Przejdź do treści

Warlikowski ma (prawie) Nowy Teatr

Na konferencji w przyszłej siedzibie teatru przy ul. Madalińskiego, w zajezdni MPO, spotkał się z dziennikarzami zespół Nowego Teatru Krzysztofa Warlikowskiego. Rozpisany został już konkurs na zagospodarowanie terenu (z uwzględnieniem jego zabytkowego charakteru). Wygląda na to, że pod koniec 2011 teatr otworzy podwoje, co nie znaczy, ze będzie do tego czasu drzemał. Przeciwnie – już teraz rusza pełną parą. Teatr budują ludzie – powtarzał kilkakrotnie artysta.

Image

Nowy Teatr – konkurs architektoniczny i inwestycja

Nowy Teatr tworzy swoją siedzibę na terenie bazy Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania przy ulicy Madalińskiego 10/16. 16 września został ogłoszony dwuetapowy konkurs architektoniczny na opracowanie koncepcji wielofunkcyjnego centrum kulturalnego Nowego Teatru. W skład Jury wchodzą Bohdan Paczowski, Jacek Lenart, Jerzy Gurawski, Stefan Jackowski, Jerzy Juk Kowarski, Marek Kraszewski, Anda Rottenberg, Małgorzata Szczęśniak, Hubert Trammer oraz Krzysztof Warlikowski. Zgłoszenia do udziału w konkursie przyjmowane są do 14 listopada 2008 roku. Termin nadsyłania prac w I etapie upływa 30 grudnia 2008 roku, natomiast prace w II etapie należy złożyć do 24 marca 2009 roku. Rozstrzygnięcie nastąpi 7 kwietnia 2009 roku.

Budowa wielofunkcyjnego centrum kulturalnego „Nowy Teatr” to pierwsze od kilkudziesięciu lat przedsięwzięcie na taką skalę. W hali warsztatowej z 1927 roku, która została w 2008 roku wpisana do rejestru zabytków, będzie się mieścić mobilna sala widowiskowa ze sceną i widownią na 450 miejsc oraz funkcjonalne zaplecze teatralne. W ciągu dnia scena teatralna wraz z widownią będzie chowana, a powstała przestrzeń posłuży do innych działań. Planowane jest też miejsce na księgarnię oferującą wydawnictwa na temat teatru i sztuki, kawiarnię połączoną z oranżerią, a także przestrzeń, w której będą się odbywać wystawy, koncerty, seminaria, konferencje, próby oraz małe przedstawienia. W planach jest zorganizowanie pomieszczeń do prowadzenia działalności edukacyjnej ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb dzieci oraz biblioteki mającej gromadzić zbiory dotyczące szerokiego spektrum zjawisk współczesnej kultury – zwłaszcza polskiej i europejskiej, w tym aktualnej i dawnej działalności teatralnej. W bibliotece będą dostępne najciekawsze pozycje wydawnicze, periodyki polskie i europejskie dotyczące teatru, współczesnego dramatu, sztuk wizualnych, humanistyki. W zbiorach znajdą się oprócz książek również komiksy, albumy, słowniki, encyklopedie płyty z klasyką światowego kina i rejestracjami spektakli teatralnych.

Zmieni się również niemal hektarowa działka otaczająca obiekt. W miejscu betonowego parkingu powstanie ogólnodostępny ogród, w którym będą organizowane koncerty, pokazy kina plenerowego. Znajdzie się też miejsce na altanę dla dzieci oraz rodzinne pikniki. W związku z dogodnym usytuowaniem teatru w pobliżu linii autobusowych, tramwajowych oraz stacji metra preferowany będzie transport publiczny, natomiast dla entuzjastów dwóch kółek przygotowane zostaną parkingi rowerowe.

