Do Ojca (Stanisław Brudny) podejrzanego o jakąś ciemną sprawkę z przeszłości (taki francuski przypadek z IPN) przybywają jego dzieci i znajomi, aby udzielać mu wsparcia albo, przeciwnie, napawać się jego klęską. Pommerat jednak nie radzi sobie z tematem. Zamiast spodziewanej konfrontacji z prawdą i dramatu(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More pokoleń mamy do czynienia z mieszaniem cukru w szklance wody, do której zapomniano cukru wsypać. Młoda reżyserka dołożyła starań, aby utrzymać napięcie, ale pozostając wobec dramatu wierna, musiała widzów wystawić na ciężką próbę.
Jedną ręką Joëla Pommerata, tłum. Maryna Ochab i Bogusława Schunert, reż. Anna Smolar, scenografia Magdalena Maciejewska, kostiumy Anna Nykowska, muz. Jan Duszyński, światło Rafał Paradowski, ruch sceniczny Bartłomiej Ostapczuk, Malarnia, premiera kwietnia 2009
