Warszawa
Ciekawie zapowiada się pierwszy kwartał przyszłego roku w teatrach warszawskich.
Równo 100 lat po pierwszej premierze na deskach Teatru Polskiego w Warszawie Andrzej Seweryn mierzy się tak jak w 1913 roku Arnold Szyfman z tekstem Zygmunta Krasińskiego. Wybierając Irydiona na inaugurację założonego przez siebie teatru Szyfman wskazywał kierunek swojego myślenia o teatrze i repertuarze. Andrzej Seweryn, wracając w roku jubileuszowym do tekstu Krasińskiego (premiera 29 stycznia), nawiązuje do najgłębszych tradycji Teatru Polskiego, a jednocześnie zadaje pytanie jaką drogę przebył teatr przez ostatnich sto lat.
Który z licznych tematów dramatu(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More Krasińskiego pozostaje bliski współczesnemu widzowi i może go poruszyć? W jakiej formie należy przedstawić dziś Irydiona, żeby był on czytelny dla widza w 2013 roku? Odpowiedzią na te pytania jest całkowicie nowa adaptacja(łac. adaptare = przystosowywać), przystosowanie utworu li... More autorstwa reżysera, w której buduje dramat(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More wokół aktualnego tematu zemsty. Tematu trudnego, zwłaszcza kiedy zemsta staje się nie tylko pokusą, a obowiązkiem… Rolę Irydiona reżyser powierzył Krzysztofowi Kwiatkowskiemu, któremu partnerują gwiazdy Teatru Polskiego, m.in. Anna Cieślak, Olgierd Łukaszewicz, Jerzy Schejbal. Do współpracy przy spektaklu Andrzej Seweryn zaprosił uznanych artystów: Dorotę Kołodyńską (kostiumy), Magdalenę Maciejewską (scenografia), Jacqueline Sobiszewski (światła) i Ola Walickiego (muzyka), dzięki którym starożytny Rzym wyda się widzom bliższy niż kiedykolwiek wcześniej.
9 marca również na Dużej Scenie odbędzie się premiera Zemsty Aleksandra Fredry w reżyserii Krzysztofa Jasińskiego. Opisując pod koniec XIX wieku rzeczywisty konflikt właścicieli zamku w Odrzykoniu Aleksander Fredro nie zdawał sobie pewnie sprawy na jak długo jego słynny spór o mur zagości na deskach teatrów w całej Polsce. Tworząc postaci Milczka, Raptusiewicza, Papkina przedstawiające z przymrużeniem oka przywary polskiej szlachty, nie wiedział jak trafnie scharakteryzuje społeczeństwo XXI wieku. Nie wyobrażał sobie jak aktualna – dwieście lat po jej powstaniu – będzie historia dwóch robiących sobie na złość awanturników, z których każdy próbuje siłą narzucić swoją wizję rzeczywistości. Realizacja Krzysztofa Jasińskiego jest szóstą sceniczną wersją Zemsty w historii Teatru Polskiego w Warszawie. Wśród odtwórców głównych ról znajdą się: Daniel Olbrychski, Andrzej Seweryn i Jarosław Gajewski.
2 lutego w Teatrze Ateneum premiera sztuki niemieckiego dramatopisarza i reżysera Tankreda Dorsta Ja, Feuerbach, pokazująca dramat wybitnego aktora starej daty, który po latach przerwy postanawia wrócić na scenę. W 1990 roku w rolę Feuerbacha wcielił się Tadeusz Łomnicki, tworząc jedną ze swoich najlepszych kreacji. Tym razem Feuerbacha zagra Piotr Fronczewski, który również wyreżyseruje przedstawienie. W pozostałych rolach wystąpi dwoje znakomitych aktorów: Maria Ciunelis i Grzegorz Damięcki. (foto Bartek Warzecha)
Teatr Studio Buffo, który 30 stycznia świętuje 22. urodziny musicalu METRO, przymierza się do wystawienia musicalu Piotruś Pan. Termin premiery nie jest jeszcze znany, prawdopodobnie będzie to marzec 2013 roku.
Teatr Imka planuje dwie premiery. 22 lutego premiera sztuki opartej na książce amerykańskiego dramaturga Edwarda Albee’ego Kto się boi Virginii Woolf w reżyserii Mikołaja Grabowskiego i w doborowej obsadzie: Iwona Bielska, Magdalena Boczarska, Mikołaj Grabowski, Tomasz Karolak.
