Październik 2003
26 października
TRZEWIKI SZCZĘŚCIA Benedykta Hertza, adapt. i reż. Barbara Borys-Damięcka, scenografia Tatiana Kwiatkowska, muz. Adam Sławiński, oprac. i kier. muz. Czesław Majewski, przygot. wokal. Katarzyna Nowakowska, choreografia(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More Tomasz Tworkowski, sztukmistrz Maciej Pol, Teatr Syrena [41 x, 11346].
23 października
WIELKA WODA, spektakl poświęcony Agnieszce Osieckiej, scenariusz, insc., reż., choreografia Jan Szurmiej, oprac. muz. Zbigniew Karnecki, scenografia Krzysztof Baumiller, kostiumy Anna Baumiller, muz. Jan Jarczyk, Teatr Rampa [24 x, 7024].
18 października
PAN INSPEKTOR PRZYSZEDŁ Johna Boyntona Priestleya, tłum. Krystyna Podleska, Anna Wołek, reż. Krzysztof Zaleski, scenografia Marek Chowaniec, kostiumy Zofia de Ines, Teatr Ateneum [41 x, 2586].
„Przedstawienie przynosi ciekawe portrety ludzi, którym pomieszały się kryteria wartości. (…) Intrygująca, pełna zaskoczeń akcja(łac. actio = działanie) ciąg zdarzeń w utworze dramatyc... More, stawia kilka istotnych pytań, na które każdy z widzów powinien sobie sam odpowiedzieć. W głębi duszy. To jeszcze jedna zaleta przedstawienia, które można każdemu polecić” [Janusz R. Kowalczyk, „Rzeczpospolita” Nr 269, 19 listopada 2003]. „Solidny spektakl, dający do myślenia, z nie pasującym do całości początkiem: oto kiedy przygasa światło, na dekoracje rzucane są migotliwe obrazy z newsów (oczywiście sprzed lat). A potem zaczyna się normalne, grane po bożemu przedstawienie. Zaleski jest zbyt wytrawnym reżyserem, aby taki „brud” pokazywał – to zapewne jego żart, komentarz do mody teatralnej: prawie nie ma już dziś przedstawienia, w którym nie zagrałby obraz telewizyjny” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 30 grudnia 2003].
DISCO PIGS Enda Walsha, tłum. Peter Papiewski, reż. Krzysztof Jaworski, muz. Marcin Rupociński, Teatr Rozmaitości, Stolarnia [12 x, 962].
CZAS ODNALEZIONY wg Marcela Prousta, tłum. Julian Rogoziński, adapt. Katarzyna Skawina, reż. Andrzej Domalik, scenografia Marcin Stajewski, kostiumy Zofia de Ines, Scena Prezentacje.
Premiera z okazji 25-lecia teatru.
17 października
BAL POD ORŁEM, scenariusz i reż. Zbigniew Brzoza wg pomysłu Le Bal, zrealizowanego przez Theatre Du Compagnol w insc. i pod kier. Jean Claude Penchenata, scenografia Grzegorz Małecki, kostiumy Dorota Kołodyńska, muz. i oprac muz. Jacek Grudzień, choreografia Rafał Dziemidok, światło Mirosław Poznański, Teatr Studio.
NAGRODY:
Nagroda za rolę w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej dla Marii Peszek.
6 października
DYBUK wg Szymona An-skiego (tłum. Awiszaj Hadari), Hanny Krall, reż. i adaptacja(łac. adaptare = przystosowywać), przystosowanie utworu li... More Krzysztof Warlikowski, scenografia Małgorzata Szczęśniak, muz. Paweł Mykietyn, reżyseria świateł Felice Ross, Teatr Rozmaitości, premiera we Wrocławiu, od 2 listopada spektakle w Warszawskiej Fabryce Wódek Koneser.
