W Warszawie wieku 86 lat zmarł Józef Szajna, jeden z najwybitniejszych artystów teatru, scenograf, reżyser, inscenizator, wizjoner, malarz, twórca Teatru Galerii Studio. Do historii światowego teatru przeszły Jego realizacje nawiązujące do czasów zagłady, "Repliki", wielkie inscenizacje "Dante", "Cervantes" czy "Majakowski".
Rok temu Tomasz Miłkowski pisał o jubileuszu Józefa Szajny:
Na jego 85 urodziny i 60 rocznicę podjęcia pracy twórczej nie przyszli dygnitarze (wyjąwszy wiceprezydenta stolicy, Paszyńskiego); wprawdzie prezydent RP przysłał stosowny list, świetnie skąd inąd napisany, ale to nie to samo. Goście nie wypełnili nawet do końca widowni Teatru Studio, który stworzył Szajna 35 lat temu. Byli niektórzy Jego aktorzy z Anną Milewską, Tomaszem Marzeckim, Marianem Opanią, był dyrektor-minister Waldemar Dąbrowski, przyjaciele z SEC-u, ASP, z rodzinnego Rzeszowa, z Oświęcimia, z teatru w Katowicach. Ale z teatrów warszawskich stawiła się tylko dyrekcja Polskiego, zabrakło szefów ZASP czy pism teatralnych. Dziwne…
– Kto nas będzie szanował, jak nie będziemy się szanować sami? – pytała Ewa Wawrzoń. Jubilat żartował, że skończył dopiero 58 lat, nie 85, a po życzeniach od Waldemara Dąbrowskiego skomentował: – A jednak ktoś mnie przerósł. Goście obdarowani zostali pamiątkową kartką z aforyzmem Mistrza: Sztuka jest wyzwoleniem tego, co w nas samych wymaga wyzwolenia.
(Pamiętnik Teatralny Marzec 2007)
