Lipiec-wrzesień 2001
30 września
KONCERT INAUGURACYJNY z udziałem orkiestry Piotra Rubika, Teatr Syrena.
29 września
ROZMOWA W DOMU PAŃSTWA STEIN O NIEOBECNYM PANU GOETHE Petera Hacksa, tłum. Zbigniew Krawczykowski, reż. Bogdan Augustyniak, scenografia Dorota Kołodyńska, muz. Janusz Strobel, Teatr Na Woli.
„Premiera Rozmowy w domu państwa Stein o nieobecnym panu Goethe Petera Hacksa to nie tylko prawdziwy triumf sztuki aktorskiej Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej. To także inauguracja nowej sceny w Teatrze na Woli, która umożliwia oglądanie aktora ze wszystkich stron. Publiczność bowiem siedzi w czworoboku, otaczającym znajdująca się w centrum scenę. Innymi słowy: aktorka jest obserwowana przez czujne oczy zewsząd, gra właściwie w przestrzeni nie mającej wyraźnych granic” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 2 października 2001].
„Teresa Budzisz-Krzyżanowska wydobyła z tej postaci wszystko, co zaoferował pierwowzór oraz autor sztuki Peter Hack. A więc i odrobinę dowcipu i autodystansu, aby psychologiczny portret władczej damy z Weimaru uczynić mimo wszystko ludzkim – czyli przekonującym. Cóż tu się wymądrzać – były to chwile, dzięki którym nikt nie powinien mieć wątpliwości, na czym polega dobry teatr” [Grzegorz Józefczuk, „Gazeta Wyborcza – Lublin” nr 129, 5-6 czerwca 2002].
28 września
CLOWNI Andrzej Strzeleckiego, reż. Piotr Furman, scenografia Marlena Skoneczko, Teatr Rampa [6 x, 1463].
„W czasach, kiedy nie potrzeba posługiwać się szyfrem, refleksje serio, które wypowiadają poszczególni aktorzy-clowni, rażą rezonerstwem, papierem i anachroniczną argumentacją. Wbrew zamiarowi reżysera spektakl przeradza się w… ćwiczenie warsztatowe (nota bene chwilami pełne wigoru), a aluzje rozmijają się z oczekiwaniami widowni” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 4 października 2001].
26 września
CZARNA KOMEDIAodmiana komedii współczesnej, której komizm polega na wyk... More Petera Schaffera, tłum. Małgorzata Semil, reż. Marek Sikora, reż. wznowienia Piotr Kruszczyński, scenografia Grzegorz Małecki, Teatr Powszechny [36 x, 11828].
23 września
MIŁOŚĆ CZYSTA, wg Nocy tysiącznej drugiej i Miłości u kąpieli morskich Cypriana Kamila Norwida, reż. Tadeusz Bradecki, scenografia Urszula Kenar, muz. Grzegorz Turnau, Teatr Polski [14 x, 2109].
Przedstawienie przygotowane dla honoru domu w 180. rocznicę urodzin poety. „Obie bluetki, w formie bardzo Mussetowskie, ukazują skomplikowane związki kobiet i mężczyzn, ich bliskość i obcość, trudność autentycznego porozumienia i spełnienia w miłości. Wszystko to narysował poeta cienką, delikatną kreską, czasem kontrastowaną z nieco rubasznym konturem tła (oberżysta Lucio). Te szczególne walory tekstu Norwida dobrze odczytał Tadeusz Bradecki, tworząc z Urszulą Kenar (scenografia) i Grzegorzem Turnauem (muzyka), smakowitą przestrzeń sceniczną i muzyczne tło. Publiczność siedzi na scenie, biała kurtyna, falując, udaje burzę, potem płynnie przechodzimy do sugerowanych kilkoma sprzętami pokojów w oberży” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna” nr 236, 9 października 2001]. Mimo wdzięku spektaklu, szybko szedł ze sceny.
22 września
ALICJA W KRAINIE CZARÓW Carrolla Lewisa, tłum. Robert Stiller, adapt., reż. i muz. Tomasz Hynek, scenografia Beata Nyczaj, choreografia(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More Ilona Trybuła, Teatr Dramatyczny [7 x, 1594].
