Przejdź do treści

Po szwedzkim festiwalu Teaterbiennalen

Tomasz Miłkowski pisze po powrocie  z Umea:
W dniach 4-8 maja 2005 na zaproszenie szwedzkiego oddziału ITI (Międzynarodowego Instytutu Teatralnego) uczestniczyłem jako gość w festiwalu teatralnym Biennalen oraz posiedzeniu Komitetu Wykonawczego AICT/IACT.
Image

1. Budujący festiwal

    Przegląd twórczości teatralnej zawodowych teatrów szwedzkich został przygotowany bardzo starannie. Kwalifikacji spektakli dokonało zawodowe gremium 9 krytyków teatralnych reprezentujących różne środki przekazu
Oprócz spektakli teatrów dramatycznych dla dzieci i dorosłych, głównie rodzimej dramaturgii, odbyło się wiele dyskusji, seminariów, warsztatów, spotkań z publicznością. Spektakle cieszyły się dużym powodzeniem publiczności (często kwitowane owacją na stojąco) oraz zainteresowaniem mediów.
Festiwal dowiódł bardzo konsekwentnie prowadzonej polityki teatralnej, w tym przemyślanej edukacji teatralnej – trasy objazdowe, praca z dziećmi i młodzieżą, itp.
Nagrodzony nagrodą główną spektakl Teater Galeasen na podstawie dramatu Elfriede Jelinek „Prinsessdramer” wskazuje nie tylko na trafność wyboru, ale zarazem na wysoki profesjonalny i etyczny poziom szwedzkiego teatru.
    Festiwal jest widomym potwierdzeniem sensowności narodowych przeglądów najlepszych spektakli, jakimi były w Polsce kiedyś Warszawskie Spotkania Teatralne – festiwal szwedzki jest bowiem swoistym oknem wystawowym szwedzkiego teatru i dramatu, dając skuteczną szansę pobudzenia zainteresowania współczesną twórczością dramatyczną i teatralną Szwedów w Europie i na świecie., Są tego zresztą liczne pozytywne dowody. Doświadczenie szwedzkie powinno skłonić polskie środowiska teatralne do powołania do życia festiwalu o analogicznym celu – mimo bowiem bujności polskiego życia festiwalowego brak w nim forum konfrontacji i swoistej giełdy hierarchii.

2. Posiedzenie Komitetu Wykonawczego AICT/IACT
    
    W obradach Komitetu Wykonawczego AICT/IACT wzięła udział większość jego członków (obecnych było 10 na 12). Podjęto następujące ustalenia:
–    najbliższy Kongres odbędzie się w Nicei (Francja) wczesną wiosną; tym samym wcześniej planowany Kongres w Bułgarii jest nieaktualny
–    jesienią przyszłego roku odbędzie się też Kongres Nadzwyczajny z okazji półwiecza AICT w Seulu (Korea)
–    planowane są posiedzenia Komitetu Wykonawczego w Geronie (Hiszpania, październik 2005) i Tokio (Japonia, luty 2006)
–    zatwierdzono plany stażów dla młodych krytyków w Limoges (Francja, jesień 2005), Montrealu, na Węgrzech i w Szwecji
–    postanowiono zreformować stronę internetową AICT, m.in. uwzględniając w tym względzie doświadczenia polskiej witryny
–    postanowiono powołać honorowe nagrody międzynarodowe AICT Prospera i Ariela – regulamin przygotuje wiceprzewodnicząca AICT i roześle do akceptacji (koncepcja tych nagród wzbudziła najwięcej wątpliwości).

    Przyjęto także informacje przewodniczącego o jego kontaktach międzynarodowych i próbach poszerzenia oddziaływania AICT oraz powołania nowych sekcji, zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej i Azji; przyjęto nowych członków indywidualnych m.in. z Gruzji i Tajwanu. Przedstawiciela Rumunii zapowiedziała przygotowania do powołania festiwalu dramatu religijnego.
    Rozmowy w kuluarach były okazją do poczynienia dodatkowych ustaleń, m.in. związanych z międzynarodowym seminarium w Sopocie, przygotowywanym przez polską sekcję AICT i Akademię Telewizyjną oraz Festiwalem Szekspirowskim w Gdańsku. Wyrażano m.in. uznanie dla inicjatywy i dotychczasowych wydań kwartalnika teatralnego polskiej sekcji, „Yorick”.

Tomasz Miłkowski
 

Leave a Reply