Szesnasty odcinek „serialu” 25 sezonów w stolicy: 1989-2014 (dla nerwowych):
Sezon 2004/2005
Przymierzając słomkowy kapelusz
Krytycy chwalą Piotra Cieplaka za klasyczną farsę Labiche’a, Słomkowy kapelusz w Powszechnym, którą dowodzi, że tu narodził się teatr absurdu, oraz najdłuższy spektakl w stolicy, Krystiana Lupę za dyptyk Niedokończony utwór na aktora wg Mewy Czechowa(1860-1904), prozaik i dramaturg rosyjski. Pochodził z ubog... More i Sztuki hiszpańskiej Rezy, Krzysztofa Warlikowskiego za Kruma Hanocha Levina, a także mistrzowskie koncerty gry: Zapasiewicz gra Becketta (Nagroda Boya) w Powszechnym w reżyserii Antoniego Libery i Mimo wszystko z Mają Komorowską we Współczesnym. Za największą niespodziankę uchodzą Narty Ojca świętego Pilcha w Narodowym (utwór na wyrost nazywany najlepszą polską komedią po roku 1990).
Teatr coraz częściej ucieka z mieszczańskiego budynku, demonstruje to m.in. niezależna produkcja Tryptyk miejski (Komponenty Owsiany, Autoblues Jurka i Pasażer Kucharskiego).
Krzepnie Laboratorium Dramatu(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More przy Narodowym, m.in. Koronacja Marka Modzelewskiego i 111 Tomasza Mana, ale po konflikcie z dyrekcją Tadeusz Słobodzianek odchodzi.
„Nowy” i „stary” teatr walczą na klasykę, zwłaszcza Szekspira: Ryszard II w Narodowym, w reż. Andrzeja Seweryna mierzy się z „przepisanym” Makbetem przez Kruszczyńskiego (Polski – katastrofa) i Macbethem: 2007 Grzegorza Jarzyny jako relacją z planu filmowego o konflikcie na Bliskim Wschodzie, ale publiczność wybiera musicalową wersję Romea i Julii Janusza Józefowicza i Janusza Stokłosy. Niektórzy krytycy zachwyceni, inni zrozpaczeni pauperyzacją dialogów („Tybalt. Bez jaj!”).
Głosem młodych staje się Generacja Piotra Łazarkiewicza – dyplom AT. Rolę przewodnika nowych idei przejmuje Klub Le Madame (Miss HIV Macieja Kowalewskiego, Patty Diphusa Pedro Almodóvara, monodram Ewy Kasprzyk).
Diagnozę kalekiej współczesności stawiają Studio spektaklem Zbigniewa Brzozy wg Gezy dzieciaka Háya i niezależna grupa Arteria Salingerem Koltésa.
Tomasz Miłkowski
Na zdj.: Zbigniew Zapasiewicz w Zapasiewicz gra Becketta w reż. i tłum. Antoniego Libery, scenografia Ewa Starowieyska, Teatr Powszechny w Warszawie, Mała Scena, 24 października 2004
Szersze omówienie sezonu w Atlasie teatralnym stolicy – w komentarzu w zakładce Sezony, 2004/2005
