Przejdź do treści

II 1994

Luty 1994

 

 

25 lutego

SZATAN Z SIÓDMEJ KLASY Kornela Makuszyńskiego, adapt. Henryka Królikowska, reż. Witold Skaruch, Maciej Wojtyszko, scenografia Teresa Ponińska, muz. Krzysztof Kołtoński, teksty piosenek Maciej Wojtyszko, producent Firma KEMA, przedstawienia w Teatrze na Woli [57 x].

 

20 lutego

OPERA ZA TRZY GROSZE Bertolta Brechta, tłum. Barbara Witek-Świnarska, teksty songów Władysław Broniewski, inscenizacja i reż. Krzysztof Zaleski, scenografia Janusz Sosnowski, kostiumy Irena Biegańska, kier. Muz. Jerzy Satanowski, przygotowanie wokalne Aldona Krasucka, Teatr Ateneum [34 x, 8745].

 

„Krzysztof Zaleski ze smakiem przygotował Operę, dbając o zachowanie Brechtowskiej poetyki i uratowanie jego zjadliwości (…) Pięknie brzmią tu dopracowane songi zbiorowe, o co w każdym zespole najtrudniej” [Tomasz Miłkowski, „Życie Nasze Codzienne”, 1 marca 1994].

 

12 lutego

IWONA, KSIĘŻNICZKA BRUGUNDA Witolda Gombrowicza, reż. Waldemar Śmigasiewicz, Maciej Wojtyszko, scenografia Maciej Preyer, opr. muz. Wojciech Borkowski, Teatr Ateneum, Scena 61 [21 x, 1554].

 

PRZEMIANA Franza Kafki, tłum. Juliusz Kydryński, adapt. Zbigniew Brzoza, Zdzisław Jaskuła, Jacek Lusiński, reż. Paweł Łysak, scenografia Grzegorz Małecki, muz. Marcin Błażewicz, Teatr Dramatyczny, sala Prób im. Haliny Mikołajskiej [16 x, 1438].

 

Mimo precyzyjnego wykonania „przedstawienie zieje chłodem. Zamiast gęstej atmosfery koszmaru i cierpienia otrzymaliśmy teatralne cacko” [Tomasz Miłkowski, Życie Nasze Codzienne, 2 lutego 1994].

 

5 lutego

ROSENKRANTZ I GUILDENSTERN NIE ŻYJĄ Toma Stopparda, tłum. Gustaw Gotesman, reż. Jacek Pazdro, scenografia Urszula Kubicz, Jacek Pazdro, muz. Tomasz Bajerski, plastyka ruchu scen. Jacek Wierzbicki, układ walki Ryszard Olesiński, Teatr Szwedzka 2/4 [24 x].

 

„Rytm przebiegowi wydarzeń nadaje Zdzisław Wardejn (Pierwszy Aktor) oraz Jerzy Pożarowski i Dariusz Sikorski (postacie tytułowe). Zwłaszcza Wardejn odciska piętno na tym spektaklu, budując wieloznaczną postać Aktora-Błazna-Kata, którego filozofowanie i stręczycielstwo jest maską wtajemniczenia w odwieczne wyroki” [Tomasz Miłkowski, „Życie Nasze Codzienne”, 11 lutego 1994].

 

 

Leave a Reply