Przejdź do treści

III 1999

Marzec 1999

 

 

28 marca

MORALNOŚĆ PANI DULSKIEJ Gabrieli Zapolskiej, reż. Tomasz Zygadło, scenografia Marcin Stajewski, kostiumy Anna Sekuła, Teatr Ateneum [19 x, 5444].

 

„Już choćby ze względu na znakomitą rolę Anny Seniuk trzeba to przedstawienie zobaczyć. A przecież, jak wspomniałem, są w nim inne osiągnięcia aktorskie i ciekawe pomysły interpretacji postaci, nie ma tu ról chybionych, wszyscy wykonawcy znaleźli dla siebie sposobność do pokazania odrębności granej postaci. Pod ręką Tomasza Zygadły stara i wszystkim znana komedia Zapolskiej po raz kolejny okazała swą komiczną i szyderczą siłę” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 10 listopada 1999].

 

19 marca

WYBRAŁEM DZIŚ ZADUSZNE ŚWIĘTO wg Samuela Zborowskiego Juliusza Słowackiego, reż. i scenografia Janusz Wiśniewski, muz. Jerzy Satanowski, choreografia Emil Wesołowski, Teatr Narodowy [10 x, 1808].

 

„W tym wirującym świecie, poddanemu rytmowi muzyki Jerzego Satanowskiego i wyrafinowanemu ruchowi, rzeźbionemu przez Emila Wesołowskiego, obrazy powtarzają się: cierpiąca Matka Boska odpustowa pojawia się kilkakroć, wielokrotne nawroty do tych samych sytuacji i scen tworzą wewnętrzny rytm i sens tego spektaklu-misterium śmierci i odrodzenia. Poprzednie spektakle Wiśniewskiego nazywałem rewią życia i śmierci, teraz dostrzegam nowy akcent – odrodzenia, który pojawia się wraz z sięgnięciem po zapomniany tekst Słowackiego” [Tomasz Miłkowski „Trybuna” nr 106, 8-9 maja 1999].

 

Intencji tej jednak nie zrozumiano, spektakl przez wielu recenzentów został przyjęty niechętnie, zwłaszcza jako nietakt wobec Słowackiego w roku jubileuszowym: „jeśli jednak Samuel ma służyć ledwie za przerywniki w odmóżdżonym tingel-tangu – to może lepiej niech trochę poczeka na półce. Niezależnie od wszelkich rocznic” [Jacek Sieradzki, „Polityka” nr 16, 17 kwietnia 1999].

 

18 marca

JOSZKE MUZYKANT Osipa Dimowa, reż. Juliusz Berger, scenografia Liliana Jankowska, oprac. muz. Juliusz Pilpol, ruch scen. Tatiana Krivocheina, Teatr Żydowski [22 x, 1916].

 

14 marca

MAGNETYZM SERCA Aleksandra Fredry, opracowanie tekstu i reż. Sylwia Torsh, scenografia Magdalena Maciejewska, muz. Jacek Grudzień, oprac. muz. Horst Leszczuk, Teatr Rozmaitości [23 x].

 

„W przeciwieństwie do twórców tzw. nowatorszczyzny, która epatuje smutnym lumpenrealizmem, reżyser buduje widowisko feeryczne, zabawne, komediowe, choć nie pozbawione głębszej refleksji. Swoim przedstawieniem dowodzi świetnego opanowania warsztatu, znajomości tradycji i nieposkromionej żyłki przewrotnego komentatora. Nie każdemu takie zabawy wychodzą na zdrowie, ale Jarzynie – tak” [Tomasz Miłkowski, „Trybuna”, 20-21 marca 1999].

 

„Jarzyna rozwalił precyzyjną konstrukcję, kadencję, frazę swoim rewolucyjnym Magnetyzmem serca. Omal nie dostałem zawału, ale przynajmniej wiedziałem, o co temu, niewątpliwie zdolnemu, reżyserowi chodzi” [Andrzej Łapicki, Teatr 2007 nr 11].

 

13 marca

REKIN Victora Haďma, tłum. Katarzyna Skawina, reż. Tomasz Mędrzak, scenografia Małgorzata Treutler, Teatr Ochoty [26 x, 1604].

 

5 marca

CENA Artura Millera, tłum. Kazimierz Piotrowski, reż. Bogdan Augustyniak, scenografia Irena Biegańska, muz. Jerzy Satanowski, Teatr na Woli [7 x] w Warszawie.

 

„Jan Matyjaszkiewicz w roli Salomona stworzył jedną z najlepszych ról w swoim dorobku. Gra wytrawnego przedsiębiorcę, mistrza w swoim handlowym fachu, który potrafi targować się niepostrzeżenie, zaskakiwać klienta, bronić swego punktu widzenia, mnożyć przeszkody i nieoczekiwanie znajdować rozwiązania. Matyjaszkiewicz okiem kupca taksuje meble, „osacza” je swoimi kocimi ruchami, oswaja ze sobą, ani na chwilę nie tracąc kontroli nad sytuacją (…). Wszyscy próbują oszukać los, ale okazuje się, że znacznie łatwiej pozbyć się starych mebli niż wspomnień i urazów” [Tomasz Milkowski, „Trybuna”, 17 kwietnia 1999].

 

 

Leave a Reply