Rewitalizacja obiektów rozpocznie się pod koniec 2009 roku. Hala z salą teatralną będzie gotowa na początku 2011 roku, natomiast całość inwestycji zostanie ukończona w roku 2012. Inwestycja będzie współfinansowana przez Miasto Stołeczne Warszawa oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Miasto Stołeczne Warszawa wykupi działkę wraz ze znajdującymi się na niej nieruchomościami. Natomiast cała inwestycja (odnowienie starych budynków, budowa nowych oraz zagospodarowanie terenu wokół obiektów) zostanie sfinansowana ze środków miejskich, ministerialnych i unijnych.

Program

Teatr

Przedstawienie Krzysztofa Warlikowskiego

na podstawie tekstów Ajschylosa, Eurypidesa,

Hanny Krall i innych

(A)pollonia

Premiera w marcu 2009 roku w Krakowie, w kwietniu 2009 w Warszawie i w lipcu 2009 w Awinionie. Spektakl w koprodukcji ze Starym Teatrem z Krakowa, Festival d’Avignon, Théâtre National de Chaillot w Paryżu, Théâtre Royal de la Monnaie w Brukseli i Wiener Festwochen.

Z adaptacji wyłania się jasno niejasny i mroczny temat, mordercze dzieje ofiarowania. Ofiarowania siebie, ofiarowania życia dla ratowania innego życia. Losy

ofiarowanych dopełniają się i odzwierciedlają w symetrycznym układzie biografii antycznych obciążonych fatum i dwudziestowiecznych przeżyć naznaczonych bezradnością wobec Holocaustu. W procesie ofiarowania równie istotną osobą, co ofiara, staje się kat.

Warlikowski bada rozmaite aspekty ofiarowania. Ostro zestawia ofiarę przymusową z dobrowolną (Ifigenia i Alkestis). Ale w przypadku ofiary dobrowolnej wzbudza głębokie wątpliwości co do „świętości” takiej decyzji. Kaci budują wielkie teorie dotyczące zabijania, próbują znaleźć możliwość usprawiedliwienia swojego postępowania, opowiadają o rozkazach, myślą o konieczności dziejowej. Ale katom trudno wybaczyć. Problem winy i przebaczenia w nowym spektaklu Warlikowskiego znajduje niespodziewanie inne, dopełniające oblicze: zemstę.

Adaptacja Krzysztofa Warlikowskiego miesza języki, zarówno na poziomie brzmienia związanego z konkretną rzeczywistością i kontekstem językowym, jak również na płaszczyźnie rozmaitych dyskursów, aby uniknąć jednowymiarowości sądów i twierdzeń.

Muzyka

Kierownictwo muzyczne w Nowym Teatrze objął

kompozytor Paweł Mykietyn

Cykl koncertów w wyborze programowym Pawła Mykietyna ma przede wszystkim otworzyć wrażliwość na nową muzykę poważną. Dlatego koncerty będą odbywały się w przestrzeniach „niemuzycznych”, dając szansę przypadkowego nawet spotkania z dziełami, często uznawanymi za hermetyczne. Koncerty mają rozbudować nie tylko muzyczną wrażliwość, ale także muzyczną wyobraźnię. Stać się platformą dyskusji, w której muzyka traktowana jest jako mowa dźwięków.

Koncert inauguracyjny

Klasyka XX wieku oraz nowe utwory kompozytorów warszawskich w wykonaniu żeńskiego kwartetu Dafo wspomaganego przez przestrojony klawesyn i recytację nie mniej charyzmatycznego Andrzeja Chyry.

Aukso

W Tychach działa jedna z najlepszych orkiestr kameralnych w Europie. Grupa młodych zaangażowanych muzyków pod wodzą demiurgicznego dyrygenta Marka Mosia odnajduje bardzo indywidualny klucz do interpretacji dzieł z różnych epok.

Koncerty

Koncert Inauguracyjny

11 października 2008, godz. 20.00

1. Paweł Szymański

Compartment 2, Car 7

2. Steve Reich

Different Trains

· America-Before the War (movement 1)

· Europe-During the War (movement 2)

· After the War (movement 3)

na kwartet smyczkowy i taśmę

3. Arnold Schönberg,

Oda do Napoleona Buonaparte

na głos recytujący, kwartet smyczkowy i fortepian

4. Anton Webern

Langsamer Satz

na kwartet smyczkowy

5. Paweł Mykietyn

Ładnienie

Wykonawcy:

Kwartet Dafo, Krzysztof Jaguszewski – wibrafon, Maciej Piszek – fortepian, Andrzej Chyra – recytacja, Jerzy Artysz – baryton, Viola Łabanow – klawesyn, Przemysław Fiugajski – dyrygent.

