Przejdź do treści

ŚMIERĆ I DZIEWCZYNA, CZYLI DRAMATY KSIĘŻNICZEK

Jelinek demaskuje polityczną podszewkę panującego antyfeminizmu, co wyjątkowo silnie objawia przedstawienie w Dramatycznym: śmieszne i okrutne zarazem. Autorki osiągają cel kompromitacji życia społecznego, łamiąc wszelkie konwencje, m.in. zakłócając resztki ocalałej świadomości podziału przestrzeni teatru na widownię i scenę, mieszając wideo, animacje, teatr żywego planu, demonstracyjnie pokazując zmiany dekoracji i rzeczywiste relacje między aktorami i technikami, a także widzami, słowem, komplikując co tylko się da i podając zarazem w wątpliwość. Całość puentuje wystylizowany pokaz męskiej dumy efeba w wykonaniu Piotra Polaka.

 

Śmierć i dziewczyna, czyli dramaty księżniczek Elfriede Jelinek, tłum. Mateusz Borowski, Małgorzata Sugiera, dramaturgia projektu Dorota Sajewska, przestrzeń wizualna Anna Baumgart, konstrukcja przestrzeni Mariusz Guglas, produkcja Sławomir Adamko, premiera 6 czerwca 2009

 

Leave a Reply