Marzec 2002
29 marca
OLGIERD ŁUKASZEWICZ zostaje wybrany prezesem ZASP.
26 marca
MAYDAY 2 Raya Cooneya, tłum. Elżbieta Woźniak, reż. Maciej Sławiński, scenografia Wojciech Stefaniak, Teatr Kwadrat [29 x].
24 marca
PŁATONOW Antona Czechowa(1860-1904), prozaik i dramaturg rosyjski. Pochodził z ubog... More, tłum. Adam Tarn, prac. Tekstu i reż. Paweł Miskiewicz, scenografia Barbara Hanicka, muz. Lech Jankowski, Teatr Dramatyczny [8 x, 1340].
„Czy jednak nie szkoda zawartego w niej filozofowania, rozterek bohaterów i ich marzeń o lepszej przyszłości nie urzeczywistnionych nigdy, słowem całej warstwy rozważań społeczno-moralnych tak silnie akcentowanej? „Płatonow” jako rzecz o egzystencjalnych rozterkach męsko-damskich to trochę mało jak na powód zajęcia się tym dramatem(gr. drama), rodzaj literacki (obok epiki i liryki), obejmuj... More. Radykalne uwspółcześnienie świata Czechowa, wypreparowanie sytuacji z historycznego, obyczajowego i nawet psychologicznego kontekstu dało uproszczenie” [Elżbieta Baniewicz, „Twórczość” 2004 nr 7/8].
23 marca
PAMIĘĆ WODY Shelagh Stephenson, tłum. Elżbieta Woźniak, reżyseria Agnieszka Glińska, scenografia Agnieszka Zawadowska, kostiumy Magda Maciejewska, muz. Olena Leonenko, Teatr Dramatyczny, Sala Prób im. Haliny Mikołajskiej [25 x, 1530].
„Agnieszka Glińska nieomylną ręka poprowadziła tę opowieść o zmarnowanym życiu, w której ciągle pojawia się iskierka nadziei na jakąś odmianę losu, dając szansę aktorom na ukazanie pełnych portretów psychologicznych bohaterów. Ogląda się ich szamotaninę w (umiejętnie dozowanym) napięciu, rozrzedzanym od czasu do czasu domieszką komizmu. Prawdziwym odkryciem tego spektaklu jest Agnieszka Wosińska, która bodaj pierwszy raz od czasu swego debiutu zyskała szansę stworzenia pełnowymiarowej, bogatej wewnętrznie postaci. Jej Mary mieni się wieloma odcieniami – bywa wyciszona i histeryczna, zmęczona i w euforii, przygnieciona losem i radosna. Tworzy postać kobiety doświadczonej, która zmaga się z losem, raz bardziej z nim pogodzona, raz zbuntowana” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 1 kwietnia 2002].
NAGRODY:
Feliks warszawski za rolę Mary dla Agnieszki Wosińskiej.
Feliks warszawski za rolę Franka dla Sławomira Orzechowskiego.
21 marca
UKOCHANY KRAJ… czyli PRL W PIOSENCE, scenariusz, reż., choreografia(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More Janusz Józefowicz, kier. muz. Janusz Stokłosa, dekoracje Janusz Sosnowski, kostiumy Agnieszka Komornicka, Ewa Krauze, Halina Piwowarska, Teatr Studio Buffo.
16 marca
KTO SIĘ BOI VIRGINII WOOLF Edwarda Albee’ego, tłum. Krystyna Jurasz Dąmbska, reżyseria Władysław Pasikowski, scenografia Magdalena Maciejewska, muzyka Tomasz Stańko, Teatr Powszechny [34 x, 11931 + 5 x gościnnie, 2472]
„Spektakl w Powszechnym, dobrze zagrany i solidnie poprowadzony przez debiutującego w roli reżysera teatralnego Władysława Pasikowskiego, nie zawiedzie wszystkich tych, którzy poszukują w teatrze modelu życiowych układanek. Wprawdzie nie oferuje wielkiego wstrząsu czy oczyszczenia, ale skłania do namysłu, a w kilku momentach budzi wzruszenie. Tak czy owak ważna to przestroga: opowieść o tym, jak łatwo zostać samotnym we dwoje” [Tomasz Miłkowski,„Trybuna”, 21 marca 2002].
„Krystyna Janda i Marek Kondrat tworzą dawno niespotykany duet sceniczny. Takiej Jandy jeszcze nie było [Magda Cytowska, „Życie”, 18 marca 2002].
