia z zawikłanej sytuacji życiowej. Ale są i takie, które próbują się odnaleźć w nowej sytuacji po rozpadzie Czechosłowacji, mają pomysły na życie i starają się je zrealizować za wszelką cenę.

Książka jest konsekwentną kontynuacją rozpoczętego projektu przybliżenia współczesnej dramaturgii państw byłego bloku wschodniego. Kolejna po antologii dramatu rosyjskiego oraz białoruskiego. Dzięki zaangażowaniu i konsekwencji Andrieja Moskwina powstaje ogromnie ważna kolekcja, dzięki której polski odbiorca ma szansę poznać twórczość wschodnich sąsiadów, spojrzeć na teatr i dramat w znacznie szerszych kontekstach historycznych, kulturowych czy politycznych, a także zrozumieć rozmaite zjawiska. We wrześniu ma się ukazać drugi tom antologii białoruskiej, a w najbliższych planach jest jeszcze antologia ukraińska. Poza rosyjskimi, są to dramaty po raz pierwszy prezentowane polskiemu czytelnikowi.

Katarzyna Michalik – Jaworska

Tytuł: „Nowy dramat słowacki”

Autor: Andriej Moskwin (wybór, redakcja, wstęp)

Współredakcja i korekta: Marzena Dobosz, Konrad Szczebiot

Dramaty:

Viliam Klimaćek: Komunizm

Ondrej Śulaj: Krew Gazdy

Karol Horak: Osioł Buridana

Anna Gruskova: Pięć dań dla dwojga

Vladislava Fekete: Krótkie spięcia

Andriej MOSKWIN (ur. 1963, Nieśwież) – slawista, doktor habilitowany, adiunkt w Katedrze Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej Wydziału Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadzi zajęcia z historii białoruskiej literatury, kultury i sztuki oraz z języka białoruskiego.

W 1986 r. ukończył polonistykę w Katedrze Filologii Słowiańskiej Wydziału Filologicznego na Uniwersytecie im. Łomonosowa w Moskwie. Wykładał na Uniwersytetach w Krasnojarsku i Sankt Petersburgu (Rosja), Pilźnie (Czechy) oraz Bergamo (Włochy). Pracę doktorską obronił w Instytucie Kultury Polskiej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się dramaturgią i teatrem słowiańskim. Krytyk literacki i teatralny, tłumacz. Drukuje na łamach czasopism „Dialog”, „Teatr”, „Twórczość”, „ARTeon”, „Ruch Muzyczny”, „Notatnik Teatralny”.

Autor monografii: Stanisław Przybyszewski w kulturze rosyjskiej końca XIX – początku XX wieku (Warszawa, 2007) i Teatr białoruski: 1920-1930. Odrodzenie i zagłada (Warszawa 2013). W 2010 roku ukazała się publikacja Współczesny teatr rosyjski (krytyka teatralna i wywiady), w 2011 – Antologia współczesnego dramatu rosyjskiego. T. I. Nowy realizm i Nowa dramaturgia białoruska, a w 2014 – Nowy dramat słowacki.

Leave a Reply