Jeden z najbardziej „wędrujących” spektakli Teatru Rozmaitości. Premiera odbyła się podczas II Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego DIALOG(gr. dialogos = rozmowa), 1. podstawowa forma wypowiedzi w d... More we Wrocławiu (07-12.10.2003). Spektakl prezentowano w: Hebbel Theater, Berlin (09-11.03.2004), Bouffes du Nord, Paryż (06-30.04.2004), Łodzi – Festiwal Dialogu Czterech Kultur (06-07.09.2004), Brooklyn Academy of Music, Nowy Jork (13-16.10.2004), Utrechcie – Paradise Regained Festivalt (04.11.2004),Groningen (06-07.11.2004), Amsterdamie (09-10.11.2004), we Francji: Strasbourg (16-20.11.2004, Annecy (23.11.2004), St. Etienne (26.11.2004), Palance (29.11.2004), Bremie – Bremer Theater Kultur Nord (28.04.2005), Wiedniu – Wiener Festwochen (22-23.05.2005), Zurichu – Zűrcher Festspiele (01-02.07.2005), Hawrze – Le Volcan, Le Havre Scene Nationale (27-28.01.2006), Lille – Théâtre du Nord (02-08.02.2006), Liege – Théâtre de la Place (13-16.09.2006), w Jerozolimie – Sherover Theatre (3-4.06.2008), podczas VI Międzynarodowego Festiwalu w Buenos Aires (6-8.09.2007), Międzynarodowego Festiwalu w Edynburgu (9-11.08.2008), Festiwal Temporada Alta w Gironie (28.10.2008), Festiwal Prensa de Otońo w Madrycie (1-3.11.2008).
„Dybuk Warlikowskiego jest zaprzeczeniem wszystkich sentymentalnych przedstawień i oscarowych filmów „o Żydach i Holocauście”, po których widz może uronić rytualną łezkę i ze spokojem pójść do domu. To głos przejmująco uczciwy, przefiltrowany przez własną wrażliwość, a w pewnym sensie także własną cielesność, przez doświadczenie pokolenia 40-latków, ich nieprzeżycie Zagłady, a także nieprzeżycie Boga, któremu jednak żydowski dybuk nie daje spokoju” [Tadeusz Sobolewski, „Gazeta Wyborcza”].
Spektakl „wyróżnia prostota i monumentalność jednocześnie. Redukcja dekoracji do najbardziej niezbędnych elementów znamionuje dążenie do „wyciszenia” tła wydarzeń, aby z tym większą siłą wydobyć przeżycia – główni bohaterowi spektaklu tworzą tu przejmujące role: Magdalena Cielecka i Andrzej Chyra wiarygodnie unaoczniają, jak przenika ich dybuk, jak ich szaleństwo-pamięć staje się sensem ich istnienia. Szczególne miejsce w spektaklu przypada aktorce izraelskiej, Ornie Porat, która jako Reb Ezriel podejmuje wysiłek okiełznania dybuka. Zyskuje na potędze tylko niektóre kwestie wypowiadając po polsku – zarówno dlatego, że przemawia językiem Księgi, jak i dlatego, że nadaje tym monologom moc zaklęć magicznych, odwołujących się do pradziejów ludzkości” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 13 listopada 2003].
„Dybuk Krzysztofa Warlikowskiego jest niepokojący i mocny. Produkcja oparta jest na napisanym w jidysz klasycznym dramacie pod tym samym tytułem autorstwa Szymona Anskiego, w którym panna młoda opętana zostaje przez ducha zmarłego kochanka. Jednak w adaptacji Warlikowskiego dramat(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More Anskiego staje się duchem historii, który powraca i nawiedza teraźniejszość” [Caroline McGinn, TIME OUT ].
KINOTEATRZYK Jacka Kleyffa, Michała Tarkowskiego, Teatr Studio, Malarnia [9 x, 493].
2 października
OBSŁUGIWAŁEM ANGIELSKIEGO KRÓLA Bohumila Hrabala, tłum. Krystyna Krauze, adapt. Ivo Krobot i Petr Oslzy, oprac. i reż. Piotr Cieślak, scenografia Szymon Gaszczyński, muz. Abel Korzeniowski, ruch scen. Jarosław Staniek, Teatr Dramatyczny [37 x].
„Mit pisarza zakazanego, zmagającego się z wrogą mu władzą stanowił dla Piotra Cieślaka podstawę dla odczytania powieści „Obsługiwałem angielskiego króla”. Trudno nie utożsamiać głównego bohatera spektaklu, Jana Dziecię z Hrabalem. Jan, grany w warszawskim Teatrze Dramatycznym przez trzech aktorów: Krzysztofa Ogłozę, Waldemara Barwińskiego i Adama Ferency przechodzi drogę od chłopca na posyłki, przez uhonorowanego kelnera, do milionera, aby na końcu stoczyć się na dno” [Magdalena Baworowska, „Razem. Świat w Naszych Oczach” 2004 nr 4].
NAGRODY:
Feliks warszawski za drugoplanową rolę Jaruszki dla Dominiki Kluźniak.
