Przejdź do treści

Monologi o kosmosie

Dziesięć monologów jak dziesięć przykazań – studenci krakowskiej PWST udzielają swoich głosów, aby przekazać doświadczenie dziesięciorga osób, utrzymujących, że weszli kontakt z UFO. To odmieniło ich sposób postrzegania świata, stosunek do Kosmosu i samych siebie. Nie opowiadają jednak o zielonych ludzikach i latających spodkach, ale o wewnętrznych przeżyciach, emocjach, stanach duchowych wyzwolonych w tych osobliwych chwilach, kiedy nagle Kosmos ukazywał się im w całości jako jedność, a oni trybikami połączonymi z machiną kosmiczna, kiedy cisza była ciszą wszystkich cisz a pustka kwintesencją pustki. Wszyscy oni, gospodyni domowa i rockman, informatyk i kierowca zdołali odnaleźć to, co w życiu najważniejsze – swoją drogę.

 

Wyrypajew stawia ważne pytanie, ale czyni to w taki sposób, aby nie wywołać popłochu intelektualnym ciężarem problemu. Ufo wydaje się dobrym pomostem do doznania iluminacji, choć to, jak się okaże pod koniec przedstawienia rodzaj pułapki na widza, tylko wybieg czy pretekst, świadomie podjęta gry, aby wywołać potrzebę myślenia o czymś więcej niż tylko o potrzebach dnia.

Krakowscy studenci na ogół dobrze sobie radzą z trudną formą monologu, oddając swoje umiejętności nie tyle tworzeniu postaci, ile strefy ich duchowych doznań – bohaterowie są w różnym wieku i nie ma mowy tu o żadnym wcielaniu się, choć widz i tak ulega iluzji obcowania z ogromem kosmosu, w czym pomagają pokazywane między monologami ufologiczne dokrętki filmowe.

 

Tomasz Miłkowski

 

UFO. KONTAKT Iwana Wyrypajewa, tłum. Agnieszka Lubomira Piotrowska, reżyseria Iwan Wyrypajew, scenografia Marta Zając, projekcje Franciszek Przybylski, Teatr Studio w koprodukcji z krakowską PWST, premiera 25 października 2012

Leave a Reply