Koncert Orkiestry Kameralnej Miasta Tychy „Aukso”

12 grudnia 2008

1. Salvatore Sciarrino

Infinito Nero

utwór na fortepian i mezzosopran

2. Louis Andriessen

Symphony for open strings

3. Aleksander Nowak

Last Days of Wanda B.

4. Jan Duszyński

Utwór na orkiestrę smyczkową z fortepianem

Wykonawcy:

Jan Krzysztof Broja – fortepian, Aukso pod dyrekcją Marka Mosia.

Kolejne koncerty w styczniu i kwietniu 2009 roku.

Wystawy

Pojawia się i znika bez śladu”

Małgorzata Szczęśniak

Pokazywana wiosną 2008 roku w Brukseli wystawa scenografii Małgorzaty

Szczęśniak była pierwszą prezentacją artystycznego dorobku współtwórczyni

teatru Krzysztofa Warlikowskiego, który wszystkie spektakle zrealizował

w przestrzeniach przez nią zaprojektowanych. Niezwykle oryginalne myślenie

o teatrze i funkcji scenografii można potraktować jak wykład otwierający

zablokowaną ilustracyjnym podejściem wyobraźnię sceniczną, w której przestrzeń

staje się ideą podlegającą teatralnemu przetworzeniu i przedyskutowaniu.

Wystawa będzie towarzyszyć premierze „(A)pollonii” wiosną 2009 roku

w Krakowie i Warszawie.

Kurator: Ewa Toniak

Goście

W cyklu Goście będziemy pokazywać dorobek

najciekawszych twórców europejskich

Każda prezentacja będzie próbą przedstawienia pełnej sylwetki artysty i jego dokonań, a także tak bardzo istotnego kontekstu miejsca, w którym jego dzieła powstawały. Spektaklom będą towarzyszyły rozmowy z twórcami, konferencje, prezentacje filmów i warsztaty.

Hermanis/Ryga/Warszawa/Lód

Styczeń 2009

Pierwszym gościem Nowego Teatru będzie Nowy Teatr Alvisa Hermanisa z Rygi.

Nagrodzony przed rokiem Europejską Nagrodą Teatralną reżyser pokaże u nas „Lód. Wspólne czytanie książki w Rydze przy pomocy wyobraźni”. Spektakl jest zbiorową lekturą powieści Władimira Sorokina. Spektakle Hermanisa do tej pory nie gościły w Warszawie. Nasz pokaz będzie pierwszą okazją do spotkania Warszawy i Rygi, nie tylko teatralnej.

Lupa/Warhol/Factory 2

Maj 2009

Krystian Lupa należy do grona twórców europejskich szczególnie bliskich teatrowi Krzysztofa Warlikowskiego. Praca nad improwizacjami związanymi z Andy Warholem, jego teoriami sztuki, praktyką artystyczną i stworzeniem nowoczesnej bohemy, zaowocowała prawie ośmiogodzinnym widowiskiem, które trudno jednoznacznie nazwać przedstawieniem teatralnym. Lupa przede wszystkim podejmuje w nim swój obsesyjny temat roli, odpowiedzialności i możliwości artysty.

Nauka

Cykl wykładów, rejestrowanych i umieszczanych na stronie

internetowej teatru

Wiedzieć, żeby być”

Nagrania będą w przyszłości tworzyły stale rozbudowywaną wirtualną mediatekę. Do wygłaszania wykładów zapraszamy ekspertów, których wiedza i odkrycia pozwalają lepiej zrozumieć miejsce i czas, w jakim żyjemy, poznać uwarunkowania naszych często niewzruszonych, choć błędnych przekonań.