„Zaskoczeniem był teatralny debiut(fr. début), pierwszy występ na scenie, estradzie bądź w... More Władysława Pasikowskiego, znanego dotychczas jako reżyser filmów akcji (…). Pasikowski zaskoczył in plus. Spektakl jest dynamiczny, pełen emocji, pozbawiony efekciarskich sztuczek. Możemy tylko domyślać się, w jak dużej mierze jest to zasługą doborowej obsady” [Ewa Likowska, „Przegląd” nr 30, 29.07.2002].
PRZYJDĄ NIEBA ŁASKAWSZE, recital Krystyny Sienkiewicz, akompaniament Wojciech Kornaus, Teatr Syrena [przy szatni, 13 x, 493].
„Wieczór z Krystyną Sienkiewicz to dla sympatyków jej talentu i osobności prawdziwa uczta – znaleźć w nim można specjały z jej kabaretowej kuchni, od tekstów Tuwima po specjalnie dla niej pisane kuplety z nieśmiertelną pieśnią o… ostatniej w Polsce dziewicy włącznie. Toteż publiczność bawi się doskonale, podśpiewując razem ze swoją gwiazdą” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”].
9 marca
PRZYGODY SINDBADA ŻEGLARZA Bolesława Leśmiana, adaptacja(łac. adaptare = przystosowywać), przystosowanie utworu li... More Andrzej Rychcik, reż. Jarosław Kilian, scenografia Adam Kilian, Jarosław Kilian, muz. Grzegorz Turnau, choreografia Emil Wesołowski, Teatr Polski [36 x, 11991].
Przebój Teatru Polskiego dla dzieci, nagrodzony przez Kapitułę Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży ASSITEJ Atestem świadectwem wysokiej jakości i poziomu artystycznego. Reżyser Jarosław Kilian wyróżniony został przez Kapitułę Stowarzyszenia nagrodą im. Jana Dormana dla wybitnego twórcy teatru dla dzieci i młodzieży. 1 czerwca 2008 TVP Kultura transmitowała przedstawienie na żywo.
„Widz dziecięcy został potraktowany przez teatr z należną powagą – w czasach, kiedy w teatrze z finansami krucho, inscenizacja wabi rozmachem scenograficznym, urodą kostiumu i wspaniale zharmonizowaną z tematem muzyka Grzegorza Turnaua. Dekoracja(łac. decoratio), zasadnicza część (por.:) scenografii, ... More przelewa się w widownię – przez środek przebiega pokład statku, którego żagiel pełni jednocześnie funkcję kurtyny. Co chwila czekają na widza cudowne niespodzianki: a to wychynie słoń na wysokość całej sceny, za który biega maleńkie słoniątko, a to pojawi się ptaszysko z kilkumetrowymi skrzydłami i jajo, w którym można by urządzić domek na działce… Jest jak w bajce bajecznie, tajemniczo i wesoło” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”: nr 77, 2 kwietnia 2002].
3 marca
WYROK ŚMIERCI NA KONIA FARAONA Jerzego Janickiego, adaptacja Adama Sajnuk, reż. i scenografia Zespół, Teatr Konsekwentny, Stara Prochoffnia, Scena Kazamaty.
„Bieszczady. Połowa lat 70-tych. Surowa zima. Morze wódki. I śledztwo: „Śledztwo, co do którego do dziś nie ma pełnej jasności, czy starano się dociec śmierci Henryka Szylinga, czy badano ułomności duchowe jego konia.” Scenografia do tego przedstawienia jest żywcem przeniesiona ze wsi lat 70-tych, do montażu teatralnego użyto środków filmowych: [Idependent, online].
1 marca
CYRK(łac. circus = koło, krąg), nowożytny cyrk, nawiązując... More MONTY PYTHONA, adaptacja i reż. Arkadiusz Jakubik, przedstawienie impresaryjne, premiera w Teatrze Nowym.
„Żart wyzwolony, swobodny, niekiedy nieco koszarowy, częściej wyrafinowany – oto, czym (sami świetnie się bawiąc) bawią nas twórcy współczesnej wersji Monty Pythona. Premierę dali w warszawskim Teatrze Nowym, ale ze spektaklem krążą po całej Polsce – od Szczecina po Rzeszów” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 29 marca 2002].
