Grudzień 1996
31 grudnia
MŁYNARSKI ’97, recital autorski, kier. muz. Jerzy Derfel, scenografia Marcin Stajewski, Teatr Ateneum.
BALLADYNA Juliusza Słowackiego, reż. Adam Hanuszkiewicz, scenografia Janusz Kijański, w roli tytułowej Edyta Jungowska, Teatr Nowy [73 x].
Po efektownym spektaklu z dobrą rolą Edyty Jungowskiej minorowe oceny, wedle których Adam Hanuszkiewicz „należy do licznej grupy twórców starszej generacji, którzy zupełnie pogubili się w nowej rzeczywistości. Nie potrafią znaleźć języka, by opisać nowy świat lub by interpretować stary tak, aby nas to interesowało” [Tomasz Jastrun, „Kultura” 1997 nr 3].
21 grudnia
PASTORAŁKA Leona Schillera, misterium ludowe z muzyka Leona Schillera i Jana Maklakiewicza, reż. Jarosław Kilian, scenografia Adam Kilian, opr. muz. Krzesimir Dębski, kier. muz. Wit Zawirski, choreografia(gr. choreia = taniec + grapho = piszę), sztuka tworzenia u... More Jacek Tomasik, Teatr Polski.
Wielki przebój Teatru Polskiego – przez kilkanaście sezonów w repertuarze, grany nadal z powodzeniem w sezonie 2009/2010.
19 grudnia
ROMANS Emiliana Kamińskiego, muz. Aleksander Wertyński, polskie teksty romansów Jonasz Kofta, reż. Robert Gliński, scenografia Agnieszka Zawadowska, aranż., kier. muz. Mariusz Dubrawski, Teatr Powszechny, Mała Scena [15 x, 1362 + 2 x we Wrocławiu, 480].
„Emilian Kamiński na podstawie dokumentów, listów, notatek itp. ukształtował sceniczną opowieść o niezwykłym, tajemniczym, i dramatycznym romansie warszawskiej aktorki Marii Wisnowskiej, z rosyjskim huzarem, Aleksandrem Barteniewem, który ostatecznie – podobno na jej prośbę – zastrzelił Wisnowską. (…) Rzecz jest niedługa, ma doskonałą atmosferę narzucona umiejętnie przez reżysera, Roberta Glińskiego, jest grana i śpiewana doskonale przez świetną parę aktorską (…). [Lucjan Kydryński „Przekrój” nr 6, 9 lutego 1997].
17 grudnia
WARIACJE Z POETAMI, spektakl złożony z 2 realizacji; a. GODZINA, W KTÓREJ NIE WIEDZIELIŚMY NIC O SOBIE Petera Handke, tłum. Danuta Żmij-Zielińska, reż. Zbigniew Brzoza, scenografia Katarzyna Jarnuszkiewicz, kostiumy Dorota Kołodyńska, muz. Paweł Mykietyn, ruch scen. Leszek Czarnota, Teatr Studio [16 x, 1888]; b. FRANCIS BACON, CZYLI DIEGO VELAZQUEZ NA FOTELU DENTYSTYCZNYM Tadeusza Różewicza, insc. poematu Jerzy Grzegorzewski, scenografia Jerzy Grzegorzewski i Barbara Hanicka, muz. Stanisław Radwan, Teatr Studio, Foyer [16 x, 115].
„Jerzy Grzegorzewski po raz kolejny realizuje Różewicza. Tym razem na foyer teatru. Wokół bokserskiego ringu gromadzi się publiczność. Poeta teatru i poeta sceny „mierzą się” ze znakami współczesności. Artyści i bokserzy. Co można ocalić ze sztuki, Czy można ją samą ocalić. Intymny poemat, właściwie bardzo osobiste zwierzenia Różewicza, Grzegorzewski ironicznie zapewne zestawił z wyrazistymi, „krzyczącymi” znakami dzisiejszych igrzysk” [Henryk Bieniewski, „Loża” 1997 nr 0].
15 grudnia
KUBUŚ PUCHATEK Alana Aleksandra Milne, tłum. Irena Tuwim, adapt. i reż. Magda Teresa Wójcik, scenografia Liliana Jankowska, muz. Mikołaj Hertel, premiera w Teatrze na Woli, Teatr Adekwatny [18 x].
RECITAL ROBERTA JANOWSKIEGO, Teatr Rampa [2 x, 372].