W planach jest również spektakl oparty na Czarnych stopach Seweryny Szmaglewskiej, której główni bohaterowie, grupa młodych harcerzy na obozie harcerskim w Górach Świętokrzyskich, stają się pretekstem do rozważań na temat przygotowania dzieci do trudnego i skomplikowanego świata dorosłości. Jednak bohaterowie spektaklu stają się jedynie awatarami postaci młodych chłopców biorących udział i ginących w Powstaniu Warszawskim. Spektakl zbudowany będzie w jasnej formie, dramaturgia(gr. dramatourgia), 1. twórczość dramatyczna, ogół utwo... More sztuki porusza się wokół kontekstu pamięci, kontekstu śmierci, którego sens ukryty będzie w rzeźbach Pomnika Małego Powstańca (1:1) ustawionych na scenie. Przedstawienie reżyseruje Remigiusz Brzyk, wystąpią: Tomasz Karolak, Andrzej Konopka, studenci Warszawskiej Akademii Teatralnej.
Teatr Współczesny na styczeń planuje wystawienie Zabójcy Aleksandra Mołczanowa w reżyserii Wojciecha Urbańskiego. Prapremiera Zabójcy odbyła się w Moskwie na scenie Teatru.doc w roku 2010. Przedstawienie otrzymało nominację do nagrody Złotej Maski w kategorii Spektakl Małej Formy. Sztuka jest grana z wielkim powodzeniem na wielu scenach w Rosji.
Wszystko zaczyna się od przegranej w karty sumy przekraczającej po wielokroć kieszonkowe studenta z prowincji. Wierzyciel wysyła więc dłużnika, aby w ramach rekompensaty ściągnął dług od innego dłużnika lub po prostu go zabił. Dla pewności, że nie ucieknie z odzyskanymi pieniędzmi, daje mu do towarzystwa swoją dziewczynę. Przypadkowo skojarzona para udaje się w dziwną podróż… Sztuka ma oryginalną formę: jej młodzi bohaterowie swoją historię na zmianę relacjonują, przeżywają i analizują. Autor, zapytany czym można wytłumaczyć wielki sukces utworu, stwierdził, że „złożyło się na niego kilka elementów: niezwykła forma, miłosna historia, intrygująca fabuła, zajmujące i zabawne sytuacje (…) oraz dość istotne kwestie, nad którymi widz ma możliwość zastanowienia się”. W spektaklu Teatru Współczesnego wystąpią: Kamila Kuboth, Maria Mamona, Mateusz Król, Michał Mikołajczak.
Teatr Lalek Guliwer planuje 16 marca premierę przedstawienia w reżyserii i adaptacji Jevgenija Ibragimova Nieznane Przygody Alladyna na podstawie Baśni Tysiąca i jednej nocy.
25 stycznia zapraszamy do Teatru Dramatycznego/ Scena w Teatrze Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego na sceniczną wersję hinduskiego traktatu sprzed sześciuset lat – Kamasutra. Nauka rozkoszy. Zmysłowość, której nie należy kojarzyć wyłącznie z miłością cielesną, ale która może wzbogacić nasze życie w wielu wymiarach i ukształtować jego styl, jest najwyższą formą przyjemności, a przyjemność to esencja udanego życia. Kamasutra mówi o sposobach spędzania wolnego czasu, rytuałach jedzenia i picia, urządzeniu mieszkania, a przede wszystkim – o doskonaleniu osobowości. Kamasutrę w tłumaczeniu Marii Krzysztofa Byrskiego i adaptacji Edyty Dudy-Olechowskiej, reżyseruje Aldona Figura. „W oryginalnej Kamasutrze występuje dużo różnych postaci: mieszczanina, bogatego chłopaka; jego przyjaciół, kochanki, nauczyciela sztuk seksualnych, kurtyzany i dziewicy. Korzystając z tekstu Kamasutry postanowiliśmy opowiedzieć współczesną historię, próbę uwiedzenia rozgrywającą się na przyjęciu u młodego playboya z polskiej klasy średniej” – mówi Aldona Figura. Występują: Małgorzata Rożniatowska, Joanna Jeżewska, Maria Dejmek, Zdzisław Wardejn, Marcin Sitek, Piotr Stramowski / Kamil Siegmund. Scenografię przygotowuje Jan Kozikowski.
Teatr Powszechny rozpieszcza nas liczbą przygotowywanych premier. Pierwsza na grafik idzie 24 stycznia (na Scenie Małej) polska premiera Ziemi niczyjej (niemiecka premiera 28 listopada 2012) – polsko-niemiecka koprodukcja, w której Teatr Powszechny współpracuje z Fringe Ensemble. Spektakl z udziałem polskich i niemieckich aktorów opiera się na czterech tekstach; dwóch napisanych przez niemieckiego dramatopisarza Lothara Kittsteina i dwóch autorstwa Julii Holewińskiej – cieszącej się uznaniem młodej polskiej dramatopisarki. Mówi o najnowszej historii Europy, która nadal wpływa na życie jej mieszkańców. Jak wyglądało to kiedyś i jak wygląda dzisiaj po politycznych przemianach w Europie? Czy winy zostały rozliczone, a konsekwencje przyjęte? Czy zadośćuczyniono ofiarom? Tytułowa ziemia niczyja jest tu nie tylko pasem odgradzającym nas od siebie, lecz przede wszystkim miejscem spotkania. Produkcja: Fringe Ensemble/ Phoenix5/ Teatr Powszechny; reżyseria: Frank Heuel, scenografia: Annika Ley, kostiumy: Annika Ley. Obsada: Laila Nielsen, Katarzyna Maria Zielińska, Maciej Brzoska, David Fischer, Harald Redmer.
