Przejdź do treści

CHOPIN BEZ FORTEPIANU

21.08.2013 – Chopin i jego Europa // Warszawa // Studio Koncertowe Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego // godz. 21:00

Nie chcę być pochowany żywcem

rozetnijcie moje ciało

wyrwijcie serce

utopcie je w wódce

i wyślijcie w słoiku do Warszawy

jako prezent

tam już jest mój roztrzaskany fortepian

 

Jacek Kaspszyk, Barbara Wysocka i Michał Zadara prezentują swoje – jak pisała Anna Burzyńska w Ruchu Muzycznym – „śledztwo mające na celu dotarcie do istoty twórczości Chopina” na festiwalu „Chopin i jego Europa”. Oba koncerty fortepianowe Fryderyka Chopina, monumenty polskiej pianistyki, są wykonywane bez fortepianu. Przy akompaniamencie pełniej orkiestry symfonicznej aktorka, Barbara Wysocka wykonuje monolog, będący ekwiwalentem partii fortepianu, znajdując w muzyce Chopina jakości, jakich dotychczasowa recepcja wolała nie słyszeć. Niezwykła forma spektaklu zaprasza słuchaczy do porzucenia stereotypowych odczytań i gotowych interpretacji. Patrząc na te koncerty z różnych perspektyw – muzykologicznej, biograficznej, filozoficznej, teatralnej, historycznej czy wykonawczej – Kaspszyk, Wysocka i Zadara proponują zupełnie nowe odczytanie muzyki Chopina i wynajdują zupełnie nową formę teatru muzycznego.

„Wysocka ucieleśnia zarazem partyturę, instrument, głos Chopina i jest konkurencją dla dyrygenta. Konfrontuje się z martwym ciałem Chopina, paryskiego Chopina, z dziurą w piersi po wyjętym sercu. […] Zadara, Kaspszyk i Wysocka stworzyli nowy, dwuczęściowy poemat. Wspólnie wypowiadają się w nowym języku teatralnym. Razem z Chopinem. Barbara Wysocka to nie jest Chopin. To polska artystka XXI wieku, mająca własną osobowość, własną ekspresję i głos. To nowe serce”. – Allen Kuharski, Ruch Muzyczny

„Wysockiej i Zadarze chodzi o radykalizm sztuki. Chodzi o przywrócenie Chopina jako artysty zadziwiającego i szokującego, idea ta poszukuje adekwatnej formy, odnajdując ją w eliminacji tego, co w tej muzyce najbardziej charakterystyczne – linii fortepianu.  Mówienie w imieniu muzyki staje się szczególnie pojętym aktem regeneracji: jest zmaganiem o niepogrzebanie żywcem. […] Radykalizm wypowiedzi dokonuje w tym spektaklu przekształcenia istniejącego gatunku artystycznego w nowoczesny, lecz świadomy tradycji, umocniony w znakomitym warsztacie, model ekspresji”. – Katarzyna Fazan, Didaskalia

„Aż po wyjściu z teatru chciało się mówić o muzyce zupełnie inaczej niż do tej pory. Tylko czy jesteśmy już na to gotowi? Długie brawa, jakie zgotowała w sobotę wykonawcom publiczność, dają nadzieję, że jesteśmy”. – Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz, Dziennik Polski

„Centrala zadebiutowała głośnym już projektem Zadary i Wysockiej „Chopin bez fortepianu”, który po jednym czy dwóch krakowskich pokazach zyskał miano sensacji”. – Jacek Wakar, Dziennik Gazeta Prawna

Leave a Reply