Joanna Tokarska-Bakir

6 października 2008, godz. 20.00

Skaz antysemityzmu” – wykład inauguracyjny, związany z wydaniem najnowszej książki Joanny Tokarskiej–Bakir, „Legendy o krwi. Antropologia przesądu”.

W sezonie 2008/2009 wśród wykładowców znajdą się między innymi: Georges Banu, David Levin, Krystian Lupa, Bohdan Paczowski, Maria Poprzęcka, Krzysztof Warlikowski.

Powszechna Akademia Teatralna i Filmowa

Jedną z podstaw porozumienia jest operowanie tym samym kodem kulturowym, posiadanie wspólnej bazy odniesień i odwołań, cytatów, zapożyczeń i inspiracji. Powszechna dostępność filmów, rejestracji nieistniejących już przedstawień, jest tylko pozorna. Cykl spotkań w Akademii ma na celu poznanie klasyki kina i teatru światowego. Ale klasyki niepokornej, dzieł, które odmieniały język sztuki, rozumienie jej roli i zadań. Prezentacji dzieł będzie towarzyszył wykład i dyskusja.

Artyści w mieście

Miejska Powieść Odcinkowa

Przez trzy miesiące 2009 roku, raz w tygodniu będzie się ukazywał odcinek Miejskiej

Powieści Odcinkowej. Publikacja będzie miała charakter bibuły miejskiej. Drukowana

prostą techniką, kolportowana w „dziki” sposób. Każdy odcinek pisany przez innego autora. Poszczególne bibuły będą też zawierały komiks miejski.

Wśród autorów między innymi: Sylwia Chutnik, Piotr Czerski, Mikołaj Łoziński, Maciej Miller, Łukasz Orbitowski, Olga Tokarczuk, Adam Wiedemann, Bartek Żurawiecki. Celem MPO jest nie tylko ożywienie pejzażu kulturalnego Warszawy, ale przede wszystkim dotarcie z powieścią do przypadkowych odbiorców, którzy nie czytają na co dzień książek. Stworzenie nowego sposobu dotarcia do kanału „Wyobraźnia”.

Wspólny projekt Nowego Teatru, Korporacji Ha!art oraz wydawnictwa Kultura Gniewu.

Nieodkryte/niewypowiedziane

Nowy Teatr chce być miejscem otwartym, przyciągającym młodych artystów i „galerników wrażliwości”, którzy nie mają jeszcze na koncie oficjalnego debiutu, a poszukują możliwości podzielenia się swoimi dziełami nie tylko w Internecie. Nowy Teatr w październiku ogłosi konkurs dla debiutantów (otwarty) i zaproszonych artystów (zamknięty) na dokumentację miejsc, które na co dzień słabo dostrzegane, są przestrzeniami lęku, zagrożenia, wyobcowania. Czasem lekceważone, czasem ukrywane, silnie promieniują na nasze zachowania. Jak rzeki podziemne determinujące nasze powierzchniowe zachowania. Dokumentacja może mieć charakter fotograficzny lub wideo. Konkurs będzie zakończony wystawą w marcu 2009 roku.

Blogi

W Starym Teatrze w Krakowie powstało bardzo ciekawe przedsięwzięcie, które korzysta z internetowych blogów jako materiału literackiego. Trzy „blogowe” jednoaktówki, które otrzymały nagrodę na europejskim przeglądzie w Grazu, zostaną pokazane w Nowym Teatrze jesienią 2009 roku. Blogi jako nowa wypowiedź dziecięcia wieku?

