Przejdź do treści

IV 2001

Kwiecień 2001

 

 

29 kwietnia

NIEDZIELA NA GŁÓWNYM, piosenki Wojciecha Młynarskiego, scenariusz, reż., choreografia Janusz Józefowicz, kier. muz. Janusz Stokłosa, dekoracje Marek Chowaniec, kostiumy Halina Piwowarska, Teatr Studio Buffo [20 x].

 

28 kwietnia

AKROPOLIS Stanisława Wyspiańskiego, opr. tekstu i reż. Ryszard Peryt, scen. Ewa Starowieyska, muz. Wojciech Kilar, choreografia Emil Wesołowski, światło Mirosław Poznański, efekty pirotechniczne Krzysztof Trzaskowski, Teatr Narodowy [5 x, 1163].

 

Dramat w inscenizacji Peryta rozpada się na segmenty, których nie scala jednocząca myśl, a niejasna wymowa śmierci Aktora, śniącego swój ostatni sen o zmartwychwstaniu, stawia podwójny znak zapytania. Nie tyle, co mianowicie chciał reżyser w ten sposób osiągnąć, bo odpowiedzi może być bardzo wiele, ile czy Konrad może kogokolwiek dzisiaj za sobą pociągnąć. Czy nie mamy do czynienia z pięknym, ale całkowicie już wystudzonym reliktem przeszłości?” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 5-6 maja 2001].

 

ZDANIEM AMY Davida Hare’a tłum. Małgorzata Semil, reż. Mariusz Grzegorek, scen. Jagna Janicka, Teatr Powszechny, Mała Scena [15 x, 2083].

 

„Wiele wątków dyskusji, sporów, ocen, jakimi wypełniona jest ta sztuka, wydaje się przedziwnie znajomych. Hare uchwycił bowiem zjawiska, które są wspólne dla krajów wchłanianych przez młyny kultury masowej, opowiadając o kosztach jednostkowych i społecznych, jakie płaci się ulegając (lub nie ulegając) tej doskonale naoliwionej maszynie do wyciskania pieniędzy. A co ważne nasycił postacie prawdą, indywidualnością, silnie wydobytą przez wszystkich wykonawców. Reżyser Mariusz Grzegorek pokazał na malutkiej scenie Powszechnego, że jest o czym myśleć, jest się czym przejmować, zanim przestaniemy reagować na zalew 'kulturalnego’ śmiecia” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 12-13 maja 2001].

 

NAGRODY:

Feliks za warszawski za rolę Esme dla Joanny Szczepkowskiej.

 

RECITAL WOJCIECHA MŁYNARSKIEGO z udziałem Katarzyny Kozak i Katarzyny Żak, Teatr Rampa, Scena Kameralna [2 x, 213].

 

OSTATNIE PRZEDSTAWIENIE na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego przy ul Foksal – właściciel budynku, po 52 latach wymówił dzierżawę – grano Zielona Gęś w reżyserii Jarosława Kiliana.

 

24 kwietnia

CZYTANIE MAKBETA, tragedia Williama Shakespeare’a w nowym przekładzie Antoniego Libery, komentarz Antoni Libera, Teatr Narodowy, Scena przy Wierzbowej.

 

21 kwietnia

PUŁAPKA NA MYSZY Agathy Christie, tłum. Hanna Baltyn, scenografia Łucja Kossakowska, oprac. muz. Czesław Majewski, konsultant muz. Anna Płoszaj, Teatr Polski, Scena Kameralna [16 x, 4467].

 

7 kwietnia

DWIE SCENY MIŁOSNE: „Tragedia florencka” Oskara Wilde’a, Antoni Czechow, „Niedźwiedź” Antona Czechowa, reż. Krzysztof Zaleski, scenografia Joanna Macha, kostiumy Zofia de Ines, muz. Wojciech Borkowski, układ walki, Tomasz Grochoczyński, Teatr Ateneum, Scena 61 [25 x, 1961].

 

Dwie godziny świetnej zabawy. „Jednoaktówka Czechowa ma swoją przeszłość sceniczną wcale bogatą, przeto nie trzeba nikogo przekonywać, że są w niej role tego napisane, kuszące aktorów.

Szansa dla aktorów to bodaj najważniejsza pokusa do pokazania tych jednoaktówek razem, bo obsadzając w głównych rolach Marię Pakulnis i Krzysztofa Gosztyłę reżyser dał obojgu możliwość warsztatowego popisu – w pierwszym utworze w tonacji tragicznej, serio-pastiszowej (z lekkim tylko złamaniem tonu solennego), w drugim – w tonacji komediowej, z lekkim uwydatnieniem karykatury” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 21 kwietnia 2001].

 

 

Leave a Reply