Na Scenie Małej na przełomie marca i kwietnia zobaczymy Klarę – spektakl oparty na powieści Izabeli Kuny. Tytułowa bohaterka to poszukująca miłości kobieta, uwikłana w długoletni romans z żonatym mężczyzną, Aleksem. Opowieść o samotności czterdziestolatków w wielkim mieście, samotności, która błąka się w zatłoczonych tramwajach, pomiędzy potrącającymi się przechodniami. Adaptacja i reżyseria: Aleksandra Popławska; scenografia: Marek Kalita, Aleksandra Popławska; kostiumy: Adam Kasjaniuk; muzyka: Jacek Grudzień, Michał Kwiatkowski; inspicjent: Julia Ossowska-Saar; asystent reżysera: Grzegorz Reszka. Obsada: Ola Bożek, Agnieszka Krukówna, Edyta Olszówka, Joanna Żółkowska, Michał Sitarski, Piotr Ligienza, Marek Kalita (gość.)
W połowie marca planowana jest także premiera Wariata i zakonnicy w reżyserii Igora Gorzkowskiego, kojarzonego głównie ze Studiem Teatralnym Koło. Wariat i zakonnica S. I. Witkiewicza, reżyseria: Igor Gorzkowski; scenografia: Honza Polewka; kostiumy: Magda Dąbrowska; muzyka: Piotr Tabakiernik; choreografia(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More: Iwona Pasińska; inspicjent: Ewa Kancler-Żeleńska. Obsada: Wariat – Jacek Beler, Siostra Anna – Anna Moskal, Burdygiel – Kazimierz Kaczor, Waldorf – Franciszek Pieczka, Przeorysza Barbara – Elżbieta Kępińska, Osiłek I – Jarosław Gruda, Osilek II – Tomasz Błasiak, Grun – vacat.
Teatr Żydowski planuje dwie premiery na początku przyszłego roku: w styczniu 2013r. Marienbad w reżyserii Macieja Wojtyszko oraz w marcu Kafka tańczy w reżyserii Lecha Mackiewicza i Szymona Szurmieja.
Opr. Marzena Dobosz, Katarzyna Michalik – Jaworska i Ewa Sośnicka – Wojciechowska
Polski Balet(łac. ballare = tańczyć), 1. widowisko taneczne, którego... More Narodowy rozpoczyna specjalny projekt repertuarowy poprzedzający światowe obchody 400-lecia śmierci Williama Szekspira, które przypadają na rok 2016.
Cykl premier inspirowanych twórczością Szekspira otworzy 15.03.13 w Teatrze Wielkim Operze Narodowej realizacja baletowa jego komedii Sen nocy letniej w choreografii(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More amerykańskiego choreografaautor układu tanecznego w spektaklu baletowym albo w innego... More, twórcy i wieloletniego dyrektora Baletu Hamburskiego, Johna Neumeiera. Scenografem przedstawienia jest wybitny niemiecki artysta Jürgen Rose, a kierownictwo muzyczne warszawskiej premiery sprawuje Łukasz Borowicz. Realizacją dwuaktowego baletu Johna Neumeiera zajęli się: Janusz Mazoń, Victor Hughes i Niurka Moredo, z kolei realizacją świateł – Ralf Merkel.
Sen nocy letniej jest jedną z najpiękniejszych inscenizacji wielkiego choreografa. John Neumeier zrealizował ją w 1977 roku dla Baletu Hamburskiego, a z czasem wprowadził swoje przedstawienie także do repertuaru Opery Paryskiej i Wiedeńskiej, Teatru Bolszoj w Moskwie oraz królewskich zespołów baletowych w Kopenhadze i Sztokholmie. Trzy światy, w jakich poruszają się bohaterowie komedii Szekspira, znalazły tu swoje odzwierciedlenie zarówno w choreografii, jak i w muzyce. Dwór królewski tańczy w balecie przy romantycznej muzyce Felixa Mendelssohna-Bartholdy’ego, elfom towarzyszy współczesny pejzaż dźwiękowy György’a Ligetiego, zaś rzemieślnicy poruszają się przy dźwiękach tradycyjnej katarynki. A wszystko zostało przedstawione przez choreografa z niezwykłą empatią, humorem i poezją. To jedna z najpiękniejszych komedii lirycznych w światowym repertuarze baletowym.
Opr. Anna Leszkowska