Listopad 2008

Niebieska sukienka”

scenariusz na podstawie www.barbarella.blog.pl: Jacek Poniedziałek

reżyseria: Małgorzata Hajewska-Krzysztofik

występują: Iwona Bielska, Małgorzata Zawadzka

My dzieci sieci

scenariusz na podstawie www.mydziecisieci.blog.pl: Dorota Masłowska

reżyseria: Szymon Kaczmarek

występuje: Adam Nawojczyk

Forma przertwalnikowa”

scenariusz na podstawie www.formaprzetrwalnikowa.blox.pl: Szymon Wróblewski

reżyseria: Radosław Rychcik

występuje: Katarzyna Krzanowska

Koleżanki i koledzy

Cykliczna publikacja pocztówek prezentujących dorobek młodych artystów, których idee twórcze rymują się z działaniami Nowego Teatru. Każda publikacja zawiera 10 pocztówek. Wśród zaproszonych twórców między innymi: Kuba Dąbrowski, Karolina Kowalska, Karol Radziszewski, Monika Zawadzka.

We współpracy z Korporacją Ha!art.

Akcje

Cykl wydarzeń performatywnych

na pograniczu fikcji i rzeczywistości

Akcje to seria pięciu wydarzeń na przecięciu fikcji i świata rzeczywistego. Tematem przewodnim cyklu będzie relacja wyobraźni oraz świata kreowanego za pomocą „technologii low-tech” – bardzo prostych rozwiązań, które dokonują lekkich przesunięć w rzeczywistości, takich jak maszyny do seansów magii, ręcznie robione

zegary elektroniczne, aranżowane wypadki samochodowe. W czasach rozwiniętej techniki przyglądanie się domowym sposobom produkowania iluzji wywiera na nas dużo silniejsze wrażenie aniżeli efekty specjalne. Zaproszeni artyści krytycznie odniosą się także do przestrzeni publicznej, traktując inscenizację jako narzędzie kreowania sytuacji społecznych. Akcje będą się odbywać co dwa miesiące.

Kuratorka Akcji: Joanna Warsza (Fundacja Laury Palmer).

Viewmaster – maszyna do produkowania iluzji

Ula Sickle, Heike Langsdorf, Laurent Liefooghe / Bruksela & Toronto

26 – 30 października 2008

Viewmaster to specjalna konstrukcja architektoniczna, łącząca przenośny teatr i archaiczne kino. Umożliwia tworzenie sztuczek optycznych, sięgając do XIX-wiecznych sposobów tworzenia iluzji. Widz patrzy na scenę przez skrzywione w niezauważalny sposób szyby. Specjalny system oświetlenia umożliwia pojawianie się i znikanie postaci niczym duchów. Publiczność uczestniczy w seansie produkowania magii, której oczywiście niedowierza, doświadczając jednocześnie pierwszych prób montażu kinowego na żywo. Spektakl, dzięki powrotowi do prymitywnych technologii scenicznych i kinematograficznych, umożliwia jednocześnie głębokie i niepowtarzalne przeżycie przenikania się fikcji i rzeczywistości, tworzenia się świata wyobrażonego oraz uczestnictwo w początkach kina.

Koncepcja: Ula Sickle, Heike Langsdorf, Laurent Liefooghe.

Występują: Ula Sickle & Shila Anoraki.

Konstrukcja architektoniczna: Laurent Liefooghe.

Światło: Ula Sickle, Laurent Liefooghe & Hans Meijer.

Dźwięk: Peter Connelly.

Produkcja: Rebecca September.

Standard Time – dwunastogodzinny elektroniczny zegar na żywo

Mark Formanek & Datenstrudel / Berlin

14 grudnia 2008 od 12.00 do 24.00

W centrum Warszawy 70 osób przez 12 godzin będzie na żywo konstruować elektroniczny zegar o wymiarach 4 na 12 metrów. Precyzyjne uruchomienie „maszyny” i odmierzanie dokładnego czasu pociągnie za sobą 805 zmian w ciągu 12 godzin. Ręczne ustawienie każdej minuty wymaga koordynacji, precyzji i „szwajcarskiej” organizacji ruchu. Widzowie doświadczają nie tylko upływu czasu i różnorakich związanych z nim znaczeń, ale także są świadkami produkowania czasu przez performerów. Standard Time to głęboko filozoficzne doświadczenie materializowania się czasu, obserwacja przeszłości przechodzącej w przyszłość, pracy niematerialnej opartej na żmudnym powtarzaniu, aspiracji człowieka, żeby imitować technologię i dorównać jej precyzji. Instalacja Standard Time będzie wreszcie uwodzącą choreografią ludzkiej pracy. Czy taki ręcznie robiony zegar nie jest daleko bardziej fascynujący od elektronicznej tablicy na Times Square, Trafalgar Square lub placu Tiananmen?

