Do przodu żyj

„Czas nas uczy pogody” w reż. Krzysztofa Materny w Och-Teatrze w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie.

Pomysł był świetny i do tego prosty. Krzysztof Materna zaprosił do stworzenia śpiewanego spektaklu wyłonioną w castingu grupę kobiet i mężczyzn 65+ i razem z nimi tak długo ćwiczył, aż powstał rezultat, który bez cienia wstydu można pokazywać.

Śpiewowisko zbudowane ze znanych polskich piosenek, od „Pamiętasz, była jesień” Sławy Przybylskiej i „Pod papugami” Czesława Niemena po „Żyj kolorowo” Ewy Bem, „Jesteś lekiem na cate zło” Krystyny Prońko i tytułową „Czas nas uczy pogody” Grażyny Łobaszewskiej, powstało jako ostatni akcent Roku Aktywności Osób Starszych UNESCO. Efektowny to dowód owej aktywności i potencjału, jaki drzemie niemal w każdym. Casting zapobiegł spotkaniu osób dobranych wedle zasady „śpiewać każdy może”. I choć nie w tym rzecz, aby wystawiać cenzurki, bo każdy z 19 wykonawców był bohaterem dnia, warto podkreślić, że część wyróżniała się niekłamanym talentem wokalnym i aktorskim oraz wrodzonym poczuciem rytmu, a wszyscy dzielili się entuzjazmem, energią, potrzebą pogodnego życia. Publiczność przyjęła premierę owacją na stojąco, a po wielu wykonaniach, m.in. po rewelacyjnej „Jaskółce uwięzionej” Staną Borysa, oklaskom nie było końca. Żywiołowość, radość, ciepło i urok osobisty wykonawców występujących dla własnej przyjemności udzieliły się wszystkim. Rzadko mamy do czynienia ze spektaklami tak krystalicznie bezinteresownymi.

„Do przodu żyj”
Tomasz Miłkowski
Przegląd nr 3/14.01
15-01-2013