Grudzień 1991
28 grudnia
PROSTYTUTKI Eugeniusza Priwiezencewa, reż. autora, Zespół Eugeniusz Priwiezencewa. Premiera w Starej Prochowni.
27 grudnia
KOLĘDY, aranż., instrumenty klawiszowe, wiolonczela Piotr Rubik, wykonanie Michał Bajor, Teatr Ateneum, Scena 61 [5 x, 1 021].
18 grudnia
RADOSNE DNI Samuela Becketta, tłum. Adam i Mary Tarnowie, reż. i scenografia Dorota Brodowska, muz. Tomasz Bajerski, Pracownia „Teatr”, premiera na scenie Teatru im. Jana Kochanowskiego w Radomiu.
„Pomysł obsadzenia w rolach 50-letnie Winnie (Mirosława Niemczyk) i 60-letniego Willy’ego (Mirosław Zbrojewicz) młodych wykonawców jest być może kuszący, ale niewiele z tego wynikło” [Tomasz Miłkowski, „Życie Codzienne”, 18 maja 1993].
17 grudnia
PIOSENKI PRZYPARTYCH DO MURU Andrzeja Ozgi, scenariusz i reż. autora, muz. Tadeusz Bajerski, Ryszard Borowski, Andrzej Ozga, Jerzy Satanowski, Janusz Tylman, scenografia Krzysztof Kubiaczyk, Zuzanna Sadowa, kostiumy Jolanta Jagodzińska, Pracownia „Teatr”, premiera w Teatrze Północnym.
15 grudnia
MIASTO LICZY PSIE NOSY Jerzego Grzegorzewskiego, reż. i scenografia autora, muz. Stanisław Radwan, Teatr Studio [22 x, 2 352].
Spektakl nawiązujący do opresji stanu wojennego, wystawiony niemal 1 10. rocznicę jego wprowadzenia, a szerzej do zbiorowej i jednostkowej pamięci, którymi artysta próbował poruszyć. Przyjęty z pewną dozą obojętności i zdumienia. „Pomysł Grzegorzewskiego mógł wydawać się bardzo niestosowny, Nie tylko z powodu atrakcyjnego wówczas postulatu uwolnienia teatru od politycznych zobowiązań” [Grzegorz Niziołek, „Didaskalia(gr.), inaczej: tekst poboczny dramatu. Warstwa tekstu drama... More” nr 94, grudzień 1994].
14 grudnia
METAMORFOZY Owidiusza, tłum. Anna Kamieńska, Jagoda Niklewicz, adapt. i reż. Michael Hackett, scenografia Grzegorz Małecki, muz. Marcin Błażewicz, Michael Hackett, Teatr Dramatyczny, Sala Prób im. Haliny Mikołajskiej [35 x, 2 841].
CZEKAJĄC NA GODOTA Samuela Becketta, tłum, reż. Antoni Libera, scenografia Aleksandra Semenowicz, Teatr Mały [10 x]
Pierwsze (i jedyne) przedstawienie Teatru Małego jako sceny impresaryjnej. Nie pomogła gwiazdorska obsada (Kowalewski, Michnikowski, Kobuszewski i Gajos), spektakl zawiódł.
„Przedstawienie, ortodoksyjnie wierne autorowi, okazało się mało zabawne, a momentami wręcz nudne mimo gwiazd każdy z aktorów gra własną melodię, coś niby popis, a całość wydawała się mocno zwietrzała [Elżbieta Baniewicz, „Janusz Gajos”, Warszawa 2003].
12 grudnia
LOVE Andrzeja Strzeleckiego, reż. autora, oprac. plast. Ewa Czernecka-Strzelecka, opr. muz. Jan Raczkowski, Teatr Rampa, Scena Kameralna [60 x, 9 267].
OPERACJA ALKESTIS, spektakl multimedialny z wykorzystaniem fragmentów tekstów Eurypidesa (urywki z „Alkestis” w tłum. Jana Kasprowicza), Platona, Rilkego, Kasprowicza i Stalina, zdjęcia, tekst i reż. Piotr Lachman, układ tekstu i wykonanie Jolanta Lothe, kompozycja „Lament Eumelosa” Piotr Moss, premiera w Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim, Lothe-Lachman Theater – Videoteatr „Poza”, produkcja Warszawski Ośrodek Kultury.
5 grudnia
WESELE Stanisława Wyspiańskiego, reż. Kazimierz Dejmek, scenografia Krzysztof Pankiewicz, Teatr Polski [36 x, 9 235].
Spierano się, czy to nowe „Wesele”, czy raczej wznowienie głośnego przedstawienia z roku 1984. Teresa Krzemień dowodziła, że mimo licznych podobieństw to przedstawienie nowe, choć jeszcze bardziej bolesne, bo „rządzi nami Chochoł, czyli Irracjonalne, Dziwne, Nieobliczalne i Tajemnicze, choć jednocześnie przecież Głupie…” [„Glob 24”, 12 grudnia 1991].
2 grudnia
LUBOMSKI NA RESZCIE, recital Mariusza Lubomskiego, Teatr Rampa, Sala Kameralna [3 x , 283].