Public Movement / Tel Aviv

Izraelskie wycieczki genealogiczne do Polski / akcja na terenie dawnego getta

kwiecień 2009

Akcja Public Movement w Warszawie odbędzie się w formie aranżowanego marszu tą samą trasą, którą przemierzają otoczone kordonami ochrony izraelskie wycieczki szkolne. Izraelscy artyści we współpracy z polskimi uczestnikami zainscenizują pochód, wypadek samochodowy oraz ceremonie publiczne – krytycznie odnosząc się do formy tak zwanych wycieczek genealogicznych organizowanych przez Ministerstwo Edukacji Izraela. W pracy Public Movement bardzo ważna jest obserwacja nabytej w armii militarnej gestyki, przenoszenia jej na codzienność, na relację z ludźmi i relację do świata, a także badanie kodów społecznych zachowań. O ile w Polsce przepracowywany jest obecnie polski antysemityzm, akcja Public Movement poruszy o tyle delikatny problem traktowania Polski przez Żydów jako cmentarzyska Europy oraz zjawisko programowego nienawiązywania relacji z mieszkańcami polskich miast.

We współpracy z AIR Centrum Sztuki Współczesnej.

Kuratorki ze strony CSW: Ika Sienkiewicz-Nowacka, Marianka Dobkowska.

X-Apartments / Eksperyment miejski w Warszawie

czerwiec 2008

X-Wohnungen to popularny berliński projekt według pomysłu dyrektora Hebbel Theater Matthiasa Lilienthala. Widz spaceruje ustaloną wcześniej trasą po kilkunastu mieszkaniach w wybranej dzielnicy. Do każdego z mieszkań zaproszony jest artysta, który z udziałem lokatorów lub bez nich, aranżuje dziesięciominutowe sytuacje. Widzowie oglądają spektakl, którego dramaturgia zbudowana jest z poszczególnych sekwencji. X-Wohnungen odbyło się już trzykrotnie w Berlinie, a także w Caracas, Stambule oraz we Fryburgu. Do warszawskiej edycji zaproszeni zostaną reżyserzy, ale także artyści sztuk wizualnych, muzycy i filmowcy.

We współpracy z Hebbel Theater Berlin i Goethe Institut

Święta

Tańce śmierci

Zasadnicza różnica pomiędzy Europą i USA a krajami latynoamerykańskimi jest w tym, że Latynosi odnajdują przyjemność w stykaniu się z okropieństwami, śmierć jest dla nich normalnym, codziennym tematem, a wręcz mają skłonności do „samounicestwienia”. Tymczasem dla Europejczyka śmierć i wszystko, co z nią związane, jest nadal tematem tabu”

Octavio Paz

Polska kultura ma wiele niepowtarzalnych przejawów. Jednym z nich jest Święto Zmarłych. Jednocześnie jednak polskość rozmaitych zjawisk jest fundamentem ksenofobicznych zachowań Polaków. Nowy Teatr chce „otworzyć” polskie obyczaje, odkryć ich powiązania z innymi kulturami. Meksykańskie Święto Zmarłych jest pozornie całkowitym przeciwieństwem polskiego 1 listopada. Czy nasza duchowa kultura śmierci, zanurzona w żałobnych barwach i porządku jesiennego obumierania, nie ma jednak nic wspólnego z barwną fiestą? Co łączy nasze duchy i duchy Meksyku? Czy dwie tak przeciwstawne kultury śmierci nie są tylko różnymi sposobami ekspresji? A może nasze tańce ze śmiercią, wypierane na margines przez chłodną zachodnią cywilizację, mają energię zdolną ożywić nasze relacje ze zmarłymi?

 

Leave a Reply