OSKAR I RUTH Ingmara Villqista, reż. Jan Buchwald, scen. Wojciech Stefaniak, opr. muz. Jarosław Wójcik, ruch sceniczny Elwira Piorun, Teatr Off , Scena Współczesna Starej Prochowni.
„W interpretacji Agnieszki Matusiak i Arkadiusza Jakubika, prowadzonych reżyserską ręką Jana Buchwalda, Oskar i Ruth są grą o miłości, w której partnerzy nawzajem badają jej naturę i własne reakcje, sięgając po wiele istniejących w kulturze wzorców. Przywołują więc na prawach cytatu sceny wzniosło-patetyczne, sceny melodramatyczno-sentymentalne, sytuacje groteskowe i tragiczne. Zmienność nastrojów, konfrontacja wzniosłości z brudem życia, wielkości z nędzą to zasada tej gry, w której wszystko się może zdarzyć i zmienić oprócz jednego, o czym w miarę jej oglądania widzowie są coraz bardziej przekonani: że Oskar i Ruth bardzo się kochają i rozpaczliwie boją się, że ta miłość może umrzeć. Bronią się grą, wystawianiem miłości na próby, choćby wyimaginowane (a może prawdziwe). Cała tajemnica tej zabawy polega na tym, że niepostrzeżenie przechodzi ona w rozmowę serio…” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 25 września 2001].
18 września
RÓŻNIE BYWA, recital Moniki Świtaj, Teatr Studio, Malarnia [7 x, 548].
15 września
PROMETHIDION wg Cypriana Kamila Norwida, scenariusz i reż. Magda Teresa Wójcik, scenografia Tomasz Wójcik, Teatr Adekwatny.
Premiera wznowieniowa spektaklu Adekwatnego z udziałem Henryka Boukołowskiego.
WIELKANOC Augusta Strindberga, tłum. Zbigniew Łanowski, reż. Erwin Axer, scenografia Ewa Starowieyska, światło Mirosław Poznański, Teatr Współczesny [21 x, 2930].
Młodzi spektakl schlastali, starsi chwalili. „W warszawskim Teatrze Współczesnym prawdziwe wydarzenie. Po pierwsze, na afiszu rzadko (w Polsce) grywana sztuka Strindberga Wielkanoc. Po drugie, reżyseruje Erwin Axer, twórca tego teatru, mistrz pracy z aktorem, za scenografię zaś odpowiada Ewa Starowieyska. Ma to swoje konsekwencje w spektaklu, prowadzonym nieomylną ręką, w odmierzonym rytmie i nastroju, w który wprowadzają fragmenty koncertu organowego Haydna Siedem słów Zbawiciela na Krzyżu. Atmosfera jest mroczna, jak w powstałym w tym samym czasie Tańcu śmierci. Wszystko zapowiada straszliwą klęskę” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 18 września 2001]. „Najnowsza premiera we Współczesnym już jest przestarzała. Tekst, nie dorównujący ani „Ojcu” ani „Pannie Julii”, brzmi archaicznie, drażnią naiwne dialogi i zabiegi dramaturgiczne nie do przyjęcia w dzisiejszym teatrze, jak choćby relacjonowanie przez aktora, co też dzieje się za oknem” [Iza Natasza Czapska, „Życie Warszawy” 17 września 2001]. „Przedstawienie znakomite, przywołujące na pamięć najlepsze lata Teatru Współczesnego na Mokotowskiej, gdy prawie każda premiera stawała się wydarzeniem artystycznym. Erwin Axer po raz kolejny pokazał, na czym polega sztuka reżyserii, i udowodnił, że jest w tej dziedzinie mistrzem” [Antoni Libera, „Zeszyty Literackie” 2002 nr 1].
8 września
KARTOTEKA Tadeusza Różewicza, reż. Krzysztof Galos, choreografia Tomasz Tworkowski Tomasz, scenografia Grażyna Żubrowska, Teatr Ochoty.
